HUSBANDS

20.Bölüm

Jimin yastıklarından birini alıp duvara fırlattı ve hayal kırıklığı içinde saçlarını tuttu.

"Beni sevmiyorlar neden?" diye bağırıp eşyalarını etrafa atmaya başladı.

Odasını dağıttıktan sonra yorgun bir şekilde yatağına çöküp ağlamaya başladı.

O istiyor ama onlar istemiyor.

Ağlayarak uykuya daldı, birkaç saat sonra çalan telefonunun sesiyle uyandı, uzandı ve arayanın kimliğine bakmadan telefonu açtı.

"Merhaba Jimin." neşeli bir çığlığın telefonda yankılanması Jimin'in irkilmesine neden oldu.

"Kim bu?" gözlerini ovuştururken esnedi.

"Vay be mochi, numaramı kaydetmediğin için kırıldım." dedi ses, incinmiş gibi davranarak.

"Taemin hyung" diye bağırdı Jimin.

"Rvet benim velet." Taemin diğer hatta kıkırdadı.

"Aman Tanrım, bu gerçekten sensin hyung." diye bağırdı Jimin ve kıkırdadı.

"Peki benim küçük mochi'min nasıl bir erkek arkadaşı var?"

"Hyung, senin merak ettiğin şey bu, bunca zamandır beni bir kez bile aramadın." Jimin somurtarak sırıtışını net bir şekilde hayal edebiliyor.

"Endişelenmeyin Kore'ye döndüğümde daha iyi konuşacağız."

"Kore'ye geri dönecek misin?" Jimin'in yüzü aydınlandı.

"Peki gelmemi istemiyorsun."

"Hayır hyung geri dönmeni istiyorum." Taemin, Jimin'in ne kadar istekli olduğuna kıkırdadı.

"Sakin ol küçük adam, beni çok özledin."

"Kapa çeneni hyung, acele et ve geri gel."

Jimin gözlerini devirirken Taemin "Vay be yine de her zamanki gibi kabasın" kıkırdadı.

O ve Taemin görüşmeyi bitirmeden önce bir süre konuşuyorlar, Jimin hyungunun bu kadar yıl sonra nihayet eve döndüğünü duyunca çok mutlu oldu.

Taemin Bay park asistanıydı ve Jimin'i doğduğundan beri tanıyordu ama bazı nedenlerden dolayı Amerika'ya transfer olmak zorunda kaldı.

Jimin, hyungu Amerika'ya giderken çok ağladığını hatırlıyor ama şimdi onun gelişiyle mutlu olmaktan kendini alamıyor.

Aramadan sonra aç hissetmeye başlıyor çünkü daha önceki jungkook olayı yüzünden hiçbir şey yemiyordu.

Hızla mutfağa yürüdü ve jungkook'un ona bıraktığı yemeği mikrodalgada pişirmek üzereyken oturma odasından bir ses duydu.

"Taehyung?" diye seslendi Jimin mutfaktan çıkarken ama Jungkook'un Taehyung'u kollarında taşıdığını görünce dondu.

"O ölmedi Jimin, sadece uyuyordu." dedi Jimin'in ne kadar dramatik olduğuna gözlerini devirerek.

Jimin rahat bir nefes aldı ama Jungkook'a sorgulayıcı bir şekilde kaşını kaldırdı.

"O sadece sarhoş Jimin, şimdi bana yardım et." Jungkook sıkıntıyla ofladı ve gözlerini devirdi, yorgun olduğu belliydi.

"Üzgünüm."Jimin hemen onların yanına gitti ve jungkook'un Taehyung'u odasına götürmesine yardım etti.

Pijamalarını giymesine yardım ettiler ve Taehyung'un yastığına sarılırken gözlerini sevimli bir şekilde kıstığını görünce kalpleri sevinçle doldu.

Odada garip bir sessizlik oldu ve jimin uzaklaşmak üzereyken Jungkook hızla onun elini tuttu.

Jimin'in öfkeyle "Dokunma bana, dokunma." diye bağırması yaşlı olanı ürküttü.

"Özür dilerim." Jungkook alçak bir ses tonuyla yalvaran gözlerini Jimin'e dikerek söyledi.

"Ne jungkook için, kalbimi kırdığın için" jimin acı bir şekilde kıkırdarken jungkook başını eğdi.

"Endişelenme jungkook, zaten sana ve Taehyung'a olan duygularımı katladım, o yüzden kendini kötü hissetme." Jimin ona bakarken alaycı bir şekilde alaycı bir şekilde gülümsedi.

Kalbi ağırlaşmış bir halde yavaşça kapıya doğru yürüdü ama Jungkook'tan gelen boğuk sesleri duyunca durdu, hızla başını ona doğru çevirdi ve büyük olanın ağladığını gördü.

Jimin o kadar şaşırmıştı ki güçlü ve kudretli Jungkook onun yüzünden ağlıyordu.

Tabii ki Jimin bu başarıya çok gülmek istiyor ama mevcut durumu görünce Jimin koşmak ve yaşlıyı rahatlatmak için hiç vakit kaybetmiyor.

"Jimin korkuyorum, seni ve Taehyung'u kaybetmekten çok korkuyorum." Jungkook yüzünün gözyaşlarıyla sırılsıklam olduğunu itiraf etti.

"Bu ne demek oluyor jungkook?"

Jungkook gözyaşlarını sildi ve derin, uzun bir nefes aldı, sonunda çayı dökmeden önce bir süre tereddüt etti.