Laura üzerinde duran beyaz surata korkuyla bakıyordu.Tam daha ne kadar kötü olabilir derken,arkasından birkaç kol fırlayı verdi.Kollar onu kavramaya çalışırken Laura suratsız adama tekme savurdu.Ama adam bir anda yok olunca çok şaşırdı.
Bu nasıl birşeydi.Hemen ayağa kalktı ve kaçmaya başladı.Artık iyice kaybolmuştu.Sanki ormanda aynı yerleri dolaşıyordu.Heryer aynıydı.Bir de bu kadar stres yetmiyormuş gibi üşümeye başlamışdı.
Bu nasıl bir dünyaydı.Hava iyice kararınca ve adamın gittiğine karar kılınca,küçük bir gölün önünde durdu.Dallardan ve yapraklardan küçük bir yastık yapıp başını koydu ve olanları düşünmeye başladı.Fakat uykusuna yenik düştü.
Uyandığında kendini yatağında buldu kendine,"Yok,artık!Daha neler."dedi.Bunları bir kenara bırakıp okula yürüdü yolda bir sürü tabela vardı.Yazanları okuyunca inanamadı.Tabelalarda 'Laura Stefhane burayı terk et!' yazıyordu.Tabiki de bu aptal yazıları dinlemeyecekti.
Tamda normal bir gün başlayacaktı taki herkes onunla aşırı derecede ilgilenene kadar."Laura nasılsın?Kaymaya gidelimmi?" ardından başka biri,"Hayır benle gel" dayanamayacaktı.Müdürden sınıfını değiştirmesini istedi.
"Olmaz!Sınıf değişimi YOK!Burayı terk et!"Laura şaşırarak,"Nedediniz." "Ağzımdan kaçtı yok birşey." dedi müdür.Laura bu olaydan sonra müdürden şüphelenmeye başlamıştı.Acaba o suratsız müdürü olabilir miydi?Tabiki hayır,müdürleri hem kısa hemde şişman biriydi.
Birden kararını değiştirdi.Buna sebep olan müdürün suratsız adamdaki aynı takım elbiseyle spor salonuna girmesiydi.Laura artık Sherlock Holmes olma vaktinin geldiğini anlamıştı.Gizlice müdürün peşinden gitti.
Spor salonu siyaha boyanmış ve sanki daralmıştı.Bunlar önemli değildi,önemli olan müdürün ne işler karıştırdığıydı.İşte ordaydı.Okulun arka kapısına temkinli adımlarla ilerliyordu.O çıkınca Laura'da peşinden gitti.
Tam vazgeçicekken müdür bir maske çıkardı.Arkası beyazdı ama önü görülmüyordu.İşte bu şüphelerini kanıtlıyordu.Ama Laura müdürü bırakıp sınıfına döndü.İlk dersi asmıştı.
Sabahki olayı saymazsa Laura anormal birşeyle karşılaşmadı.Okul bitiminde Ellayı ve Thoması alıp eve gitmeye karar verdi.Üçünün de evi yakındı.Laura'nın ısrarıyla anayoldan gitmeye karar verdiler.Fakat aksiliğe bakki anayolda çalışma vardı işte bu çok fenaydı.Onları uzun bir yürüyüş bekliyordu.
Issız ormanda yürüyorlardı Laura yerden bir taş almak için eğildi.Daha sonra arkasını döndü ve dönmesiyle ağlaması bir oldu.Arkadaşları yoktu,kahrolmuştu.Daha sonra bir çığlık koptu,"Aaaaaa,Lau.....raaa!Yardım et!"
Sanki biri arkadaşının ağzını tutuyordu.Sonra Thomas'ın çığlıda geldi.
Ağlamanın sırası değildi kalktı ve arkasındaki çalılara daldı ve arkadaşlarını ağızları bağlı bir şekilde buldu.Ama bir anda yok oldular.İşte şimdi öfke ateşi içinden kopmuştu.Neden kendisini ve arkadaşları yerine başkalarını rahatsız etmiyordu?
Artık kaçmiyacaktı.Av yerine,avcı olma zamanı gelmişti!!!
