Tamamen hazırlandıktan sonra otelden çıktım ve bizi bekleyen arabaya ilerledim. Siyah minibüsün açılan kapısından içeri geçip, Ardanın karşısına oturdum. Biraz önce kendisinden 30 kilo fazla olan bir kadınla benim yüzümden öpüştüğü için bana haykırmamış gibi sakindi. Sakin ve hoş. Üzerindeki siyah smokini sadece onun için tasarlanmış gibiydi.
Yeşil gözleri çok güzeldi
Bana baktı. Bakışlarındaki ifade beğeniydi.
"Güzel olmuşsun Parla"
"Yakışıklı olmuşsun Arda"
İkimizde nereden geldiğini bilmediğimiz bir utançla başımızı pencereye çevirdik
Yüzünde fazla güzel bi'gülümseme vardı.
~ 1 saat sonra ♡
İmzaları atmış röportaj yapıyorduk.
"Real Madridin en genç ve tek kadın oyuncususunuz, transferliğiniz ve eski takımınız hakkında neler düşünüyorsunuz?
"Mutluyum. Real madrid'e transfer olmak benim için güzel bir başarı. Takımcada başaracağız umarım. Eski takımıma gelecek olursak, hala çok sevdiğim ve saygı duyduğum bi ' takım. Onlara başarılar diliyorum"
"Bi önceki forma numaranla şuanki forma numaran aynı. Senin için bi anlam taşıyor mu?"
"şöyle ki. Ben 5 yaşımdan beri futbol oynuyorum ve oynarken hep ileride gerçekten bir futbolcu olacağımı düşünerek oynardım. Ve ben buna inandım. Bu yüzden de 5 yaşımdan beri giydiğim her formaya 01 yazdırıyorum. Çünkü bu numarayı seçtim"
"peki neden sürekli erkek takımında oynuyorsunuz üstelik kadın olarak?"
"ilk takımıma belli sebeplerden dolayı, erkek takımında girdim. Ondan sonra da hem erkek futbolcularla oynarken profesyonelleştiğim, hem de kadın futbolculara sert yapmak istemediğim için öyle devam ettirmek istedim"
Benim röportajım bitmişti. Sıra Ardadaydı. O ispanyolca konuşmayı bilmiyordu. Onun yerine İngilizce konuşacaktı.
~ ♡ ~
Arda ' da gayet güzel bir röportaj yapmıştı ve röportaj işi bitmişti. Şimdi formaları giyip, fotoğraf çekilecektik.
Formamı alıp soyunma odasına gelmiştim. Sadece iki kabin vardı. Soldaki kabine girip, kapayı kapattım
Omuzlarımdaki askıyı indirip, fermuarımın yarısını indiriuordum ki birden ellerim durdu. Durmak zorunda kaldı...
"NOLUYOR YA?!" dedim çığlık atarak.
Kapı açılmıştı. Karşımdaki boy aynasından. Arkamdaki kişiye baktım. Arda?
Arda bana bakmamaya çalışırken oldukça zorlanıyordu
"Ç - çok özür dilerim, afedersin" dedi.
ne yapacağını bilemez gibiydi
Arda apar topar ve hızla kabinin kapısını kapatıp, sağdaki kabinin içine girdi.
Yarısını indirdiğim, fermuarın diğer yarısını da indirdim ve hızlıca formamı giydim. Malum ne olacağı belli olmuyordu. Üstelik son derece aptal bir şey yapmış, kapıyı kilitlememiştim...
İlk olarak benim çekimlerim yapılıyordu.




Güzel çıkmıştım. Şimdi de Ardanın çekimi yapılıyordu





Çekimler yapılmıştı ve tekrar soyunma odasına gidiyordum.
Bü sefer kapıyı kilitlemeyi unutmamıştım. Ne olur ne olmazdı
Formamı çıkartıp, elbisemi tekrar giymiştim ama çok trajikomik bir şey oluyordu. Hepte beni bulurdu!
Türk filmlerinin ironik sahnesinin içindeydim. Fermuarımı çekemiyordum. Tek fark benim bi 'aşığım yoktu.
Ne yapacaktım şimdi?!
Birden bir kapı sesi duydum. Sağ kabinin kapısı açılıyordu. Umarım gelen Arda' ydı.
"Hey! Arda sen misin?!"
"Parla?sen hâlâ burada mısın?"
"Arda soru sormayı bırak ve buraya gel çabuk!"
"N - ne?!"
"Ya of Arda o anlamda değil"
"ne anlamda?"
"Buradan çıkmam için yardımın lazım"
"neden?"
"çünkü Fermuarımı çekemiyorum!"
"t - tamam geliyorum"
Arda yavaş adımlarla ilerledi kabinime. Sonra kapıyı açıp usulca bana yaklaştı.
Tam Fermuarımı çekmeye kalkışacağında durdu ve aynadan gözlerime bakarak konuştu.
"İznin varmı?"
"neye?"
"Saçlarının zarar görmesini istemem"
Başımla onayladım onu.
Arda saçlarımı elleri arasında topladı ve boynumun sağ tarafını açıkta bırakacak şekilde sol tarafa attı ve Fermuara dolanmasını engellemiş oldu.
Kendini biraz daha bana yaklaştırdı. Artık nefesini boynumun sağ tarafında hissediyordum. Çünkü başını oraya yaklaştırmıştı.
Elleri yavaşça fermuarı kavradı. Yumuşak dokunuşlarını açık fermuarın bıraktığı belimdeki çıplaklıkta hissediyordum.
Usulca fermurı kapattı ve sağ omzumun düşen askısını tekrar omzuma yerleştirdi.
Yavaşça bi adım gerileyip
"oldu"
"teşekkür ederim"
"her zaman"
Tuhaf olmuştum. Her zaman da ne demekti be!? Arsız çocuk. Her fermuarını kapatamadığında hep ben kapatırım anlamına geliyordu.
Kalsındı!
"görüşürüz" dedim ve kabinden çıkıp gittim.
Yanlış bir şey yapmış gibi hissediyordum. Sonuçta onu bir kaç saat öncesine kadar tanımıyordum. Aslında bakarsanız onu hala tanımıyordum...
Demiştim ya 'bana geçmişi hatırlatıyor'. Geçmişin hatırlattıkları acı veriyordu. Arda 'da zamanla acı verecekti... Geçmiş gibi... Hatırlattıkları gibi...
SELAAAAAAAAAAAM! OKURLAR ARTMAYA BAŞLADI MUTLUYUM. EMİNİM Kİ OY VE YORUMDA ÇOĞALACAKTIR... ATEŞLİ Bİ' BÖLÜMDÜ ❤️🔥
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARDA GÜLER | SEV YETER
Fanfiction"Pişmanlıklarım var Arda" "Onlar mı uzaklaştırıyor seni benden?" "Evet. Onlar uzaklaştırıyor beni senden..."
