Schone Schijn

Schone Schijn - deel 3

⚠️️ TW ⚠️

Paar dagen later

Vanavond gaan Emma en Caro naar een doop van een studentenvereniging "marsjes", Emma leek het wel fijn, Caro vond het eerder wat eng. Emma heeft uren op Caro ingepraat om toch mee te gaan en het is haar wel gelukt, Caro plooide uiteindelijk.

De meiden wandelen naar Emma's studio terug, Caro leek nogal wat afwezig onderweg, ze was veel stiller dan normaal, Emma merkte dit op. "Wat is er?", "gewoon", "gewoon wat meisje", "ik heb gewoon wat stress", "voor straks?", "yep", Emma knuffelde Caro geruststellend en het leek wel te helpen. Ze wandelen naar de studio van Emma toe.

Emma begon aan het eten. Zelfgemaakte lasagne was haar specialiteit, Caro was dol op haar lasagne. Toen het in de oven zat, gingen de meiden zich snel omkleden. Emma koos voor een simpele short met een oversized shirt, Caro daarin tegen koos voor een simpel oud joggingpak ondanks ze wist dat ze wel is zeer vuil kon worden.

Emma zette de lasagne op tafel, en schepte wat lasagne op Caro's bord. Caro kwam aan tafel zitten en begon meteen te eten. "Mhmmm", "lekker?", "jaa", "net zoals jou", "cute", Caro begon te blozen. Ze praatten nog wat verder over de voorbije dag, het was oprecht nog is een goede schooldag.

Ze ruimden snel af en vertrokken naar de doop. Het was niet zover, na 10 minuutjes fietsen waren ze er. Iedereen was er al. Ze kregen elk een nummer op hun voorhoofd geschreven met modder. Ze werden in groep naar binnen geleid waar ze op hun knieën moesten gaan zitten naast elkaar, Caro vond het smerig, totaal niet haar ding. Een paar van de 'leiders' kwamen met producten naar de groep schachten toe.

Potten aarde, bier, bloem, ei en noem maar op stonden voor hen neer. Zo meteen om gebruikt te worden als douche voor de schachten. "Emma.. ik zie het niet zitten, ik wil hier weg", "jij mag gaan van mij maar ik blijf liefje", "ah oké", Caro vertrok meteen, ze hoopte dat Emma mee zou gaan maar ze had het verkeerd gezien Emma boeide niet.

Caro had een platte band dus ze moest te voet naar huis, dat was wel een dik halfuur stappen, het was ook donker buiten, wat ze eng vind. Caro is zeer bang in het donker en Emma wist dat, nog een reden waarom Caro ook boos was. Ze moest door het enge bosje heen maar gelukkig was dat nog even van haar verwijderd.

Caro liep door het bos heen, ze vond het eng, dit stuk was zeker 10 minuten nog dat ze moest stappen door het bos. Ze hoorde voetstappen achter haar waardoor ze haar pas versnelde maar de voetstappen achter hoorde ze ook versnellen.

Caro haar fiets knalde hard tegen de vloer aan terwijl Caro tegen een boom werd gedrukt, ze stribbelde tegen maar het lukte haar niet weg te geraken. Ze voelde een hand tegen haar drukken, hij was sterk, ze geraakte niet weg. Een andere hand raakte haar lichaam aan.

Caro wou schreeuwen, maar er kwamen geen woorden uit haar mond. Ze was machteloos, ze voelde de handen onder haar kleren glijden, ze voelde hoe haar broek geopend werd. Tranen vloeiden over haar wangen. Ze kon niks doen, het enkel maar laten gebeuren. Ze voelde hoe haar broek en slip naar beneden werd getrokken, ze was bang en razend, bang van wat er nu gebeuren zal en razend op Emma, omdat ze Caro in de steek had gelaten. Ze voelde hoe de man zichzelf ontkleedde, ze voelde hoe de man zich tegen haar aandrukte, ze ging de pijn tegemoet.

Caro zat huilend in haar studio, ze was toen de man vertrok snel naar de studio toe gerend, haar fiets niet eens meegenomen, gewoon achterlaten. Ze had het gezicht van de man herkend, het was iemand van haar jaar.. Dylano..

Emma vertrok naar haar studio toen het afgelopen was, ze fietste naar haar studio, ze wist een kortere weg dus moest het bos niet passeren en trof de fiets van Caro dus niet aan. Met luide muziek in haar oren fietste ze naar huis toe.

Emma kwam toe in haar studio en zag dat Caro er niet was, ze vond het gek maar trok er zich niet te veel van aan. Ze dacht dat Caro te moe was om nog naar Emma's studio te gaan en ze had de sleutel niet. Caro haar kot was ook veel dichter dan die van Emma.

Caro ging douchen, ze voelde zich vuil. Ze kleedde zich uit en ging de douche in. Caro brak toen ze de douche in stapte, tranen vloeien weer over Caro haar wangen. Vragen flitsten door haar hoofd. Waarom? Waarom zij? Wat deed ze verkeerd? Was ze de eerste? Zijn er nog slachtoffers? Moest ze naar de politie gaan? Moest ze Emma hierover vertellen?

Caro kroop in bed. Nog steeds twijfelde ze het aan Emma te vertellen, ze was uiteindelijk wel nog steeds boos op Emma, ze had Caro wel alleen gelaten? Misschien was dit vermeden als Emma gewoon mee was gegaan? Emma moet daar toch gepasseert zijn onderweg naar huis. Caro's fiets lag er toch duidelijk? Caro wist niet dat Emma een kortere wist. Caro begon weer te huilen.

Uren huilde Caro, van de pijn, van de angst, angst dat het haar weer zou overkomen, angst dat het andere ook zou overkomen. Ze schoot ook in paniek toen ze besefte dat Emma al lang bij haar eigen studio zou moeten zijn? Emma zou toch laten weten dacht ze? Ze nam haar telefoon maar had geen bericht van Emma. Ze wou Emma bellen maar haar gsm viel net uit, hij was plat en haar lader lag nog in Emma's studio.

Emma maakte zich klaar om te slapen en kroop in bed. Ze maakte zich eigenlijk wel wat zorgen om Caro maar weet dat zij vaak even tijd voor haarzelf nodig heeft. Ze scrolde nog even op tiktok en viel vervolgens in slaap.

Caro had pijn, pijn mentaal maar ook fel fysiek. Na even piekeren viel ze toch in slaap.