Bir suçlu, bir polis ve bir genç kız.
İşte hikaye böyle başladı.
Okulların kapanmasına bir hafta kala sınavları bitmiş olan genç kız ailesini ziyarete gitmek ister daha önce binmediği bir ulaşım aracı treni tercih eder.
Genç kız heycanla bavulunu...
Elinde tuttuğu bıçaktan damlayan kanlar bu karanlık duyduğum tek sesti.
Korkmuş darmadağınık bir ruh halinde cinayetin suçlusu ile göz göze gelmiştim.
Benim lanet şansım..
Onun zifiri karanlıkta ölümden bir parça taşıyan gözlerine hapsolmuşken karanlığın beni içine çektiğini hissettim .
Benden bir parçaymış gibi yıllardır bileğimde taşıdığım bilekliğin yere düşüşü bu sessiz ve karanlık yerde büyük bir ses bombasına neden oldu .
Saniyeler süren kısa sessizlik "karanlığım ruhuna leke oldu bembeyaz ruhunda siyah küçük bir leke oluştu istesen de beni unutamazsın artık " demesiyle olduğum yerde kalakaldım.
Uzaklaşan adım sesleriyle görüş alanımın bulanaklaştığını göz yaşlarımın özgürlüğünü ilan ettiğini anladım.
Yavaşça olduğum yere çökerken gözlerim o tehlikeli yabancının geride bıraktığı kan damlayan bıçaktaydı.
Elimi uzatsam bir cinayetin en güçlü deliline dokunabilecekken donmuş bir şekilde yerdeki zifir yazan bıçağa bakıyordum.
Demek ki bu ilk cinayeti değildi yada ilk katil oluşu kendine zifiri diyordu . Karanlık ve ulaşılmaz
Bir ürperdi sardı bedenimi .
Hayır onun ruhumu kirletmesine izin vermiyeceğim .
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimi yerde duran bilekliğime uzatıp avuç içime hapsettim.
Göz yaşlarımı yavaşça silip doğrulup kendimde bulduğum son güç kırıntıları ile ayağa kalktım.
Birkaç adım atıp bıçağın tam önünde durup elime aldım bir elimde bıçak bir elimde bileklik ile o yabancının odasının yolunu tuttum.
Karanlık yerini aydınlığa bırakmış gün ışığı ile aydınlanıyor herşey daha görünür ve can sıkıcı hale geliyordu .
