Schone Schijn

Schone Schijn - deel 6

2 dagen later

Vandaag moest Caro terug naar de gynaecoloog, ze had de voorbije dagen echt goed gerust. Ze vertrok naar daar.

"Caro", ze ging binnen. "Goed gerust?", Caro knikte overtuigd. "Goed ga maar liggen", Caro deed wat er gevraagd werd. Ze controleerde of alles oké was, de glimlach die ze net nog had verdween. Caro merkte het op, "wat is er?", "Caro.. ik hoor geen hartje meer.. het spijt me..", Caro werd lijkbleek. "Je moet bevallen.. ik zorg voor een afspraak morgen in het ziekenhuis..", Caro stond op en vertrok zonder nog maar 1 woord te zeggen.

Emma trof Caro huilend aan toen ze thuiskwam, "heei Carootje", "ik ben haar kwijt Emma..", "nee..", Caro huilde, er blijf maar vocht uit haar ogen stromen. Caro besloot Dylano op te bellen.

Caro: hey..

Dylano: hey?

Caro: sorry..

Dylano: wat is er..

Caro: we zijn haar kwijt.. ik moet morgen bevallen..

Dylano: stuur me hoelaat

Nog voor ze kon antwoorden legde Dylano af. Hij was ook kapot van het nieuws, wat wel logisch is.

Week later

Ondertussen zijn we een weekje verder. Het was een zware week voor Caro en Dylano, de bevalling ging goed maar was pijnlijk. Ze hadden samen voor de naam Sky gekozen, ze hebben haar ook laten begraven. Beide zijn de voorbije week niet naar school geweest maar gaan vanaf volgende week weer terug.

Caro bleef voor de zoveelste keer bij Emma slapen, zij was ondertussen al in slaap gevallen. Caro zag haar kans en stond op, ze stapte richting het kastje die Emma zo graag wilt verbergen voor haar. Ze opende en zag allemaal papier liggen, toen ze beter keek zag ze dat het kranten artikels waren. Allemaal artikels over het zelfde. Ze keek vlug eens erdoor, allemaal zelfde titel bijna "Bas Klijnen vermist", Caro herkende de naam maar kwam er niet meteen op.

Caro stak alles snel terug in de kast, ze hoorde Emma wakker worden. Ze deed het deurtje snel dicht maar zag niet dat hij nog op een kiertje stond. Emma keek, "hoezo ben je wakker?", "uhm ik moest naar het toilet", Emma zag de kast. "Heb je in me kast gekeken!?", "sorry..", "echt waar hoe veel keer moet ik het u nog zeggen", "sorry", "wat heb je allemaal gezien..", "van Bas of zo..", "nu moet ik het tenminste niet meer verzwijgen voor je", "wil je me alles vertellen..", "morgen..", Caro ging in bed terug bij Emma liggen en viel ook inslaap.

Volgende dag werden de meisjes wakker, Emma wou zich meteen gaan klaarmaken maar Caro wou eerst alles weten. Emma ging terug zitten en begon alles uit te leggen. "Uhm paar jaar geleden, ik was net 16 dus bijna 4 jaar terug was ik gaan fuiven, het was echt leuk en ik kende Bas wel al want we zaten samen op school dus ja alles helemaal oké", "Bas zijn naam komt me bekend voor maar ik weet niet hoezo", "Scott zijn broer", "ja juist, vertel maar verder", "ik had wat gedronken maar niet zat hé, hij wou met me mee naar mijn thuis zodat ik veilig zou zijn, maar ik dacht laat het zo ik trek heus wel mijn plan, uiteindelijk verder fuiven, ik werd moe dus ging weg, het was 1u20 dus wel nog een oké uur, ik ging naar buiten en moest door wat steegjes en bij het eerst steegje hoorde ik voetstappen achter me, ik draaide me om en zag Bas, hij kwam naar me toe gerend en duwde me tegen de muur, hij drukte me hard tegen de muur en liet zijn handen onder mijn kleding glijden, ik vroeg te stoppen maar hij deed verder, uiteindelijk nam ik hem bij de keel en duwde.. bleef duwen.., tot hij niet meer bewoog, ik liet hem verdwijnen en tot op de dag van vandaag weet niemand waar hij is", Emma zat met tranen in haar ogen, Caro wist niet hoe ze moest reageren. Ze knuffelde Emma, ze brak, tranen rolden over Emma haar wangen.

Ondertussen waren de meiden op school. Caro moest zwijgen over wat Emma vertelde tegen iedereen, maar ze had het er echt moeilijk mee. Ze wou het aan iemand kwijt, ze wist dat ze Nona kon vertrouwen dus ging naar Nona, "hey meid", "hey, gaat het een beetje?", "ja gaat wel", "fijn zo", "wil je afspreken na school?", "altijd toch, is Emma er ook bij?", "nee, ik wil enkel met jou praten", "is goed, naar parkje vanavond", "top". De dag raasde voorbij.

Na school

Caro en Nona kwamen toe in het park, "oké ik ga je iets vertellen maar je mag het aan niemand doorvertellen..", "beloofd!", Caro begon alles uit te leggen, Nona luisterde vol ongeloof naar het verhaal dat Caro vertelde. "Wow", was het enige wat Nona nog kon zeggen. "Dit moet Scott en de politie weten..", "Nona je hebt het belooft", "sorry Caro maar dit kan ik echt niet verzwijgen", "Noontje..", "nee sorry". Nona vertrok, Caro was in paniek.

Bang komt Caro thuis, "Emma..", "ja liefje", "ik moet iets vertellen..", "wat..", "ik moest het aan iemand kwijt en vertelde het aan Nona, ze beloofde te zwijgen maar nu wilt ze alles aan Scott en de flikken zeggen..", "Caro.. wtf.. je beloofde het..", "sorry..", "fijn, word ik nog opgepakt ook..", Caro zei niets.

Na een pijnlijke stille tijd schoot er Caro iets te binnen. "We kunnen vluchten..", "ja naar waar dat", "Frankrijk", "ja doei, verzin eens iets deftigs", "ik ben serieus Emma", Emma keek haar aan, "het enige wat je moet doen is mij vertrouwen", "is het veilig dat we niet gevonden worden", "ja", "okey..". Emma wou vanavond nog weg dus begonnen ze meteen met inpakken. Emma weet dat ze het hier wel zou missen maar een nieuwe start kan wel eens goed doen.

Eenmaal alles ingepakt is vertrokken ze, samen op weg naar een nieuwe start, of ja nieuw? Of het echt nieuw is weet Caro dat dit het niet is, ze weet dat dit het verleden weer zal oprakelen.

Na enkel uurtjes rijden waren ze er. Emma stapte uit en keek naar het huis, het was mooi wit langs buiten, ze wou meteen naar binnen. "Ik laat je binnen maar ik wil je waarschuwen.. ik ben niet wie je denkt dat ik ben, zodra je deze deur opent zal je pas echt weten wie ik ben.."