"Bismillahirrahmanirrahim"
Zaman çok hızlı geçiyor.Aylara,günlere hatta saatlere bile yetişemiyorum.Allah bize zamanın değerini bilmeyi ve hayırlı geçirmeyi nasip etsin.
Havalar güzel olunca sürekli gezmek istiyorum ama okulum önümde bir set kuruyor.Okullar kapatılsın butonuyum skjhka
----
Nasıl olmuştu hala anlamakta zorlanıyorum ama yanımda uyuyan adam gerçekti.Kirpikleriyle,saçlarıyla,duygularıyla,aşkıyla gerçekti ve yanımdaydı.Hem bedenen hem ruhen artık beraberdik.
Baran önceden bir çok hata yapmış olsada ben onu tamami ile affetmiştim.Bütün hatalarını,yanlışlarını içimde en ufak bir tereddüt olmadan affettim hemde.O benim ilk başta bela dediğim adam benim bu hayattaki en büyük duam olmuştu.
Dün akşam ondan sevdasını dile getirmesini hiç beklememiştim bana olan sevdasını.Bu adam bana sevdalıydı.
Baran uyurken düşündüklerim yüzümde gülümsemeye neden olmuştu.Uzun zamandır dudaklarımdan gülümseme hiç eksilmiyordu zaten ama artık hissediyordum daha farklı gülüyordum.Böyle içim çekilirmişcesine.
Gülümsememle çıktım yataktan dikkat ederek.Bugün aşkımızla yapacağımız ilk kahvaltıydı.Ben bu kahvaltının her zamankinden farklı olmasını istiyordum.
İlk olarak elimi yüzümü yıkayıp hemen mutfağa geçtim.Yüzümde gülümsemem,kalbimde sevdam,aklımda Baran ile özenle hazırladım kahvaltıyı.Masaya hepsini yerleştirdikten sonra geriye bir iş kalmıştı o da Baran'ı uyandırmaktı.Kapıya doğru dönmemle Baran'ı çoğu zaman gördüğüm pozisyonda gördüm.Yine kapı pervazına yaslanmış ellerini göğsünde bağlamış bana bakıyordu,sevdasına bakıyordu.
"Baran."
Dedim olduğum yerden.İsmini söylememle gülümseyip pozisyonunu bozup yanıma adımlamaya başladı.
"Efendim hatunum."
Söylediği hitapla gözlerimin büyüdüğünü,nefesimin kesildiğini hissettim.
"Nefes al karıcım.Kahvaltı çok güzel gözüküyor."
Yanımdan geçerken kahkaha atarak yanağımdan makas alıp masaya ilerlemişti.Arkasında bense derin bir nefes aldım ve "Allah'ım sen yardım et."diye içimden dua ederek masaya geçtim.
Baran çayları doldurdu ve karşıma geçip oturdu.Her zamankinden farklı olarak etmeye başladık kahvaltımızı.Aşkımız,sevdalarımız vardı arada evet ama genelde ya tartıştığımız ya da başka şeylerden susmak bilmediğimiz masada bu sefer sessizce kahvaltımızı ediyorduk.Arada göz göze geliyor sonra ben utangaçca gözlerimi kaçırıyordum Baran da her seferinde ufak bir kahkaha bırakıyordu masaya bazen de bir göz kırpma.
Bütün kahvaltı boyunca ben utanmış Baran da bundan oldukça keyif almış bir şekilde geçirmiştik.
"Seni seviyorum."
Baran bir anda sadece çaylarımızı içerken söylemişti beni benden alan cümleyi.
"Bende."
Diye cevapladım onun gibi gözlerine bakarak.
"Bende ne?"
"Bende seni seviyorum Baran Seydar."
Dudaklarının kenarı yukarı kalkmıştı bir eliyle sanki orada bir şey varmış gibi kaşıdı.Gülmesini kesmek içindi sanırım.Ben onun hep gülmesini istiyordum,hep güldürmesini.
"Elif bugün işten sonra beni bekleme.Bahsettim mi bilmiyorum ama bir iş ortağımızla yemekli toplantımız vardı.Bir şey olursa beni ararsın.Bana ulaşamazsan bir numara atacağım sana onu ara.Toplantıdayken bazen açamıyorum yoğun geçtiği için.O sana bilgi verir tamam mı canım?"
