Bölüm 2: İlk Cinayet

34 3 1
                                    

Asel Sare Soykan
Odaya yüzümde ki sırıtışla girdiğimde gördüğüm şeyle ne kadar soğuk kanlı olsamda gözlerim kocaman açıldı.

Ailem beni ve abimi güçsüz olarak yetiştirmemişti. 3 yaşından 7 yaşına kadar tüm dövüş sanatlarını, 7 yaşından 14 yaşına kadar ajanlık eğitimi aldırmışlardı. 14 yaşından sonra ise adam öldürme,kumpas kurma,düşmanlarımız,hedef gibi şeylere hazırlamışlardı. Abim ne kadar 14 yaşından sonra işlere karışmamam konusunda ailemize karşı çıksa da abimi kimse dinlememişti. Onlar yüzünden abim yanımda değildi şu an. Başına gelenin benim başıma gelmemesi için çırpınmıştı Poyraz Soykan. Bir yandan da bize daha doğrusu abimin ölümünden sonra beni bu işlere sokmak istememişlerdi. Abim hiçbir zaman onların manevi önemleri olmamıştı ben olmuştum ama bende onlara olmamıştı. Hatta abimin cinayetinden sonra bu işin peşine bile düşmemişlerdi.

Gözlerimi Gizem'in soyulmadan önce kızgın demirle yakılmış derisinin,etinin ve etinden ayrılarak kenara atılan kemiklerin üzerinde gezerken yavaşça o yöne ilerledim. Tam derinin yanına çökmüşken bakışlarım duvarın kenarında ki nota ilişti.

Bizi ciddiye al Asel Sare Soykan. Ölümünün abininki gibi olmasını istemeyiz:))))
                   NOT: Arkadaşının yastığının altı

Hızlıca Gizem'in yastığının altına baktım. SIM kartı arka cebime sokuştururken çığlık attım. Korktuğumdan değildi, suç bana kalmamalıydı.

1 saat sonra:

  Kafeterya da otururken bir yandan olanları düşünüyordum bu olayın peşıne düştüğümden beri işlenen ilk cinayetti. O görüntüden korkmasam da tiksindiriciydi. Bağ kurmadığım insanların ölümüne üzülmezdim ve bu dünya tek bağ kurduğum insanı benden almıştı.

  Telefonumun SIM kartını çıkarıp cebime attığım SIM kartı taktım. İlk olarak kişilere göz attığımde beş kişi kayıtlıydı;
Asel Sare Soykan
Poyraz Soykan
Umay Soykan
Fatih Soykan

  Son isimle kaşlarım çatıldı. Bu kimdi şimdi?

Aras Cedric Soykan


Tam arayacağım sırada vazgeçtim. WhatsApp' ı açtım profile baktığımda oğlanın yüzünün olmadığı bir fotoğraf görünce kahkayı bastım.

Profil:

Kahkaham hızlı bir duygu değişimiyle sinire dönerken galeriye girdim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kahkaham hızlı bir duygu değişimiyle sinire dönerken galeriye girdim. Tek videoyayla bakışmaya başladım videonun kapağında abim vardı burnundan akan kan için avucunu burnuna bastırıyordu,gözleri morarmış alnında bir bıçak izi vardı. Yutkunarak gözlerimi kapattım. Odaya hızlı adımlarla ilerledim.

  Odaya girdiğim anda videoyu açtım abim kahkaha atıyordu kolunda yanık izi vardı. Sesin montaj ile değiştirildiği belli olan kişi " Bu az mı geldi Poyraz Soykan? En iyisi biz demiri biraz daha ısıtalım? "
kızgın demir...
Benim çocukluk travmamdı. Ben küçükken abim gene annemgile karşı çıkıyordu. O an gözlerime ilişip doldurunca videoyu durdurdum.

"Anne Asel daha küçük nolur bu işler için iki yıl daha bekleyelim." 18 yaşında ki Poyraz Soykan annemin ellerini tutarak onun odadan çıkmasını engelledi. Saklandığım yere iyice sinerken annem ellerini abimden kurtardı. "Sende 14 yaşında bu işlere başlamıştın hatırlarsan. Sare'nin senden eksiği yok fazlası var!" Bana sadece abimin Asel demesine izin verirdim. Buraya beni annem gizlemişti. Abimin beni kıskandığını onunla arama mesafe koymamı istiyordu. Ben inanmıyordum abim benim tek sırdaşımdı fakat bu kadar ısrar etmesi beni şüpheye çekmişti. Tekrar annemin önüne geçti. "Kaldıramaz" dedi başını iki yana sallarken "O düşündüğünden daha kırılgan." Annem odadan çıkınca abim dizlerinin üzerine çökerek ağlamaya başladı. Yavaşça yanına ilerlerken en son aldığım ajanlık eğitiminden olan ifadesiz yüzümü takındım "Beni neden kıskanıyorsun abi?" Abimin gözleri fal taşı gibi açıldı. Kafasını hızla iki yana sallarken gözlerini sildi. "Kıskanmıyorum Asel. O işlere girmemelisin. Canın yanar."
Sonra ayağa kalkarak bana sarılmıştı ve bende abime güvenerek karşılık vermiştim. Aniden odanın kapısı açılınca birbirimizden hızla ayrıldık. Babam kolumdan tutarak; "Hazırlan Sare yeni görevlerin için yeni birşeyler öğreneceksin." Kolumu babamdan kurtarırken "İstemiyorum." dedim. "Seninle gelmek istemiyorum şu an." Babam trajik bir kahkaha attı. "Peki güzelim onları buraya getirelim." Abim önüme geçtiğinde ne olduğunu idrek etmeye çalışıyordum. Babamgilden çok abime güvendiğim için arkasında kaldım.
"Hayır. Yapma baba Asel kaldıramaz." Babam tekrar kahkaha attı korkuyordum. Abimin arkasından sarılırken abim ellerimi tuttu Babam "Demek denek olmak istiyorsun oğlum." Bomboş gülümsedi. Babam birilerini aradı abimin arkasında hiç birşey görememiştim ki üç iri yarı adam ellerinde kalın iki demir ile odaya girip bir çakmakla demiri ısıttıklarını fark ettiğimde babam beni kolumdan tutup kenara çekmişti. Abimi adamlar zorla tutmaya çalışınca adamların üzerine yürümeye başladım. "Çek o ellerini kırmıy-" Babam kolumdan tutup beni kenara çekince gözlerimde bulunduğuna emin olduğum sinir,endişe,korkuyla babama baktım. "Sakin ol Sare bu görevlerimden biri." Kolumu kurtarıp bir iki adım geri gittim. "Görevse benim görevim abimi neden karıştırıyorsunuz?" Babam gülümsedi. "Kaşındı." Bu gülümsemeyi beğenmediğim için abimin yanına doğru yürürken babam "Yeni denek ha!" Abim bunu duyunca kıvranmayı keserek kendi isteğiyle yerine oturdu. "Yerinde kal Asel. Yapabildiğince kadar gözlerini kapat. Bakarsan alışırsın,alışırsan korkmassın,korkmassan yaparsın,yaparsan onlara benzersin ve onlara benzemek canavara benzemekten farksız." Babam abimin yanına giderek, suratını tek eliyle kavradı. Suratını tüm gücüyle sıkarken abimin bakışlarının kendisine dönmesini sağladı. "Sen bize benzesin Poyraz. İster inan ister inanma ama bize canavar demek seni ateşe atar." Babam yanıma gelmeden önce bir baş hareketi yaparak adamlarını işleve soktu. Adamlar kızgın demirleri abimin koluna bastırırken her zaman sorduğum fakat cevabını alamadığım sırtında ki, kollarındaki,bacaklarındaki izlerin bu yüzden olduğunu fark ettim. Abimin sözüne uyarak gözlerimi kapattığımda babam sert bir şekilde omuzlarıma baskı uygulayarak "Aç gözlerini!" Dediğinde açtım. Abimin gözleri acıdan dolarken sadece arada çıkardığı inlemeleri ve çırpınmasından başka bir ses ve ya hareketlilik yoktu odada.

Kendi yazdığım bölüme ağladığım şaka gibi.
Ve bu bölümde birine teşekkür ederim.
Bu bölümde en çok zorlandıgim isim konusunda bana yardımcı olan Leyla'ya teşekkürler.

Kişilerdeki kayıtlı diğer kişi kim sizce? Haydi görüşürüz ben yokken kendinize dikkat edin bacılarım, gardaşlarım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kişilerdeki kayıtlı diğer kişi kim sizce?
Haydi görüşürüz ben yokken kendinize dikkat edin bacılarım, gardaşlarım.

Bileklik Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin