"Çıkmıyor muyuz?"dedi Milan bana bakarak."Bilmiyorum ki"dedim kafa sallayarak."Nerede kal-"Milan'ın sözünü bölen şey Hayal'in mutlu mesut bir şekilde içeriye girmesi olmuştu."Selam!"dedi harfleri uzata uzata.
"Selam,selam da.Siz neredesiniz,Allah aşkına"diyerek yükseldim.Yine acıkmıştım"Buradayım işte,bu arada nasıl olmuşum"dedi kendi etrafında dönerek.Siyah dar bir elbise giymişti.Güzel , günlük ve tatlıydı.
Saçlarını ise tepeden sıkı bir at kuyruğu yapmıştı.Hafif ve sade makyajı ise kıyafetine uymuştu.
"Çok güzel"dedi Milan kapıya doğru ilerlerken,tam kapıyı açacağı esnada arkadan birisi kapıyı sertçe açtı.
Milan'ın yüzü kapıyla bütünleşirken Hayal ve ben kahkahalarla gülüyorduk.Kapının arkasından kafasını uzatan Miray acıyan gözler ile yerde iki seksen uzanan Milan'a baktı.
Milan zorla ayağa kalktığında,Miray yanına koştu ve koluna girerek onu oturttu."Çok pardon ya"dedi Miray üzgün üzgün."Kırdın kafamı!!"dedi Milan,Miray'a cevabı olarak."Özür dilerim.Vallahi bilerek olmadı."dedi Miray.
"Neyse,tamam.Çıkalım artık şu evden."hepimize tek tek baktı Milan.
"Herkes hazır?"dedi
"Hazırız,hazırız"dedim ayağa kalkarken.Hepimiz ayaklanıp kapıya doğru gittik.Hele şükür çıkıyorduk!
"Ay!!! Kızlar nasılım bu arada?"dedi Miray.Mavi kot pantolon üstüne beyaz bol bor t-shirt giymişti.Saçlarını ise salık bırakmıştı,tek kelime ile harikaydı.
"Harika"dedim Miray'a bakarak."Benim kuzenim ne giyse yakışır, maşallah."Elimi elinin arasına alıp etrafında döndürdüm
"Yaa, teşekkür ederimmmm."dedi Miray erimeye yakın haliyle.
Aramızda gülüştüğümüz esnada bir ses duyduk"Hepiniz iğrençsiniz."diyen bir adet komşumuz.
Onlardı;ilk geldiğimiz gün bile bize bulaşan o gıcık komşular."Midem bulandı."diyerek devam etti sözlerine.
"Bana baksana sen!!"diyerek sinirle üstüne koştuğumda kızlar koluma yapıştı."Dur,dur!"diyerek geriye çekti beni Miray."Bırak şunun ağzını burnunu dağıtayım!"Çağrı bir anda söze girdi"Yakala oni,tut oni!"diye bağırdı.Ardından,"Parçala oni,tut oni!"dedi.
"Çağrı!!!"dedim sinirlenerek.Benimle dalga geçiyordu."Delirtmeyin beni."dedim
"Bu delirmemiş halinse..."dedi yüzsüz komşumuz yine konuşarak.Çağrı arkadaşını uyardı."Emir, canım kardeşim.Dayak yemek istemeyiz değil mi?!"Çağrı adının Emir olduğunu öğrendiğimiz arkadaşını asansöre çekiştirdi.Ama arkadaşı pek susmak bilmiyordu."Bunlardan mı dayak yiyeceğiz öğretmen?"diyerek güldü.
Hayal birden koşarak ortadan kayboldu.Birkaç dakika içinde geri geldiğinde elinde koca bir kova vardı "Bismillah"dedi ve kova saniyeler içinde Emir'in kafasına geçti.
"Ateş söndü."dedi Çağrı ve hunharca bir kahkaha attı.Hepimiz anlamsızca Çağrı'ya bakarken Çağrı olayı açıkladı "İkinci ismi Ateş'de"dedi gülerek.
Hepimiz hunharca gülerken Emir daha da sinirlendi,yani Ateş."Gülmesenize!"diye gürledi.Çağrı büyük bir kahkaha attı ve ardından "Ateş harlandı."dedi.Hepimiz tekrar gülmeye başladığımızda Emir sinirle Hayal'in önüne geldi.Ellerini kaldırıp Hayal'in yüzünü ellerinin arasına aldı.Bir anda dudaklarına yapıştı.
Hepimiz donup kaldığımızda Çağrı telefonu cebinden hızla çıkardı.Flaş patladığında Emir,Hayal'den yavaş yavaş uzaklaşmıştı."Oha!"diye bağırab Milan'ı kafa sallayarak onayladım.Gerçekten ohaydı!.
"Benim okulda isim vardı."diyerek yanımızdan ayrıldı Çağrı.Hepimiz şok içinde Emir'e bakmaya devam ederken Hayal kendine gelebilmişti.Emir geriye çekilip "Siktir!"dedi.Hayal sinirle bağırdı "Sen ne yaptığını zannediyorsun?!"dedi.Tam bu esnada ben devreye girdim.Hızla ilerleyip,Emir'e tokat attım."Sen kimsin lan lolipop!"dedim Emir sinirle bana bakarken Miray araya girdi ve "Eniştemiz doğum yapmıştı"diyerek beni kolumdan tutup çekiştirmeye başladı.
