-10-

2K 103 19
                                    

"Bismillahirrahmanirrahim"

Kütahya'nın beni yoran bir havası var...Hava sıcak olsun artık:((

----

Sabah namazından bu yana bütün evi temizlemiştik.Evi temizledikçe sanki benimde içim rahatlamıştı.Bir de banyo yaptıktan sonra sanki 3 kilo vermiş gibi hissediyordum.

"Temizlik imandan gelir"

Annem sürekli bu cümleyi söylerek teşvik etmişti beni.İlerde bende çocuklarıma uygulayacağım bu taktiği.

Tabi çocuklarımın olacağı,hayallerimi yaşayacağım bir hayatım olursa.

"Kızım Baran gelmiş,kapıda seni bekliyor."

Hayallerimin ortasına bir bomba misali düştü bu adam benim.İsteklerimi,kalbimdekileri tek tek koparıyor tozunu bile bırakmıyor.

"Geliyorum anne"

Hemen çantamı aldım,aynadan şalıma tekrar baktım ve hazırdım.Telefonumu da yatağımın üzerinden alarak hızlı adımlarla kapıya doğru yürürdüm.Bugün son eksikleri halledecektik.Allah yardımcımız olsun özellikle de benim.Yoksa bu adamla bir gün nasıl geçer bilmiyordum.

"Dikkat edin kızım,yardıma ihtiyacınız olursa arayın tamam mı yavrucuğum?"

Annemin sözlerinden sonra ellerini öptüm.O da başımdan usulca tutup yanaklarımdan öptü.Küçüklükten bu yana yaptığımız bir alışkanlıktı artık bu.Allah bu alışkanlığımı hayatımdan almasın.

"Tamam annecim merak etme."

Dedim ayakkabılarımı giyerken.Montumu veya hırkamı almaya gerek duymadan dışarıya çıktım.Hava çok güzeldi.Baran da annemin elini öpmüş arkamdan gelmeye başlamıştı.

"Selamünaleyküm"

Sesi durgun çıkmıştı.Normalde daha gür ve sert çıkan sesi sanki hastaymış gibiydi.Kendi görünüşü de pek farksız sayılmazdı gerçi.Göz altları hafif mor,gözlerinin içi kızarmış ve bedeni de sanki her an sallantıdaymış gibiydi.

"Aleykümselam.Sen iyi misin?"

"Hı hı iyiyim teşekkürler sorduğun için"

Sorduğum soruyu sanki geçiştiriyormuş gibi cevapladığını hissettim.Ama banane.Sonuçta ben sordum.Dilimin ucuyla bir 'rica ederim'mırıldandım ve arabaya ikimizde yerleştik.Yol boyu hiç konuşmadık.Sanki o son konuşmamızdan sonra aramızda olmayan o ilişkide bitmiş gibiydi.

Aslında bu benim işime gelmesi gerekir ama anlam veremediğim bir şekilde üzülüyorum.Bana seninle evliyken sevgilim olacak diyen adamın benimle konuşmasını istiyorum.

"Hadi Elif"

Baran arabadan inmiş hatta benim kapımı açmış inmemi bekliyordu daha fazla bekletmemek amacı ile toparlanıp indim.

"Ne yapacağız şimdi?"

"Düğün mekanına son bir göz atalım.Eksik falan var mı diye kontrol edelim.Ardından da evimize gidelim."

Evimiz?Hangi evimiz?Bizim evimiz mi vardı ki.

"Hangi ev?"

Dememle gülmesi bir oldu.

"Neye gülüyorsun?"

"Bizim evimiz Elif.Hani biz aslında yarın evleneceğiz ya.Sonrasında da aynı evde yaşayacağız.Bir tane ev tuttum,yeni eşyaları da mimarlara ayarlatmıştım.Sen de gör istemediğin veya istediğin bir şeyler varsa konuşuruz."

Zoraki kocamdan böyle bir şey beklemiyordum açıkcası.Bu kadar bile olsa ilgilenmesi garip.Sanki her şeyi annesi babasına yaptırıp bir düğüne gelecekmiş gibi bir imajı vardı.

"Anladım sonra bakarız o zaman"

Şaşırmış ve memnun olmuş sesimi gizleyemedim.Aslında bu adamın yüzüne bile bakmamam gerek ama karmakarışık ilerliyorum son 2haftadır.

Düğün mekanına girmiş son kontrolleri sağlamıştık.Her şey neredeyse benim isteklerime ve zevkime göre olmuştu.Baranla zevklerimizin bu kadar benzeyeceğini tahmin etmemiştim.Daha çok birbirimizin tam zıttıyız diye düşünmüştüm.

Düğün mekanında işlerimizi bitirdikten sonra Baran yakındaki bir kafeden 2 tane kahve alıp gelmiş ve birlikte yaşayacağımız eve doğru yola koyulmuştuk.

İkimiz de sadece kahvelerimizi içiyor,suskunluğumuzu hala devam ettiriyorduk.

"Hasta mısın?"

Yine dayanamadım.

"Yok hayır sadece gece pek fazla uyuyamadım."

Sanki çok konuşmak istemiyormuşcasina sabah yaptığı gibi gecistirircesine konuştu.

"Anladım."

Konuşmak istemiyorsa konusmazdik.Adamı zorla konuşturacak halim de yoktu.

Arabanın içini tekrar bir sessizlik aldı.Bu sessizlik beni rahatsız etsede bir şey yapmadım.Belki Baranıda rahatsız ediyordu ama o da bir şey yapmadı.

Ben bir şey yapmadım,o yapmadı.

Ben sustum,o sustu.

Sustuk,ilk susuşumuz değildi.

Ama ilk defa iki yaralı kalbin birlikte susuşuydu bu.

-----

Susmak ne zor iş, söyleyecek onca şeyin varken susmak zor iş...

Gününüz hayırla geçsin

Allah'a emanet olun.:))

ANLAŞMALIHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin