Çocukluk Aşkım!

5.

Bugün doğum günüm olduğu için gelen mesajlara cevap vermekle uğraşıyordum. Bir yandan, Eve gittiğimde gelen gül buketini abimlere nasıl açıklayacağımı düşünmekten kafayı yemiştim.

İş bittiği gibi eve yürümeye başlamıştım. Okul ile evin arasında çok bir fark olmaması beni mutlu ediyordu.

Telefonun çalmasıyla gülümseyerek açtım. Duygu arıyordu.

"Kanka! biraz sonra size geliyorum. Akşama birlikte eğlenmeye gidiyoruz."

"Abimler de aynısını diyordu Duygu!"

"Merak etme atlatırız. Yarım saate ordayım!"

Duygu telefonu kapatınca aklında bir plan olduğunu anlamıştım. Eve girdiğimde ortalıkta kimse yoktu. Çiçek de koyduğum yerde duruyordu.

Abimlerin normal bi tepki vermesini beklemiyordum. Neden kimse bir şey dememişti?

Bu işin içinde bir şey olduğu belliydi.

Ortalığı topladıktan sonra, yemek hazırlamaya başlamıştım. Abimler hala gelmemişti.

Kapının çalmasıyla hızla kapıyı açtım. Duygu gülerek elindeki poşetleri yere bıraktı. Kaşlarımı, ne oluyor? der gibi kaldırdım ve gülmeye başladım.

"Kızım az yardım et ya!"

Duygunun sinirle cırlamasından korkup hızla poşetleri elime aldım ve odama doğru yürümeye başladım. Bu esnada, merakla söyleniyordum.

Koyduğum poşeti hızla açtım. Karşıma kırmızı bir elbise çıkınca şaşkınlıkla bakmaya başladım. Dekolteleri hoşuma gitmişti.

"Oha Duygu! ne kadar güzel bu böyle."

"Sana aldım."

Arkamı hızla döndüm ve Duyguya hızla sarıldım. Ardından elbiseye tekrar bakmaya başladım.

"Teşekkür ederim, doğum günü hediyem mi?"

"Bi parçası sayılır! asıl doğum günü akşam olacak."

"Abimleri nasıl atlatacağız?"

Duygu gülerek çantasından ilaç çıkardı. Kaşlarımı bu ne? der gibi havalandırdığımda, bana gülümsedi ve "uyku ilacı." diye fısıldadı.

Aklıma bu fikir anında yatmıştı. Duyguyla beraber eşyaları sakladıktan sonra yemek yemeye başlamıştık.

Bu sırada Duygu planı anlatmıştı. Abimler geldiği sırada tam iki tane uyku ilacı verecektik. Duygunun rahmetli babaannesinden kalan uyku ilaçlarıydı. Umarım bir şey olmazdı.

Biz de bu sıra, karaoke yapmaya gidecektik. Duygu her şeyi ayarladığını söylemişti.

Abimler geldiği gibi önlerine uyku ilaçlı yemek koymuştuk. Umarım işe yarardı yoksa ayvayı yemiştik.

Duyguyla kapının kenarından uyumalarını beklerken içimi heyecan kaplamıştı.

"Duygu! eğer uyumazlarsa ne bok yiyeceğiz?"

Duygu stresle saçlarını geriye itti ve, "kötüyü çağırma!" diye inledi ağlamaklı bir ses tonuyla.

Ardından tekrar baktığımızda uyuya kaldıklarını görünce istemsizce içimi heyecan kaplamıştı. Duygu hızla Arda abimin yanına geçti ve bir tane daha uyku ilacını yutturdu.

Hakan abimin yanına geçip uyku ilacını yutturmuştum. Onlar bebek gibi uyurken biz üstümüzü değiştirmeye karar vermiştik.

Hızla odaya geçerken üzerimi değiştirip elbisemi giydim. Dekolteleri o kadar hoşuma gitmişti ki heyecanlanmıştım.