𝗗𝗥𝗔𝗖𝗢 𝗠𝗔𝗟𝗙𝗢𝗬 & 𝗬𝗡 𝗥𝗜𝗗𝗗𝗟𝗘 || 𝑳𝒐𝒓𝒅𝒖𝒏 𝑽𝒂𝒓𝒊𝒔𝒊

20. BÖLÜM: ᴛᴇᴋ ʙɪ̇ʀ ᴜᴍᴜᴛ 💙

"Draco'dan;"

Her zaman olduğu gibi sabahın beşinde, Berry Malfoy'un ağlama sesleriyle uyanmıştım. Yine de iki saat uyumuş olmama rağmen güçlüydüm. Almira'm için buna katlanmak zorundaydım. Almira'mın güvenini boşa çıkarmamalıydım. Eskiden ne güzel günlerimiz vardı. Birlikteydik, gözlerine bakıyordum, gözlerime bakıyordu... Berry'e her baktığımda onu görüyordum sanki. Gülüşü, bakışları, hareketleri tıpkı annesiydi. Henüz 6 aylık olmasına rağmen birkaç saniyede olsa ayakta durmayı başarmıştı. Annesi gibi yerinde duramıyor, her şeyi devirmeye çalışıyordu. Yürüdüğü zamanı düşünemiyorum bile.

Biberonuna ısıtıp koyduğum doğal Hogwarts keçisi sütüne, mineral ve mitaminleri için yaptığım büyüden yaptım. Tek elimde biberonu çalkalarken diğer elimde eve yeni gelen büyük kargo kutusunu tutuyordum. Biberonu çalkaladığıma emin olduğumda kutuyu bırakıp, Berry'i oturaktaki yerinden kucağıma aldım. Beni görür görmez ellerini çırpmaya başlamıştı bile.

Draco: Bu defa büyüyü daha iyi yaptım, bakalım beğenecek misin?

Alisa: Ağaauuggeaağ

Draco: Agu yok, baba var çiçeğiiim

Alisa: Ağaauuggeaağ

Draco: Ba-ba, hadi söyle miniğim, bak çok kolay

Alisa: Ağaauuggeaağ

Draco: DEDİN! AFERİN KIZIMA! İŞTE BU!

Alisa: AAAUUUUUU

Draco: Biraz daha büyüdüğünde daha iyi yapabilirsin benim minik Berry'imm

Alisa: Ağaauuggeaa

Draco: Ama büyümek için önce mamamızı yiyelim, o zamana kadarda sütünün sıcaklığı tam ağzına layık olur

Alisa: A-n-n

Draco: Ann...

Alisa: Anne.

Dediği kelimenin ağırlığı altında ezilmiştim. Boğazıma oturan yumruyu geri itip zorda olsa konuşmayı başardım.

Draco: Annen hep yanımızda miniğim, eminim seni görse çok mutlu olurdu... Hadi bakalım, mamamızı yeme vakti geldii!

Mamasını yedirdikten sonra biberonu eline verip, koruyucu kalkan büyüsüyle onu oyun alanına bıraktım ve kargo kutusunu alıp odamıza çıktım.

"Almira'm ve benim odama"

İçeri girdiğimde her zamanki fotoğraflarımızın bulunduğu o odanın daha iyi olacağına emindim. Kutuyu açıp en tatlı pastel renklerinden çerçeveleri fotoğraflarımız ile süsledim ve tekrardan duvara iplerle yerleştirdim. Üst kısımlara renkli led lambalar ve onların üstüne de yapraklar ve çiçeklerle dolu bir sarmaşığı döndürerek sabitledim.

Çok güzeldi, Almira'mla olan her dönemden fotoğrafımız vardı. Bebekliğimizde çekilmiş el ele fotoğrafımız, henüz 5 yaşındayken, 10 yaşındayken, 14 yaşındayken, 18 yaşımızda baloda çekilmiş birçok fotoğrafımızın ardından düğün fotoğraflarımızı görmek gözlerimden yaşlar gelmesine sebep olmuştu. Hayatımın her dönemini birlikte geçirdiğim kadın, göremiyordum onu. Ama inanıyordum. Her ne kadar yıkılsam da inancım vardı. Yaşıyordu. Hissediyordum sanki varlığını. Beni deli sanarlar diye kimseye anlatamıyordum ama hissediyordum. Belki de kabullenmek zor geliyordu, bildiğime inanmak istiyordum.

Odada zamanın nasıl geçtiğini anlayamadan büyü sinyal verdi ve hemen Berry'in yanına koştum. Kalkana dokunmuştu, bu yüzden sinyal gelmişti. İyi olduğunu gördüğümde tuttuğum nefesimi verdim ve kapının çaldığını işittim.