[Şiddet,kendine zarar verme gibi ögeler içermektedir!]
Çocuktum ve yaşadığımız şeylerin kaderimiz olduğunu düşündüm.
Büyüdüm ve anladım,bizim kader dediğimiz başkalarının tercihlerinin sonucuydu.
İlahi adaleti bekledim. Sandım ki zamanla herkes yap...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Selen Acar- Murat Ege Yıldırım) 🕯️🕯️🕯️🕯️🕯️
Karşımdaki adamın sersem hâline baktığımda yüzümde küçük bir tebessüm oluştu. Ardından hemen kendimi toparladım, oyun oynayacaksam inandırıcı olması gerekiyordu. Aynı annem gibi allak bullak bir hâlde görmek hoşuma gidiyordu. Koltukta oturmuş boş boş karşısındaki duvara bakıyordu, elindeki kan kime ait bilmiyorum ama silahı sımsıkı kavradığına göre onu huzursuz eden bir şey vardı.
Zihnimin içinde kahkahalar yükselmeye başladığında elimi parmağımdaki yüzüğe sardım, benim annem ölmüştü, belki içim asla soğumaz ama bu azap biraz azalırdı.
İçimdeki nefretten Korkuyorum. Bir insandan bu kadar nefret etmek bana yabancıydı, bu kadar nefret edebileceğimi bilmiyordum.
Elimde tuttuğum bardağı önüne bıraktığımda başını kaldırıp boş gözlerle yüzüme baktı. Silahı kavradığı eli gevşedi ve silah yere düştüğünde irkildi.
Hadi ama iki hap seni bu hale getirmiş olamaz! Bu kadar mı zayıfsın?
Hâline kahkahalarla gülmek istememe rağmen yüzümde endişeli bir ifade vardı.
Bir anda irkilerek arkasına döndüğünde hali hoşuma gitti. Ayağa kalktığımda ıslak mendil paketini alıp yanına geldim. Gözlerim dolu dolu baktım yüzüne, onun halinden zevk alıyorken sesim titreyerek konuştum.
"Baba..." Yavaş bir şekilde kanlı elini ellerimin arasına aldım. Bana baktı ve yutkundu, kanlı elini sildim yavaşça, kan temizlendikçe yara ortaya çıktı, elindeki kan ona aitti. Kahkahalara boğulmamak için kendimi zor tutuyorum.
Dik dik yüzüme baktı, dudaklarımı dişlerim arasına aldığımda dolu gözlerimden bir damla yaş düştü.
"Ne oldu sana böyle?" Kendime hayret ediyordum. Ondan bu kadar nefret ediyorken endişeli davranmak hiç zor gelmiyordu.
Yutkundu, kafasını iki yana salladı,"susmuyor!" Çaresiz sesiyle merakla yüzüne baktım, heyecanlanmaya başlamıştım.
"Susmuyor, susmuyor, dünden beri bir an bile susmadı!" Gülmemek için kendimi zorladım.
