Dolunay,gecenin karanlığını bütün ihtişamıyla aydınlatıp geceyi biraz daha görünür kılarken kadın yüzünü okşayan tatlı bir esintiyle gözlerini açtı ve gördüğü manzarayla dona kaldı.Elleri ve ayakları çözülmesi imkansız bir düğümle bağlanmış,bedeni bir ağacın gövdesine acımasızca gerilmişti.Karanlık dört bir tarafını kuşatmış ve arabanın farlarından yayılan tek aydınlık ise gözlerini kör etmişti.Soğuğu iliklerine kadar hissedebiliyor,kelimelerini bir türlü toparlıyamıyordu.İlk önce büyük bir titreme bedenini esir almıştı.Sonra ise büyük bir korkunun ve dehşetin kollarına kendini bırakmıştı.Neredeydi?Neden bağlanmıştı?En son kumar arkadaşlarıyla birlikte birkaç bardak şarap içtiklerini hatırlıyordu.Hatta o,bir bardağın yarısını bile bitirememişti.Neden hiçbir şey hatırlamıyordu?Neden rüzgar kıyafetlerini es geçip direk bedenine çarpıyordu?Kıyafetleri neredeydi?
"Neredeyim..ben.."Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamış ve titremesi olayları kavradığı an daha da artmaya başlamıştı.Anlayabiliyordu..Bu gece nefes aldığı süre boyunca yaşadığı son gece olacaktı.Ve gördüğü son yüz kesinlikle katilinin yüzü olacaktı.
"Sonunda uyanabildin."Oldukça genç bir adamın sesiydi bu.Kadının ağlaması şiddetlenmiş olsa bile bu sesin arkadasından geldiğini biliyordu.Birazdan yüzünü de görecekti.Ve bir daha hiçbir şey göremeyecekti..
"Bırak beni.."Son bir kez tüm gücüyle bağırmıştı.Hiç kimsenin duymayacağını,kimsenin ona yardım edemeyeceğini biliyordu.Günahlarının bedelini ödemenin vaktinin geldiğini hissediyordu.Fakat mücadele etmek istiyordu.Buradan kurtulmalıydı.Daha yaşayacak yılları vardı.Bir kızı vardı.
"Sana hiçbir şey yapmadım."dedi.Adamın yüzü görüş alanına girmiş ve ona alayla gülümsemişti.Kadın kanını donduran bu gülümseme karşısında bütün kelimelerini yutmuş ve gözleri sadece şaşkınlıkla irileşmişti.Onu tanıyordu.
"Bana bir şey yapmadın."Parmakları ilk önce kadının gözyaşlarını silmiş ve daha sonra bir fırça yanağına yavaşça dokunmuştu.Neler oluyordu?Kadın hiçbir şey anlayamıyordu.
"Sen bir şey yapmadın.Ama kocan..."Kadının ağlaması daha da şiddetlenirken çoktan yalvarmaya ve onu bırakmasını söylemeye başlamıştı.Merhamet dilemişti.Daha önce merhamet etmemiş olmasına rağmen.
"Lütfen.."demişti.
"Lütfen beni öldürme."
Fakat adam son bir kez kadına soğuk kanlılıkla gülümseyip cebindeki neşteri çıkarırken ormanda tek bir ses yankılanmıştı.
Kadının attığı acı çığlığın sesi..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessizlikte Bir Gece
Teen FictionTANITIM Hep yarım kalmıştım.Hep eksik.Bir şeylerle hep tek başıma mücadele etmiş ve sonunda da hep çuvallamıştım. Ben yapbozun eksik kalan parçasıydım.Kaybolmuştum ve ben olmadan yapboz tamamlanamıyordu.Kayıp parçayı ise kimse aramaya cesaret ede...
