"Bebek iyi ama anneyi kurtaramadık."
Bu cümle, o 5 kelime kansunun aklında çınlayıp çınlayıp durdu.
Bir kaç saat öncesinde hayallerindeki hayatı yaşayacağına inandığı kadının ölüm haberini duymuştu.
Kendi ablası ölmüş gibi hissediyordu.
Doktorun gözlerine baktı çaresizce.
"Yalan söylüyorsunuz, Firuze Abla daha daha sabah iyiydi o gözlerinin içinde bir ışık vardı n-nasıl neden peki neden öldü?"
Kansunun sesi titriyordu aslında tek sesi değil bedeni de titriyordu ama o bunun farkında bile değildi.
"Bakın, küçük hanım iyi gözükmüyorsunuz gelin size bir sakinleştirici yapalım sonra detaylıca konuşuruz."
Kansu ellerini dizlerine vurarak sinirle ayağa kalktı.
"İstemiyorum ben gayet sakinim sadece soruma cevap verin."
Doktor ne söylesem uygun olur dercesine kansuya bakarken ameliyathaneden Firuzenin olduğu yatağı çıkarttılar.
"Doktor bey morga götürelim mi?"
Doktor ayağa kalktı ve eliyle durun işareti yaptıktan sonra kansunun bileğinden tuttu ve firuzenin yanına götürdü.
Kansunun göz yaşları patlamaya hazır bir volkan gibiydi ve Doktor beyaz örtüyü açınca kansunun göz yaşları adeta bir sel gibi akmaya başladı.
"Bu kadar şiddete rağmen yaşaması bir mucize bak vücudunun her yerine karnında bir sürü kesik izi vardı boynunda, kalçasında daha bir çok yerinde kim bilir kaç matemlik acı sığdırdı içine ki kalbi dayanamayıp durdu."
Kansu firuzeye yaklaştı ve elini yüzünde gezdirdi.
"Sen hep gülecektin, hani kızının adını elfida koyacaktın ha? Ne oldu gitme böyle iki kızınıda sensiz bırakma."
Kansu hem bitkin hemde yorgundu ama bu yorgunluğunun sebebi neydi kendi de bilmiyordu.
Sanki o ölmüştü,sanki onun kalbi durmuştu.
"Götürün çocuklar."
Kansu firuze ablanın peşinden bakarken bir an güçsüz düştü ve dizlerinin üstüne çöktü.
"Neden bu hayat böyle? Neden bir can doğarken, diğeri çıkıyor neden?"
**********************
"Poyraz, kalbim ağrıyor lan."
Elinde ki kahve bardağını bırakıp derin bir nefes aldı Oğuz.
"Neden ki? Çok mu sigara içtin bugün."
Hayır anlamında kafasını salladı Oğuz.
"Çok keskin bir acı."
Elini kalbine götürdü ve oturduğu yerden kalkıp camdan dışarıya baktı.
"Acaba mahi kıza bir şey mi oldu?"
Poyraz umursamaz bir tavırla oğuza baktı.
"Yazmadı mı sana?"
"Hayır yazmadı, ne yapıyor çok merak ediyorum hiç duymadığım sesini bile o kadar özledim ki."
Poyraz güldü.
"Abi kaçıncı evre aşk bu ya?"
Oğuz yastığı alıp poyraza attı.
"Seni de göreceğiz."
Poyraz yemek hazırlamak için mutfağa gitti Oğuz da sessizlikten çok haz etmediği için telefonundan bir şarkı açtı.
"Sanma üç günlük bu hislerim ben burda her gün seni beklerim."
*********************
