𝗗𝗥𝗔𝗖𝗢 𝗠𝗔𝗟𝗙𝗢𝗬 & 𝗬𝗡 𝗥𝗜𝗗𝗗𝗟𝗘 || 𝑳𝒐𝒓𝒅𝒖𝒏 𝑽𝒂𝒓𝒊𝒔𝒊

8. BÖLÜM: öᴢʟᴇᴍ 🥀

"Almira'dan;"

Tam 5 ay geçti. Draco'yla, en yakınımla artık konuşmuyor, birbirimizin yüzüne bile bakmıyor olmak beni bitirmeye yetiyordu. Sanki iki yabancı olmuştuk, artık hiçbir şey zevkli değildi. Hayat çok sıkıcı olmaya başlamıştı. Şubat ayının başındaki o soğuk, karlı gecelerde birlikte kabanımızın üstüne kat kat battaniye örtüp Astronomi Kulesi'ne çıktığımız ve beni her hâliyle mutlu edebilen biri yoktu artık.

Pansy, Blaise, Mattheo bizi barıştırmak için çok uğraşmış ama sonunda onlarda kabullenmişlerdi. Aslında kabullenmeleri hiç hoşuma gitmedi çünkü ben barışmayı gerçekten istiyorum. Ama haksız olmadığım için ne yanına gidebiliyor ne de konuşabiliyordum. Keşke son defa gözlerimin içine bakarak özür dilediğinde kabul etseydim. Çok özledim onu, uzaktan izlemekten yoruldum, gözlerimin içine bakmasını özledim...

Ben pencere başında bunları düşünürken bu gecenin 3 Şubata bağlayan gece olduğunu yani her yıl saat gece üçte buluşup Draco'yla birlikte, kahvenin yanında elmalı kek yeme günümüz olduğunu hatırladım. Odanın diğer tarafında derin bir uykuda olan abimin yanındaki kutu saate baktım; saat 11'e gelmek üzereydi. Bir anlık gelen bir özgüvenin gazıyla kek yapmaya başladım.
Neden hep ilk adımı karşı taraftan bekliyoruz ki? Bu sefer hayatımda bir ilk yapacaktım ve ilk kez ilk adımı kendim atacaktım.

Keki mini fırına koyduktan sonra kabanımı giydim ve eşyaları alıp Astronomi Kulesi'ne çıktım. Battaniyeler, sıcak tutan yumuşacık tüyler, gece tulumlarımız...
Aşağı inip keki çıkardığımda Mattheo abim kokudan dolayı yarı uyanıktı. Sayıklamalarına aldırış etmeden kahvelerimizi yaptım ve kekide alıp tekrar kuleye çıktım.

•
•
•
•
•
•
•

"Draco'dan;"

Almira'yla 5 aydır konuşmuyoruz. Onu gerçekten çok özledim. Ve bu zaman aralığında onu gerçekten sevdiğimi...ahh hayır, belki de aşık olduğumu anladım. Ama o kadar çok zaman geçti ki. Son iki haftadır Slytherin'de ki Maria ile konuşmaya başladım. Kız baya havalı ve oldukça sinsi görünüyor. Yarın gidip onunla tekrar konuşacağım için yakışıklı görünmeliyim zaten her halimle mükemmel olduğumdan benim için pek zor olmaz.

Ben uykumu en iyi şekilde almayı planlarken gözüm saate kaydı. Saat gece 02:54 olmuştu ve benim hiç uykum yoktu. Ne zamandır Almira orada olabilir diye Astronomi Kulesi'ne çıkmıyordum. Ama bu saatte orada olamayacağını düşünüp gitmeye karar verdim.

•
•
•
•
•
•
•

"Almira'dan;"

Koluma taktığım saate baktığımda 02:58 olmuştu. Draco hâla gelmemişti ve ben çok üşüyordum. Battaniyeyi üzerime örttüm ve yıldızlara baktım. Ya gelmezse? Ah tabii ki gelmez! Neden gelsin ki? Hatırlamaz bile. Boş boşuna o kadar hazırlık yaptım! Ona o kadar bağırdıktan sonra her şeyi unutup kek yemeye gelmeyecekti herhalde-

Kapı gıcırtısıyla açıldı. Hemen ayağa kalktım. Karanlık olduğu için görmüyordum. Yanımdaki gaz lambasını açtım ve ışığını yükseltip yere koydum. Evet Draco'ydu! Karşımdaydı ve uzun zaman sonra gözlerime bakıyordu. Gözlerime bakması bile o kadar iyi gelmişti ki anlatamam.

Almira: H-hoşgeldin... Bu gece elmalı kek günümüzdü. Gelmene sevindim...

Konuşmakta çok zorlanmıştım. Elimle hazırladığım yeri oturmasını istercesine gösterdim. Anlamsız bir ifadeyle bakıyordu. Eskiden olsa hemen anlardım ama artık eskisi gibi her hareketini ezbere bilmiyordum. Arkasını döndü ve tekrar kapıya yöneldi. Hemen kolundan tuttum.