DILDA ( Burdan Tamamlandı )

35.( Geride Kalanlar)

"Su yolunu bulmuş ama sen yangınla kalmışsın "

Arkadaşlar merhaba bölüme geçmeden önce bir şeyler söylemek istiyorum çok uzun zaman oldu Dıldanın finalini yayımlayalı Dılda hep aklımdaydı çünkü sanki o benim ilk çocuğum ve ben ondan vazgeçemiyorum bana çok şey öğretti, çok şey kattı iyiki yazdım ve iyiki Dıldanın hikayesini sizlerle paylaşa bildim bi gurur hepimizin. Belki kitabı arşivinize attınız belkide kütüphanenizden kaldırdınız belkide bu yazacağım bölümü okuyacak bir kişi bile yok fakat bu bölümü yazarak ben içimi rahatlatacam Dılda kızıma olan özlemim belki birazcık da olsa dinecek neyse çok duygusallaştim🥹🤍

📌 Bölümü 3. Kişinin ağzından yazicam haberiniz olsun yani bı anda Botani anlatirken bı anda Mirzayi anlata bilirim şaşırmayın.

Avlunun ortasını kızıla boyayan kan ve o kanın sahibi Dılda Botanin kolları arasında yatıyordu herkes şok olmuş bir şekilde bakıyordu Botana ve kucağındaki cansız bedene Mirza gördüklerine inanmamıştı o küçük kadın kendini gözünü kırpmadan boşluğa bırakmıştı ve o bunu yapamazdı karanlıktan korkan küçüğü kendini sonsuz karanlığa teslim edemezdi inanmiyormuş gibi başını hızlı hızlı sağa sola saladı sanki kötü bir rüyadaydı ve birden uyanacaktı kendi düşünceleri ile meşgulken konağı inleten bir ağıt döküldü Mirza o kadar inanamaz bir durumdaydi ki ağıdın kimden çıktığını bile anlayamiyordu.

- Dıldaaaaa

Berfu gördüğü manzara karşısında beyninden vurulmuşa döndü yapamazdı dimi Dılda kendine zarar veremezdi kötü bir şakaydı bu birazdan kalkacak ve abileri ile gülecekti olmadı saniyeler dakikalar geçti konakta kimse haraket edemiyor herkes Botana ve kucağındaki cansız bedene bakıyordu Berfu olayı yeni yeni idrak edip yüreğini yakıp kavuran acıyı dışarı atmak istercesine bağırdı o sesin ondan çıktığına oda inanamadı ama ondan çıkmıştı o ses.

Rohat duyduğu sesle kendine geldi daha yeni kavuşmuştu kardeşine hemen kaybedemezdi bu olmamıştı en azından Dılda ölmemisti dimi niye kimse kontrol etmiyordu Botan neden bir şeyler yapmıyordu doktor değil miydi Rohat yanan içiyle beraber hızla Botana doğru yürüdü Botanin beyaz gömleği kırmızıya boyanmıştı kardeşinin kanıydı dimi bu delireceğini sandı önce Botanin kucağındaki bedeni sarsmadan kendine çekmeye çalıştı ama Botan bırakmadı üçüncü kattan düşmüştü hemde taş zemine hayatta kalması mucize olacaktı ve Rohat bu mucize olsun diye kendi canindan bile vazgecebilirdi. Dişlerinin arasindan tıslayarak konuştu.

- Botan bırak kardeşimi hastaneye götürmemiz lazım.

Bağırıyordu fakat Botan sanki tıransa girmiş gibi Dıldanın açık kalan gözlerinden başka bir yere bakmıyordu üstüne üstlük Dıldayı da bırakmıyordu. Rohat tekrar bağırarak konuştu.

- KARDEŞİMİ BIRAK BOTAN HASTANEYE GITMESİ LAZIM ANLAMIYOR MUSUN.

Botan kendinde değildi kollarının arasında can vermişti en yakın arkadaşı inanamadı önce olanlara sonra idrak etmeye başladı Dılda gitmişti bırakmıştı onu hayatta güvendiği tek dostu gitmişti daha yeni kavuşmuşlardı niye hemen bırakıp gitmişti ki haklıydı daha fazla dayanamadı bu eziyete kendi kendisini düşünceleri arasında karşısında ağlayan Rohat çıkarmıştı ikide bir bırak bırak hastane gibi şeyler söylese de Dılda ölmüştü düştükten birkaç saniye sonra ölmüştü zaten ne saçmalıyordu Rohat ölmeseydi Botan onu tutarmiydi müdahale etmez miydi kendine hakim olamayıp dakikalardir aynı şeyi söyleyen Rohata bağırdı o an göz yaşlari birbir yüzünü ıslatıyordu.

- ÖLDÜ O ÖLDÜ ANLASANA DILDA ÖLDÜ BİZİ BIRAKIP GİTTİ ANLASANA ÖLDÜ O

Konakta koca bir sessizlik oldu Mirza olduğu yerde taş gibi duruyordu Berfu kendini yer bırakmış dövünürcesine ağlıyor Zozan hanım bir köşede ıslanan göz yaşlarını yazması ile kurutuyordu Rohat Dıldanın ayaklarının dibinde oturmuştu Botanın az önce yüzüne vurduğu gerçekle beraber ağlıyordu Eylem hanım ise Dıldanın ona söylediği o kadar şeyden sonra yüreğinde başlayıp bütün vucudunu saran vicdan azabı ile yanıp kavruluyordu fakat bu Dıldayı geri getirmiyordu o gitmişti yere göğe sığdıramadıkları Dılda şimdi bir avuç toprağın altına sığacaktı.