Çocukluk Aşkım!

4.

Dünden beri yazılan mesajla bakışıyordum. Aklım inanılmaz derecede karışmıştı. Akgünün numarası olmadığını biliyordum. Mahalleden birisi benimle dalga geçiyor olabilir miydi?

Bunları düşünürken cevap vermeye karar verdim.

Alara; Kimsin sen?

Şimdi ise sıra beklemedeydi. Derin nefes aldım, ve yerime oturdum.

Çocukluğumdan beri anaokulu öğretmeni olmak istediğim için bir şekilde çalışıp çabalayıp, anaokulu öğretmenliği kazanmıştım. Çocukları seviyordum ve sevdiğim işi yapmak beni mutlu hissettiriyordu.

"Ecrin! suyunu unuttun."

Hızla arkamı dönüp Ecrine suyunu uzattım. Ecrinin annesi bana gülümsedi ve, "Ecrinle ilgili bir problem yoktur umarım?" diye sordu.

Veliler genel olarak meraklılardı. Çocuklarıyla ilgili bir problem duymak onları üzüyordu.

"Hayır, Ecrin gerçekten akıllı ve uslu bir kız. Ondan hiç şikayetçi değiliz. Ancak eve gidince ödevlerini yapmayı unutmasın."

Annesi gülümsedi ve başını salladı. Ardından Ecrine el salladım ve annesiyle beraber evden uzaklaştılar.

"Ceren, çıktın mı?"

İş arkadaşım Cerenle beraber anaokulu öğretmenliği yapıyorduk. Hem iyi bir arkadaştı, hem iyi bir öğretmendi.

"Çıkıyorum bebeğim, sende çık."

Başımı salladım ve çantamı koluma taktım. Ardından mesaj sesiyle telefonumu heyecanla açtım.

0553**; Tanımadın mı Su perim (:

Alara; Tanıyamadım?

0553**; Çok yazık. Kendimi platonik gibi hissettim.

Alara; Bana aşıksın yani?

0553**; Sayılır, ancak beni tanımaman üzdü.

Alara; Adın ne?

0553**; Kendin bul Alara. Bide, etek sana gerçekten yakışıyor (:

Sinirle başımı kaldırdım. Yol boyunca onunla konuşmuştum ancak hiçbir şey söylemiyordu. Adını da öğrenememiştim.

Mesajına cevap vermeyi kesip eve geçmiştim. Abimler evde değildi. Aynı şekilde babam da çalışıyordu. Sadece annem evdeydi.

"Alara! kızım geldin mi?"

"Yok yoldayım daha anne!"

Annem sinirle çıkardığı terliği fırlatırken koşarak odama kaçmıştım. Bu tür şakalar annelere işlemiyordu. Anında birinci düşman olan silahı, terliği çıkarıyorlardı.

Yorgunluğumu atabilmek amaçlı yatağa uzandım. Tam gözlerim kapanacakken, annem savaşa girer gibi odama dalmayı tercih etmişti.

"Alara çabuk kalk! akşam misafirliğine gidiyoruz."

Anneme yorgun bakışlarla baktım ve, "anne sanırım ben hasta oluyorum. Siz gidin ben dinleneyim."