Boğazına düğümlenir ya hıçkırıklar, ağlamak istersin ama ağlayamazsın. Birisi duyup yanına gelicek diye. Sıkarsın kendini. Ama sonra sol gözünden 2 damla yaş galip gelir senin tüm içinde tuttuklarına karşı. Ben evde kimse ağladığımı duymasın, sesim çıkmasın diye yorganın altına girip ağladığımı bilirim. Hıçkırıklarım duyulmasın diye kendimi sıktığımı, boğazımın yırtılacak gibi olmasını, çenemin titremesini bilirim. Ben senin yüzünden okula gözlerim şiş gittigimi bilirim. Hani demiştin ya bana "Artık seninle konuşmak istemiyorum. Bana artık ne mesaj at ne de ara" demiştin. Aklıma gelir bazen. Hüzünlenirim, gözlerim dolar. Kimseye belli etmem, edemem. Hem onlara söylesem bile ne diyebilirim ki? "Benden ölesiye nefret eden birini,canımdan çok seviyorum" mu? Dedim de ne oldu her anlattığımda bana acıdılar. Hoş, bende kendime acırdım. Durup dururken yüzüm asıldığında sorar arkadaşlarım birsey yok der geçerim ama anlattıklarım bilir. Onların gözlerine bakarım olayı anlarlar. Gündüzlerden çok gece gelirsin aklıma. Geçerim odaya açarım güldüğün resimlerden birini bakar bakar özlem gideririm.Bende de şu var aslında. Dünya da o kadar çok insan varken benim için imkansız olanı seçtim. Sende o kadar güzel gülmeseydin.Keşke seni sevdiğimi ona buna değil de sana anlatabilseydim.
"Yaz geldi ve sen hala gelmemekte kararlısın."
-Canfeza
