Eveet yeni bölümümüzden merhaba arkadaşlar. Bu sefer daha kısa bir bölüm oldu. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar diliyorum🤍
2. BÖLÜM
SÜR YA DA ÖLCamdan gözlerimi alamıyordum. İnme inmiş gibi ağız açık göz tutuk kalmıştım. Bu kovalamaca iyiye işaret değildi.
Hiç iyiye işaret değildi.
Hem de köprünün bu denli kalabalık olduğu bir öğle saatinde..."Abi." diye bir mırıltı çıktı dudaklarım arasından. Beyefendi ise telefonuyla oynuyordu sessiz sessiz. Muhtemelen arabaları almaya geldiğine dair bir mesaj bırakıyordu taşıma şirketinin sahibine.
Ama şuan mühim olan nokta bu değildi.
Ne yazık ki bu değildi."Hı." dedi bana bakmadan. Saklana saklana yazdığı mesajın gönderme tuşuna basarak rahat bir nefes verdi.
Yutkundum. Sağ işaret parmağımı cama dayayarak arabaların arasından son hız geçen Skodayı işaret ettim.
"Sence bu normal mi?"
Baktı yola. Bir anlığına o da tutuldu. Kaşları çatıldı. Yüzü ağır ağır kızarmaya başladı.
Aranan şahsiyetsiz bulunmuştu herhalde. Devletimin polisi peşi sıra seyrediyordu altındaki Toyota Corolla'yla...
Bakışlarımız keskinleşip kalp atış hızımız arşa çıkarken polis megafonundan ani bir ses duyuldu.
"SAYIN VATANDAŞLAR, KÖPRÜYÜ TERK EDİN! TEKRAR EDİYORUM, KÖPRÜYÜ TERK EDİN! CANLI BOMBA İHBARI VAR! TEKRAR EDİYORUM! KÖPRÜYÜ TERK EDİN!"
Abim zıvanadan çıkmış gibi baktı önünde son hız seyreden polis arabasına. Çok acil bir durumdu yaşanan. Şurada bir bomba patlaması demek binlerce insanın ölümü demekti.
Korkudan içim içimi kemiriyordu. Şoför arabayı geri döndürmeye çalışıyor, arkamızdaki araçlar peşi sıra geldikleri yoldan geri dönüyordu.
Ölüm korkusu gözünü karartmıştı herkesin. Yalnızca on saniye içinde beşten fazla kaza olmuştu. Köprüden inmek için birbirinin üstüne çıkan mı dersin? Aracını vura vura ezen mi dersin?
Ne kadar cins varlık varsa buradaydı.
Ve biz doğal olarak insan gibi davrandığımızdan bir gıdım yol kat edememiştik.Abim oldukça öfkeli bir ses tonuyla taksiciye döndü. Benim de gözümün ucu nedensizce "1000tl" yi gösteren taksimetreye takıldı.
"Abii." dedi. "Buradan çıkmak çok zor. Arabadan in, kaç. Benim bu heriflerin peşine düşmem lazım."
Sudan çıkmış balık gibi baktı taksici. Kel kafasını ovuşturdu. "Delirdin mi oğlum? Bomba bu şakaya gelmez. Kaçıp gitmek lazım hemen."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAN YARIŞLARI
AcciónŞu hayatta bir bayrağımı, Bir de arabalarımı dost edindim. Ve asla kaybetmedim. (Kitaptaki şahıslar ve yerler tamamen hayal ürünüdür.)