Laura yatağına uzanarak günün yorgunluğunu atmaya çalışıyordu.Fakat garip olayları aklından çıkaramıyordu
bunlar şaka olsa arkadaşları bu kadar ciddi olamazdı.İçten içe korkmaya başlamıştı.Uyuyamayacağını bilsede şansını denemeye karar verdi.
Laura uyurken garip rüyalar görüyordu.Spor salonundaki o heykel gözlerinin önünden gitmiyordu.Bazen o heykeli canlı bir şekilde görüyordu.Suratsız,uzun kollu ve ceketli bir adam.Tabi arkasındaki kolları saymazsak.Ama Laura bu adamın gerçek olamayacağını anlamıştı ve bu yüzden hem korkuyor hemde korkusunu gizlemeye çalışıyordu.
Laura bu sefer okula farklı bir şekilde geç gitmişti.Hatta bu yüzden öğretmeni,"Seni böyle bilmezdik Laura!Sakın bunu alışkanlık edinme." dedi.Laura ise ifadesiz bir suratla,"Merak etmeyin.Edinmem!"konuşmanın ardından yerine geçti.Etraftaki arkadaşlarının pis pis sırıttığını fark etti.Hemen ardından Jack,"Noldu?Korkuyormusun?" sırıtmaya devam ediyordu.Laura bunun kaderin bir oyunu olduğunu düşünmeden edemedi.
Beden dersi gelmişti ve arkadaşı Ella ile sohbet ediyordu,"Eee!Nasılsın?Yeni heykeli beğendinmi?" Laura kızarak "Çok berbat ve ürkütücü.Ama senden daha iyi görünüyor." "Haklısın ama seni korkuttuğu belli.Noldu,yoksa rüyanamı girdi?" Laura sözlere aldırış etmeden uzaklaştı.Nasıl olsa artık kimse tarafından sevilmiyordu.
Laura eve dönüş yolunda ormandan geçmeye karar verdi.Fakat daha sonra bunun kötü bir fikir olduğunu kavramıştı.Bunun sebebi etraftaki geniş çaplı şekilsiz uzun ağaçlar ve ormandan gelen hışırtılardı.Ama korkmamalıydı.Ne kadar korkarsa kendini okadar kaptırırdı.Yinede ormandaki o soğuk ve kasvetli havada korkmadan edemiyordu.Bunları düşünürken PAAT!!!
