HAKKARÌ GELÍNÍ

3.Bolum

07/03/2024

Bismillah

Başlıyorum..

~Keyifli okumalarr~

Havin'in abim'e attığı konuma gelmemizle taksiden inerek evi incelediğim zaman pardon konağı incelediğim zaman 4 katlı baya büyük bir konaktı. aynı diziler deki konaklar gibiydi. kapıya doğru yaklaşmamızla kapının önünde ki korumalar bize bakmıştı. bizim geleceğimiz bildikleri için birşey sormamışlardı.

Abim konağın kapısını çalmasıyla 1-2 dakika sonra kapı açılmıştı. açan kişi Havindi. bakışlarımla onu süzdüğüm de buz mavisi, altı tül, omuzları düşük, üstü ise dantelden yapılma bir elbise giyinmişti. üzerinde çok güzel duruyordu. Havin ise bakışlarıyla abimi süzmekle yetiniyordu. abimin de Havinden farkı yoktu. bu olanlara bir son vermek için kimseye çaktırmadan ayağımla abimin ayağına vurmamla abim kendine gelerek konağa giriş yapmıştı. bende arkasından girdim. herkes sıraya dizilmişti. baya kalabalık aileler galiba çünkü bir sürü kadın ve adamlar vardı. hepsinin bakışları bizdeydi. Havin, abimin elinde ki kırmızı gülleri alıp gülümsemişti. onların bu hallerine hayranca bakmıştım.

Abim bakışlarını Havinden çekip yanında annesi ve babası tahmin ettiğim kişilerin elini öpüp, diğer üç siyah takım elbiseli adamlar vardı. ikili biraz soğuk bakışlıydı. ama diğer kişi güler yüzlüydü. Abim onlarla el sıkışırken bende elimde ki çikolatayı Havine uzatıp gülümsedim. o da bana gülümsemişti. Havinin yanında ki anne ve babasının elini saygıdan dolayı öpüp geri çekilmiştim. annesi gülümseyerek bana bakmıştı. bende tebbesüm edip abimin yanına giderken diğerlerine baş selam verdim. Havin, anne ve babamın elini öpüp geri çekilmişti. Annem ve babam, Havinin anne ve babasıyla selamlaşıp bizleri avluya geçmemiz için işaret ettiler. Avluya geldiğimiz zaman sedir ve sandalyeler düzenlenmişti. baş köşeye Havinin babası oturmuştu. yanına karısı ve çocukları oturmuştu. merdivenlerden topuklu ayakkabı sesi gelince bakışlarım oraya dönmüştü. kısa boylu kıvırcık saçlı, ela gözlü, güler yüzlü bir kız inmişti. herkese "hoşgeldin" demiş ve kapının önünde ki güler yüzlü çocuğun yanına oturmuştu.

Babamlar ve Havin'in ailesi tanışırken telefonum çalmaya başlamıştı. Abimin bakışları bana dönünce telefonumun ekranını abime çevirmiştim. anlayışla başını sallamıştı. ayağa kalkıp dışarıya çıkıp konuşmaya başladım.

"Alo Deniz noldu?"Dedim. sakin bir sesle
Deniz konuşmaya başlamıştı.

"Kızım sen neredesin! İtalya'dan senin için Antalya'ya geliyorum, ama bir bakıyorum Hanımefendi Hakkâri ye gitmiş. kızım senin Hakkâri de ne işin var."Dedi Deniz. sitemli bir sesle dedikleriyle şok olmuştum.

Uzun süreliğine 1-2 dava için İtalya ya gitmişti. kendisi benim çocukluk arkadaşımdır her anımız beraber geçmişti. mutluluğumuzu,üzüntümüzü hep birbirimizle paylaşırdık. ama Denizin çocukluğu benim ki gibi mutlu geçmemişti.. Denizin sesi kulağıma gelince kendime gelerek konuşmaya başladım.

"Sen ciddi misin! şey ya abim için kız istemeye geldik."Dedim. Denizin dönmesinin heyecanıyla ne diyeceğimi unutmuştum. Denizin gülme sesi kulağıma gelince kaşlarım çatılmıştı.

"Noldu kızım neden gülüyorsun."Dedim. Deniz gülmesini durdurarak konuşmaya başlamıştı.

"Sence, bir kız için taa Antalya'dan, Hakkâri'ye gitmek de iyi cesaret, ne bilim komiğime gitti birde düşünsene abine kızı vermiyorlarmış. o zaman ne gülerim."Dedi Deniz. onun bu hâline güldüm. abimle her dakika dövüşüyorlar, dövüşmedikleri hiçbir gün yok yani. içeriden sesler gelmesiyle konuşmaya başladım.