abilerim kurgusu, erkek versiyon.
Bu kurgu reenkarnasyon içerir!
🐈⬛ Deniz'in, Egemen olarak yeniden doğduktan sonra hayalinde ki resme kavuşma hikayesi. 🐈⬛
Küfür ve argo içerebilir emin değilim.🍼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çocukluğun değeri bir annenin gözlerinde gizliydi zannımca.
İnsan ilk doğduğunda boş bir tuvaldir ve büyüyüp geliştikçe o tuval de renklenir. Bir insan dönüp baktığında hissettirilen güven kadar lacivert hissettiği huzur kadar yeşil boyandığını görür. Özenildiği kadar pembe, sevildiği kadar saf beyaz... bugünün de var olabilmesinin ve çocukluğun o saf renklerini korumasının temelinde hep bu duygular yatar. Bunların temelinde ise Anne.
Eğer anneniz tehlikeliyse kırmızı, gücün, tutkunun, hırsının kurbanı ise tuvaliniz siyah boyanır.
Benim tuvalimin bir kısmı simsiyahtı.
Annesinin hırsından doğan, güç tutkusunun kurbanı olan ve gözlerinde göremediği sevginin, güvenin soğukluğuyla büyüyüp kendi tuvalini kendi boyayan zavallı Deniz'in tuvali bugün öyle bir fırça darbesi aldı ki... Daha boyamak istediğim onca renk varken ölümün, karanlığın siyahına ve kanın kırmızısına boyandı.
Mesela şu an nefes borumu tıkayan ve ağzımdan kaldırıma kadar taşan kanımın kırmızısına değil de sulanıp yaşlarını akıtan gözlerimin baktığı gökyüzünün mavisine boyamak isterdim her yanını. Her çocuğun bir zamanlar yaptığı gibi köşesine sapsarı bir güneş, sıra sıra dizilmiş dağlar, bacası tüten küçük bir ev ve o evin yanından akan bir dere. Etrafta dolaşan kediler köpekler olur. Belki inekle koyun. Derenin öteki tarafına da bir kurt sürüsü. Çiçekler, böcekler... Huzuru çizerdim tuvalime.
Ama olmadı.
Bir yavru kediyi kurtarmak için yola atladığıma pişman değilim. Ben başaramasam da o kamyonun altında ezilmekten kurtuldu. Kaldırımın kenarında ciyak ciyak bağırışını diğer silik seslere nazaran net bir şekilde duyabiliyorum.
Haha...
Hayatım boyunca lanetler yağdırdığım şeye şu an şükrettiğime inanamıyorum. Parçalanan kemiklerimin acısını hissetmiyorum ve neden bilmiyorum ama her şeye rağmen huzurluyum. Ne umutsuzluk var ne de yalnızlık. Hepsi bitti. Her şey bitti.
Kapanıp beni karanlığa teslim eden gözlerimin ardında mutlu bir çocuğun olmaması ne kadar da acı.
Benim tuvalim bugün bir daha boyanmamak üzere bitti. Simsiyahtı. Üzücü bir görüntüydü ama bitti.
Ya da ben bittiğini düşünerek büyük bir yanılgıya kapıldım.
★★★
Selamlar!! Bendeniz Mai!
Yine kurgusunu zihnimde adam akıllı tamamlamadığım ve bodoslama daldığım bir kurguyla karşınızdayımm.
K.a.b.a kurgumdan bir tık farklı şeyle geldim alsldlfllg. Umarım devamı gelir. Ulaaa ben daha Eren'e yazamıyorum be. Ühüüğ.
Neyse!
İlk bölümü bir iki gün sonra atmayı planlıyorum. Şunu da belirtmeliyim ki bu kurgu 'EREN' ile pararlel ilerleyecek bir kurgu. Ana karakteri daha önce gördük zaten muheheheh.
