abilerim kurgusu, erkek versiyon.
Bu kurgu reenkarnasyon içerir!
🐈⬛ Deniz'in, Egemen olarak yeniden doğduktan sonra hayalinde ki resme kavuşma hikayesi. 🐈⬛
Küfür ve argo içerebilir emin değilim.🍼
Hayır bu kişi Merih değil Merihcilerrr. Kendinize gelin aldşşfşvv
1.Bölüm – Biz kimiz?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi açtığımda titreşen loş bir ışık, beyaz bir tavan ve sessiz bir odayla karşılaştım. Hafızam bir sis perdesi tarafından ele geçirilmiş gibi bulanıktı. Son anılarım parça parça ve belirsiz görüntülerdi. Ne olmuştu bana? Başım çatlayacak gibi ağrıyor, bedenim ağır hissettiriyordu.
Başımı sağıma çevirip dışarı bakmak istediğimde keskin bir ağrı tüm bedenime yayıld-
Bir saniye?
Ağrı mı?
AĞRI MI?
Az önce bayık bir şekilde tavana bakan gözlerim far görmüş tavşan gibi açıldı. Ne demek ağrı? Bu ağrı mı? N-nasıl ağrı? Ne oldu bana? Neredey-
Bu ne?
Çocuk yatağı bu?
Dokunmak için kaldırdığım elime takılan serumu görünce daha da garipsedim. Gerçekten garip bir his.. ağrıyor...
Ağrıyor lan!
OHA!
Şu an beşik gibi hastane yatağında yatıyor oluşuma mı şaşırayım, küçük ellerime mi şok olayım yoksa hissettiğim şeyin ağrı olduğunu farkında olmama mı sevinip afallayayım?
N'oluyor lan?!
19 yaşında biri olarak dünyayı hiçbir zaman tam anlamıyla keşfedemedim. Diğer insanlar gibi hissedemedim. Doğduğumdan beri benim için büyük bir sır olan kavramdı ağrı. Ama şimdi hissediyorum. Hissediyorum ve bunun acı olduğunu biliyorum??
Nası ya?
Okula gidene kadar pek farkında değildim aslında. Sürekli evde durup uslu uslu kendi oyuncaklarımla oynadığım için yaralanmazdım ve hasta olunca da bir yerimin ağrıması gerektiğini bilmezdim. Evimizde hizmetli olarak çalışan ve benimle ilgilenen abla da bu durumu fark etmeyince bende bu farklılığımı fark etmedim. O eli kesilse ağlar, bir yeri yansa oflaya puflaya suya tutardı ve ben neden öyle yaptığını kavrayamazdım. Denerdim, kendime zarar verirdim fakat verdiği tepileri anlayamazdım. Acımıyordu ki. Acımıyordu lan!
Şu an acıyor da ağrıyor da!
Okul benim için her şeyin dönüm noktasıydı. Bu durumu ilk fark eden de ilkokul öğretmenimdi. Arkadaşlarımla oynarken düştüğüm birkaç seferde hiç ağlamadığımı veya tepki vermediğimi gören öğretmenim pansumanımı yaparken sorgulamıştı bu durumu ve anneme hiçbir zaman ulaşılmadığı için hizmetli ablaya söylemişti. Doktora götürülüp araştırılmalı ve tedavisi varsa geç kalınmadan başlanılmalıydı öğretmenime göre. Ona göre ama.
