Vampir Hayranı

0.6

Medya: küçük bir spoiler ;)

Derinden

Sabah olmuştu uyanmıştım dün gece ki olanlar aklıma geldiğinde yüzümü buruşturdum gerçekten o iğrenç herife kanıp nasıl böyle bir duruma düşebilirdim anlamıyordum. Kaderimi kendim değiştirecek buradan kurtulup hayallerimin peşinden gidecektim gidebilirdim umarım...
Çıkış kapısına doğru ilerledim kapı kilitli değildi arkama bile bakmadan koşmaya başladım. Muhtemelen kaçtığım için Braeden'ı deliye döndürecektim.

Ormanlıkların derinliklerindeydim ayağım taşa takıldı yere yüz üstü düştüm arkadan kurt uluma sesleri geliyordu tırsmıştım kafamı çevirip baktığımda arkamda bir kurt ile karşılaştım ani refleks ile geri geri kaçmaya çalışıyordum.
"sevimli kurt bırak gidiyim başım yeterince belada"

dedim kısık sesle kurt bana dişlerini gösterek hırladı yavaşça yaklaşıp kafasını okşadığım bu hoşuna gitmişti ki kafasını elime sürttü

"gitmem gerek kendine iyi bak sevimli kurt" dediğimde tekrar dişlerini gösterek hırladı. 
Umursamadan ayağa kalktığımda ayağımda bir sızı hissettim zorlansamda koşmaya devam ettim dönüp dolaşıp yine aynı yere geldim o kadar çok koşmuştum ki nefesim tükenmişti acıkmıştım, yorulmuştum, susamıştım ve uykum vardı hava zifiri karanlıktı dolunayın ışığı zifiri karanlık geceyi aydınlatıyordu. Ağacın altına uzanmış dolunayın muazam ışığını izliyordum sızıp kalmıştım. Beni o lanet kurt ulumaları uyandırdı heryerde izlendiğimi yada takip edildiğimi hissediyordum ayağa kalktım etrafıma bakınarak

"heyyy kimsee yok mu?"
dedim biraz yüksek sessimle sesim yankı yapmıştı.
Kaybolmuştum ne geri dönebiliyordum ne de gidebiliyordum. Bir araba yanımda durdu kapının camını açtı
"Derin" yüzünü çok netleyemiyordum görüş alanıma girince kendisi benim liseden beri konuştuğum çocukluk arkadaşım olan Yasmindi. Azda olsa rahatlamıştım
"Yasmin"
dedim kısık sesimle kumral yeşil gözlü bir kızdı. yeşil gözlerini bana dikti
"neden burdasın Derin ?" dedi sesi ilk defa bu kadar kalın ve sert çıkmıştı. Etrafa göz gezdirirken arabanın arkasında bir süliet görmem ile tüylerim diken diken oldu vücudum yine o soğukluğu aldı panikle ;
"Lütfen Yasmin ne istersen yaparım herşeyi anlatacağım söz veriyorum ama lütfen götür beni" dedim vücudum kasılmıştı.
"Atla" dedi zorlukla gülümsemeye çalışarak. Arabaya binip kapıyı örttüm.
"Sorumun cevabını almadım henüz" dedi Yasmin başımla onayladım "kayboldum bi anda oldu bende bilmiyorum" dedim bi andan da iç dudağımı ısırıyordum ona gerçekleri söylemem gülünç olurdu beni deli sanmasından korkuyordum. Çok üstelemedi kafasıyla onayladı sadece.
"Ya senin ne işin var burda?"dedim
" Benimde kafam dalgındı öylesine bi tur atmak istedim"dedi

Yolu izlemeye başladım yine aynı sülieti gördüğümde irkildim. Bilinç altımda bir ses duymaya başladım Braeden'nın kahkası beynimin içinde yakılandı "Derin" dedi Yasmin "E-efendim" dedim titrek sessimle
"İyimisin ? yüzün kireç gibi bembeyaz oldu" dedi
"İ-iyiyim s-sadece açım ve yorgunum ondandır"

"Kaç gündür burdasın?"

diye bir soru yöneltti
"5 gündür"

"Neden polisi aramadın?"

"Telefonumu düşürdüm" dedim
dedim ve kestirip attım eve geldiğimizde herşey için teşekkür edip kocaman sarıldım. Numarasınıda vermişti bişey olduğunda yada kendimi yanlız hissettiğimde konuşabilmemiz için. Evden içeri girdiğimde abim karşıladı ilk beni ürkütücü bakıyordu

Ya içine cin kaçtıysa...

İç sesimi susturdum ve abime sarıldım "Abi seni çok özledim" dedim abim sarılmamıştı bi gariplik olduğunu sezdim "abi" dedim yine tepkisiz kaldı parmağımı şıklattım. Kafasını iki yana salladı "Evden niye kaçtın Derin?" dedi ama ses tonu beni korkuttu. Annem seslendi
"Derin kızım bizi çok korkuttun polis heryeri karış karış aradı seni bulamayınca çok korkttuk" anneme sıkı sıkı sarıldım gözleri kızarmış ve şişmişti
"burdayım anne hiç bir yere gitmeyeceğim söz veriyorum" dedim kafamın içinde yine kahka sesi koptu derin bir nefes verdim
"Babam nerede?"
dedim merakla
"kızım şeyy..."
dedi annem devamını getirmedi
"b-babama bişey mi oldu yoksa?"
dedim gözlerim doldu
"seni aramaya gitmişti bir ormanda ölü bulundu" kalbimde bir sızı hissettim kaybolan ve geri gelemeyecek ihtimallerin sızısı kalbime ok gibi saplandı.
Hıçkırıklar içinde ağlamaya başladım abimde ellini omzuma koydu
"bi an sanada bişey oldu sandık"
dedi ama yüzünde üzüntü değil kızgınlık ve kin vardı. "odama geçtim ve sadece ağladım"

bu olanların hepsi benim suçumdu kütüphaneden aldığım kitabı alıp fırtlatım, yırtım, parçaladım. Yere çöküp ağlamaya hayal kırıklıklarımla başbaşa kalmayı seçtim omzumda bir el hissettim
"yapma be Derin yapma"

Braeden'nın sesiydi utanmadan buraya gelmesi beni dahada deliye döndürdü hiç bir tepki vermedim. Yere eğildi ve kollarımdan tutup kaldırdı masanın üstündeki falçatayı alıp kalbine doğru doğrulttum "yaklaşma bana" dedim aksine dahada yaklaştı konuşmaya devam ettim
"ne istiyosun benden ya ne? neden öldürmüyorsun babamı öldürdüğün gibi öldürsene benide"
dedim

"öldürmek istesem öldüremem mi? Sanıyosun"
"neden öldüremiyorsun Braeden neden yaa? Çektirme bana bunları öldür beni" dedim sitemle "yapamam" dedi ortalıktan kayboldu "korkak" diye mırıldandım.

Braedendan

Derin'nin lafından sonra vücudum sinirden kasılmıştı. Öldürmek istesem öldürürdüm ama yapmadım babasınıda ben öldürmedim öldürüldü söyleyemedim boğazımda bütün laflar kelimeler düğümlendi
Korktum evet korktum gerçeklerin yüzüme vurulmasından korktum.
Derin'nin saçlarını okşadım uyuyordu beyaz teni, koyu kahverengi saçları, ela gözleri muazam bir bütündü ve uyum içindeydi. Gözleri sabah şişmiş ve kızarmış olacaktı kendine zarar vermesinden korkmuştum ilk defa bir insan için endişeleniyordum. Onu kendime mühürlemiştim artık benden başka kimse ona dokunamazdı benimdi sadece benim.
Eğer bunlar olmasaydı elimden çekeceği vardı.
Evden kaçmasının hesabını uygun bir zamanda misliyle soracaktım.
Şuan sadece herşeye alışması için zamanı akışına bırakıp onu birsüre yanlız bırakacaktım.

Bölüm sonu:))

Bölüm ile ilgili yorumlarınızı bekliyorumm