Schone Schijn

Schone Schijn - deel 8

Volgende dag

Caro werd wakker van de deurbel, toen ze opendeed zag ze de bende, "goeiemorgen ctje", nog voor Caro kon antwoorden, gingen ze gewoon naar binnen, ook Emma was wakker geworden en kwam beneden. "Oh het seutje is ook wakker hoor", J.P bleef maar doorgaan maar Emma kon het negeren.

Iedereen zat in de zetel. "We hebben terug een opdracht en jij moet terug meedoen Caro", Caro knikte bij wat May zijn, ze wou verder praten maar J.P kwam er tussen, "en u smurf daar ook", "nee", "jawel Hoger Af weet dat ze het weet", "wat, komaan.. niet Emma..", "te laat", Caro keek teleurgesteld naar May, "ik wist het ook niet, J.P zei opeens dat hij het wist..", Emma keek bang, "ik wil dit niet..", "sorry Emma ik wou je hier in echt niet in meetrekken", "is niet jou schuld, de schuld van die klootzak daar", J.P wou er wat op zeggen maar May hield hem tegen.

"We moeten in Antwerpen een school overvallen, daar op zolder staan nog gestolen juwelen van onze ouders dus wij hebben daar recht op, niet moeilijk", May klonk alsof het niets was, Emma was er niet gerust in, "welke school..", "het SAS", Emma keek meteen naar Caro en omgekeerd, "ik doe dit niet en Emma ook niet.", "het moet", Caro keek weer naar Emma, "niet het SAS.. niet de school van mijn nonkel..", J.P keek, "nonkel, is dat het probleem of wat", "ja", "oh hier ons familie seutje", "en trouwens hoezo zijn die juwelen van jullie ouders, nonkel vertelde altijd dat die van mijn tante", "hoe heette je tante", "Sam", "das mijn ma", "ah", "nu nog familie van een seut of wat", "hehe", "op papier zijn we misschien familie maar voor mij is familie niet vlees en bloed maar liefde, iedereen in deze ruimte is mijn familie behalve jij", "ok".

Emma was uiteindelijk aandachtig aan het helpen een plan te verzinnen, Caro begreep er niks van, waarom zou Emma opeens meedoen? Emma besloot te gaan wandelen, de rest vertrok ondertussen ook Caro besloot al naar bed te gaan, morgen zal een zware dag worden.

Volgende dag werd Caro wakker, ze keek Emma aan die ook al wakker was "Emmatje", "klaar voor", Caro knikte. De meiden maakten zich klaar, de bende kwam ook toe en pikte de meisjes op, samen reden ze naar Antwerpen.

"May en Jef gaan naar het kantoor, Jeffrey en J.P houden de wacht in de gang en terwijl gaan ik en Caro naar boven en halen de buit", Emma nam dit keer de leiding, dit verbaasde haar wel. "En go", iedereen stormde binnen en voerde zijn taak uit. Emma liep naar de bakken toe en zette zich neer, "wat doe je," "wachten", "huh", "politie is onderweg", Caro keek haar vol ongeloof aan. Caro liep richting de trap, "wat doe je Caro", "wat denk je", "kies je nu voor hen..", Caro zei niets en liep naar de trap, toen ze aan de trap rand stond hoorde ze een gesprek, "eh J.P, wij zijn opgebeld je hebt geluk dat wij shift hadden hé", "wie had u gebeld", "uhm ene Emma of zo?", "vuile rat dat ze is", Caro liep naar boven "Emma het zijn vrienden van J.P, ze weten dat jij gebeld hebt", "ah ja maken ze me nu af", "sorry dat ik naar hen toe wou..", "laat het, ik ben weg.", "Emma sorry..", Caro liep naar haar toe en kuste haar, dit kon Emma natuurlijk niet weerstaan", hand in hand liepen ze zacht naar beneden. "Waar zijn de juwelen", vroeg May kordaat. "Die had ik al laten verdwijnen", zei Emma. Iedereen keek haar pist aan, "jij gaat eraan Emma Wolfs", de woorden van May braken Caro, "kom Emma we zijn hier weg", "ik ga niet meer mee naar Frankrijk", "die klacht, je moet", "boeie", "Emmatje..", "als we nu vertrekken", "okey", Caro keek naar de bende want ze waren met hen meegekomen dus ja. J.P gaf hen een giftige blik, "die smurf rijd niet meer mee", "komaan..", "echt niet", "May?..", zij gaf uiteindelijk wel toe omdat ze Caro niet kan teleurstellen. Stilzwijgend reden ze terug naar Frankrijk.

Eenmaal in Frankrijk liepen Caro en Emma stilzwijgend thuis binnen, Emma was nog altijd boos op Caro, boos voor het verraad, of ja bijna verraad. Caro knuffel zacht Emma maar Emma duwde haar ruw weg.

Ondertussen hadden de meisjes iets gegeten en hun al omgekleed om straks in bed te kruipen, de avond verliep rustig, vooral stil.. Caro durfde niets meer te zeggen, Emma bleef boos. "Ik slaap op de zetel deze nacht", "Emma komaan..", "nee ik slaap hier punt uit", "doe niet zo kut Emma", "ik kut doen, jij wou me wel verraden eh", "jij ons", "ga je nu zeggen dat je het erg zou gevonden hebben als ze werden opgepakt", "ja", Emma keek Caro teleurgesteld aan. Ze had gehoopt dat Caro haar zou begrijpen maar duidelijk niet.

Caro raasde door het park heen, ze was weggelopen van huis, ze wou Emma niet kwetsten maar wat dan met haar vrienden?

Na enkele uren kwam Caro terug terug thuis, Emma lag al te slapen ik de zetel. Caro zette zich naast de zetel gehurkt neer en legde zachtjes haar hand op Emma's schouder, "Emmatje", Emma werd zachtjes wakker, "wat?", "sorry.. ik wil je niet kwijt hierdoor, ik blokkeerde even", Emma keek haar bedenkelijk aan maar gaf uiteindelijk toe, "het is oké liefje", zachtjes gaf ze een kus aan Caro, samen vertrokken ze naar boven en gingen ze slapen.

Dag erna

De meisjes werden rond 9u wakker, Caro nam haar gsm en checkte even haar berichten en zag een berichtje van haar baas/ hoger af.

HA: Hey, ik hoorde alles van Emma.. je weet wat de gevolgen hiervan zullen zijn.

Caro: Sorry.. ik wil dit zonder dode oplossen.. kan ik mezelf bewijzen? Weer meewerken.. maar ik wil haar echt niet kwijt.

HA: Eigen schuld.

Caro keek bijna huilend naar haar gsm, "alles oké Caro", "ja hoor no worries", Caro stak gelijk haar gsm weg, ze wist dat Emma haar dagen enkel nog maar kon aftellen.