Wymuszony Dom

4.

Tak jak się spodziewałam, po obudzeniu mogłam się w jakimś stopniu poruszać, może i jest to na plus jednak co mi to da? Jestem w sali z wielką ilością pielęgniarek, jak ucieknę to i tak mnie znajdą, te miasto ma dziwne połączenia, nieważne gdzie się ruszysz każdy zna Twój krok. Nie mając innego wyboru rozejrzałam się po sali, wyglądała identyko jak sale dziecięce, różnicą było to,że wszystko było dwa razy większe, niektóre łóżeczka były pozajmowane już innymi osobami, zastanawiam się czy są w takiej samej sytuacji jak ja?

–Oh, nie śpisz, wszystkie badania zostały zrobione,za niecałe 15 minut powinni zjawić się twoi tatusiowie – wyrwał mnie głos znanej już pielęgniarki. Patrzyła na mnie jakbym była głupim dzieckiem.

Cała ta sytuacja mi się nie podoba, kto normalny porywa dorosłą dziewczyne i robi z niej swoje małe dziecko? Czy to jakiś fetysz? Wzdycham cicho.

– Kim oni są i dlaczego nie mogę wrócić do domu? – zerknęłam na nią zirytowana, cała ta sytuacja mnie denerwuje.

–Skarbie, jesteś bezdomna, czym nazywasz dom? Kawałkiem kartonu, jakiś brudny koc? Dostaniesz od nich wszystko o czym dopiero możesz sobie pomarzyć, to nic złego, obie strony mają korzyść, ty żyjesz beztrosko a oni cie rozpieszczają – wzrusza ramionami i podaje mi butelkę z sokiem. Jej słowa nie są fałszywe, nie zmienia to faktu,że nie znam tych mężczyzn, jeden mnie porywa a drugi zjawia się jak gdyby nigdy nic, nie jest to normalne.
To nie jest moja wina,że wylądowałam na ulicy, nigdy nie stwarzałam problemów, nie brałam używek, nigdy nie były to rzeczy dla mnie. Do moich uszu dobiegł dźwięk otwieranych drzwi, podniosłam niechętnie wzrok,który spotkał się z moim oprawcą.

– Księżniczka nie śpi – uśmiechnął się szeroko. Mężczyzna Nie wygląda jakby mógł skrzywidzic muche, może naprawdę stracił dziecko?
Jednak, jest sporo małych dzieci w domach dziecka,mogliby im pomóc, zapewnić szczęśliwego dzieciństwo a wybrali mnie?.

/__<______
Leci kolejny, dziś dość krótki ale postaram się następny rozwinąć!