"Kimse yeni yara açamaz artık,
Çok canım yandı acımaz artık.
Bugün düşerse yarın kalkar,
Bu kız kendine acımaz artık."
Uzun süreden sonra severek dinledigim Model' in sarı kurdeleler adlı şarkısında ki dörtlükte buldum kendimi.
Canım o kadar çok yandı ki daha fazla acıtacak birşey olduğunu sanmıyorum. Fakat düşünücek olursam canımı senden başka kimse hiç birşey çok acıtmıyor.
Bugün resimlerine baktım. Telefonumda olan bilmem kaç resmine. Usanmadan, sıkılmadan. Her resmine teker teker baktım. Sonradan fark ettim sol gözümden düşen gözyaşını. Bi çok sinirlendiğim zaman ağlarım, bi de konu sensen. Gerçi konu her zaman sendin.
İçimde birikiyor yaptığın ne varsa, dediklerin, demesen bile anladıklarım.
Son günlerde daha çok büyüyor boğazımda ki yumru. Yutkunsam bile geçmiyor. Ağlasam daha çok büyüyor. Resimlerine baktığımda ki halimden zaten bahsetmiyorum.
Arkadaşlarımın yanında hiç belli etmiyorum. Belli ettiğim an başlıyorlar sana hakaret etmeye. Belki o hakaretlerin hepsini hak ediyorsun, belki hak etmiyorsun. Zaten seni gördükleri ilk yerde temiz bi dayak atacaklar haberin olsun.
Bi de unutmadan hala benden nefret etmene rağmen seni çok seviyorum. YGS çalışmaktan ağrıyan gözlerinden öpüyorum.
