abilerim kurgusu, erkek versiyon.
Bu kurgu reenkarnasyon içerir!
🐈⬛ Deniz'in, Egemen olarak yeniden doğduktan sonra hayalinde ki resme kavuşma hikayesi. 🐈⬛
Küfür ve argo içerebilir emin değilim.🍼
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayvanlara karşı garip bir düşkünlüğüm ve merakım var. İnsan ilişkilerinde, özellikle de bozuk aile yapımdan kaynaklı olarak hissettiğim eksikliği, sıcaklığı hatta belki de güveni hayvanlarda bulduğum için bu kadar düşkün olabilirim. Zaten niye olmayayım ki? Hiçbir şey beklemeden ufacık bir ilgi versem koşulsuz sevgisini bana sunan ve bunu da göstermekten çekinmeyen, küçük bir çocuk gibi mutlu olan bu canlılarda nasıl teselli bulmam? Hayvanlar benim için nefes almak gibiydi. Çalkantılı hayatımda huzurun tanımıydı. Bu yüzden önceki hayatımda hiçbir şeyi umursamadan veterinerlik okumak istemiş, minicik bile olsa her hayvana yardımım dokunsun diye çabalamıştım. Bu niyetimi de gerçekleştirmiştim ama işte göründüğü üzere şu an daha iki yaşında bile olmayan küçük bir kalıbın içindeydim.
Birçok kişi gibi dilim dışarıda peşlerinden 'hayvan, kedi, köpeeekk' diye koşmasam da en alakasız hayvanın bile en ufak şeylerini araştırır, bundan da fazlasıyla zevk alırdım. Öğrendiğim her yeni bir bilginin onlara az çok yardımımın dokunmasına destek olması ise içimi sıcacık yapan başka bir şeydi. Hayatımı yönlendirmek istediğim doğrultu da artık bilindiği üzere insanların yüzeysel ilişkilerinden uzakta küçük bir ev, bir sürü ve çeşit çeşit hayvan, onlarla ilgilenebileceğim bol vakit ve biraz da para, eşittir huzur!
Kim koydu lan beni Egemen'in içine?
Neyse, "Şen akşama kaday evine gidemeyzsin ki böyye. Haha." Dedikten sonra önümde ağır ağır ilerleyen ve fazlasıyla büyük olan sümüklü böceğin antenine dokunup içine kapanmasına neden oldum. Bunu yapmamdan fazlasıyla rahatsız olduğuna eminim ama yapmadan da duramıyorum. Komik oluyor. "Tızma bana tamam mı?"
-"Egemen, içeri gir."
-"Ya ya hayıy! Sümükyü böceyk evine gidene kaday bekyeyeceğim." Deyip biraz uzaklaşan böceğe yaklaşmak için popomu yerde kaydırdım. Hem benimle uğraşmak istemiyor hem de yanımdan ayrılmıyor arkadaş! Diyorum size bu melek bozuk diye!
Derin bir nefes aldığında yine bana ters ters bakmaya başlamıştı. Bende geç kaldı diyordum ya. Tüh!
-"İçeri gir."
-"İstemiyoyumm!"
Başka birisi sabrımı şu şey gibi sınasa yüksek ihtimalle tekme tokat döver atardım bir köşeye. Ama dış görünüşünden kaynaklı mıdır nedir bilmiyorum ona karşı anlayışım çok yüksekti. Biraz da deli halinden tırstığım içinde olabilir tabi.
Yine de beni sinir etmesine rağmen Egemen olarak devam ettiğim yaşamımda kafamın dağılmasına ve adapte olmama birazcık, minicik, küçücük de olsa yardım etmesine minnettarım. Reenkarne olduktan sonra bu yüksek duvarlarla çevrili yerde tek başıma olsaydım kafayı yerdim yüksek ihtimalle. Sorularıma cevap vermiyor evet ama sonuçta ileriki zamanda cevaplarımı alabileceğim bu şeyin varlığı beni rahat hissettiren şey. Koruyucum olması da etkili bu durumda. E bir de kedi. Güvende hissediyorum.
