Laura tıra gitmeden önce etrafını kontrol etmeye karar verdi.Orman çok ıssızdı.Ayrıca boğuk havası yüzünden Laura nefes almakta zorlanıyordu.
Etrafta işine yarayabilecek birşeyler var mı diye dolanmaya başladı.Ara sıra ayağı kocaman taşlara takılıyordu.Heryerde ağaç vardı.Sanki boş olan yerleri bile doldurmak istemişlerdi.
Laura biraz daha dolandıktan sonra uyumak için yatak kurdu.Çalı çırpı da olmasa ne yapacaktı kim bilir.O sırada karnının guruldadığını hissetti.Yemeği nereden bulacaktı.Hiçbir ağaçta meyve yoktu.Uyumak en iyisi diyip uykuya daldı.
Laura yatağından kalktığında havanın hala karanlık olduğunu fark etti.Demek ki uyuyamamıştı.Sonra saatine bakmak için kolunu kaldırdı.Bir anda şok oldu.Zaman sekiz saat ilerlemişti.O zaman neden hava aydınlık değildi?
Nereye gelmişti?Burası neresiydi?Elini toprağa daldırdı ve eli metal bir nesneye çarptı.Yeri kazdı.Bu nesne değildi.Yerin kendisi metaldi!Bir anda kafasına dank etti.
Bir çeşit sanal dünyada olmalıydı.Peki nasıl buraya gelmişti.Hep o adam yüzünden di.Ama Laura pes etmeyecekti.Sanal dünyadaysa oyunu kazanmalıydı.Tıra doğru ilerledi ve arka kapağını açtı...
İçeri girdi.Tırın içi göründüğü kadar büyük değildi.İçinde sadece bir tane dolap vardı.Dolaba doğru yaklaştı ve kapağını açtı.İçinde bir resim vardı.
Ağaçların ortasında o suratsız adam resmedilmişti.Resmi sanki beş yaşında bir çocuk çizmişti.Laura o resmi de cebine attı ve ormanı keşfetmeye karar verdi.
Orman devasa bir büyüklüğe sahipti.Tüm ağaçlar aynı gibi duruyordu.Belki de Laura'yı izliyorlardı.Laura yine saçmalamaya başlamıştı.Bu da onun delirdiğinin bir göstergesiydi.O suratsız adam hem hayatını çalmış,hemde onu buraya hapsetmişti.
Ama öfkenin ona bir yararı yoktu.Bu yüzden o kağıtlardan daha fazla bulmaya karar verdi.Belki de hepsi birleşince bir not oluşurdu.Laura içinden şöyle geçirdi'Umut fakirin ekmeği'.Gerçekten de şu durumda fikir fakiriydi.Hiçbir fikri yoktu.Ama kağıtlar onu sonuca erdirebilirdi.
Laura bir haftadır sanal alemdeydi.Hala başka bir resim bulamamıştı.Umudu içinden yavaş yavaş kayıyordu sanki.
Yemek bulmak çok zordu.Nedense açlıktan ölme konumuna gelince yemek bulabiliyordu.Ama umudunu elden bırakmayıp ilerdeki içi boş kütüğe doğru ilerledi.
Kütüğün içi geniş ve temizdi.Uç tarafta bir not gördü ve eline aldı.Bu sefer sadece karalama vardı.Elini kağıtta gezdirdi sonra da dışarı çıktı ve bir ses duydu.Arkasına yavaşça döndü.Oradaydı KurtAdam. Laura tüm hızıyla koşmaya başladı sanki yüzü karıncalanıyordu ve görüşü kısıtlanıyordu.
Ella'nın verdiği kolyeyi elinde sıktı ve arkasını dönüp yaratığa tekme savurdu.Fakat yaratık yok olunca yere kapaklandı.Yerden kalkmamaya karar verdi.Kafasını yere vurmaya başladı.Belki ölüp kurtulurdu.O sırada arkadan biri ona dokundu.
Bu Ella'ydı.Ama nasıl?Laura'ya elini uzattı.
"Hep belkili konuşuyorsun.Bunun sana bir faydası yok.Ayağa kalk."
"Sen buraya nasıl geldin?"
"Zaten buradaydım. Burası benim YUVAM!!!"
Son cümleyi derdemez Ella'nın hologram olduğunu anladı.Çünkü o suratsız adam bir anda bağırıp Laura'yı havaya kaldırdı.Laura debelenmeye başladı.O sırada suratsız adamın olmayan ağzı açıldı.Laura'nın kafasını tam koparacaktı ki kafasını sol tarafa çevirdi.Laura'yı yere fırlatıp kaçtı.
Onu kaçıran şey acaba neydi?Sol tarafa baktı bir köşk duruyordu.Az önce orada yoktu.Nereden çıkmıştı?Köşke giden taşlı yolda ilerlemeye başladı.Köşkün kapısı açıktı.İçeri girdi.Kapı bir tür salona açılıyordu.Karnının guruldadığını fark edip mutfağı aramaya başladı.
Mutfağı buldu.Girişi beyaz mermerle döşenmişti duvarlar koyu griydi.Çok fazla dolapvardı.Yemek aramaya başladı.Ama hiçbirşey bulamadı.Biraz daha dolaştı.Her oda boştu.
En üst kata çıkmadığını fark edip oraya yöneldi.En ilerde altından ışık gelen bir oda gördü.Kapıya yaklaştı ve kolunu indirdi...
