Eğer bir gün kafasını toptan kaldırıp çevresine bakacak olursa ilk beni bulacaktı karşısında. Ve ben o gün karşısında durmak için aylarca, belki de yıllarca beklerdim.
⭐️⭐️⭐️Beşiktaş'ın Genç Yıldızına
(23.02.2024) football #1
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rizespor maçının üstünden 3 hafta geçmişti. Semih son maçlarda da gösterdiği performansla bu sene herkesin gözünde wonderkid olacağını garantilemişti.
Ben de Türk Agüero'muz çok yoğun olduğu için bulabildiğim ilk fırsatta onu kaçırıp küçük bir kafeye getirmiştim.
"Dışarda insanların beni tanımasına hâlâ alışamadım."
"Alışırsın."
"Ben maçta golümü atıp sokakta da normal bir insan gibi yürümek istiyorum. Hayır yani çok ünlü de değilim ona rağmen adım başı tanıyan çıkıyor."
"Az çok futbolu takip eden herkes şuan seni tanıyor Semih gayet de ünlüsün. Hem bu durum hoşuna gitmiyor sanki."
"Çocukların beni görünce koşarak yanıma gelmeleri, böyle tatlı tatlı konuşmaları özellikle de beni örnek aldıklarını söylemeleri... Gerçekten de anlatılamayacak kadar güzel bir duygu. Ama bu dışarda rahatça gezmek istemediğim anlamına gelmiyor."
"Güzel konuştun da o dediğin şeyi yapamıyoruz maalesef."
Biraz güldükten sonra duraksayıp devam etti. "Yanıma gelen çocuklar kendi küçüklüğümü hatırlatıyor bana. Bugün yaşadığım her şey o zamanlar sadece hayalden ibaretti benim için. Şimdiyse bir bir gerçekleşiyorlar. Rüya gibi, inanması zor."
Başımı yumruk yaptığım elime yaslamış Semih'i dinliyordum. Çocukları severdi. Haftada bir eski mahallesine gidip ordaki ufaklıklarla futbol oynadığını bana söylemese de biliyordum mesela.
Ya da sokakta onu tanıyıp fotoğraf çektirmek isteyen biri olduğunda sadece fotoğraf çekilip göndermezdi. Konuşurdu, sorularını cevaplardı, sohbet ederdi.
Ben de kenara çekilir onu izlerdim. İnsanlara karşı çok düşünceliydi, nazikti. Herkes zamanla değişir derdim. Semih yanıldığımın en büyük kanıtıydı. Başkası olsa egosundan geçilmezdi ama o hep aynı kalmıştı.
"Keşke çok daha önceden tanışaydık seninle."
"Neden?"
"Çok merak ettim küçük seni. Böyle toprak sahada plastik top peşinden koştururken hayal ettim de, keşke ben de olsaydım o zamanlar yanında. Yine izleseydim seni, destekleseydim."
"Ben seni o şekilde hayal edemedim ama."
"Nasıl yani?"
"Senin ne işin olur bizim mahallede."
Gözlerimi devirdim. Semihle alakalı sevmediğim tek bir şey söyleyecek olsam bunu derdim herhalde.
Bulabildiği her fırsatta ne kadar farklı olduğumuzu gözüme sokmaktan zevk alıyordu sanki. Ben zenginmişim, elit ortamlarda büyümüşüm. O ara sokak çocuğuymuş falan filan.
