"Bismillahirrahmanirrahim"
İnsan böyledir,
Safa ile merve arasında koşan bir Hacer gibi,
Kalbiyle nefsi arasında gider gelir insan...(alıntı)
-----
Günlerim geçti bense her geçen günde Baran'a biraz daha fazla aşık oldum.Aşkım bana bütün kötülükleri,bütün acılarımı unutturdu.
Öyle bir unutturdu ki Baran'a bakınca artık sevgimden başka hiç bir şey aklıma gelmemeye başladı.Ve bundan daha da güzel olan şey ise onun da bana olan sevgisiydi.
Her geçen gün üzerime daha çok düşmeye beni daha çok sevdiğini hissettirmeye başladı.Her sabah namazından sonra saçlarımı tarayıp,onları öpüp koklayarak güne başlayıp yine saçlarımı öpüp koklayarak günü bitiriyorduk.
Baran'ın elleri saçlarımdayken bir kez daha düşündüm Allah'tan daha ne isterim ki diye.
"Kahvaltımızı hazırlayalım,bugün işe biraz erken gitmem gerekiyor."
Dedi elleri saçlarımda dolaşırken.Kafamı salladım ve hep yaptığım gibi arkamı dönüp yanaklarından öptüm sıkıca.
"Hatunum benim."
Dedi gözleri kapalıyken.
"Seni çok seviyorum."
"Bende seni çok seviyorum Baran."
Dedim aynı onun gibi.Aynı onun gibi sesim sevgiden titriyor,gözlerimse bir yangın varmış gibi alev alevdi.
Ben hiç böyle olmamıştım yani sevgiden dolayı bedenimin bu kadar tepki verdiğini hiç bilmezdim.Ama Baran bana bütün bilmediklerimi öğretmişti,öğretmeye devam ediyordu.
Elimden tuttu ve o önde ben arkada mutfağa doğru yürümeye başladık.
"Çok bir şey hazırlamamıza gerek yok ben pek fazla yemeyeceğim.Zaten oyalanmadan çıkmam gerekiyor."
Dedi mutfağa girmemizle kendine bir bardak su doldururken.
"Tamam bende pek fazla yemeyeceğim.Dün akşam çok fazla yemişim."
Dedim bende dolaba yönelirken.Dolaptaki basit kahvaltılıkları çıkardım.Baran'da bir farklılık yaparak meyve suyu çıkarıp bardaklara kattı.O meyve suyunu doldururken ben çoktan masayı hazırlamıştım,ekmekleri de alıp kendi sandalyeme oturdum.
"Bugün iş çok mu yoğun olacak?"
"Evet birtanem,yurt dışından iş yaptığımız bir kaç kişi gelecek.Şirkete gidip hazırlanmam gerekiyor."
Dediğinde kafamı salladım anladım dercesine.Şirketin bütün sorumlulukları onda olduğu için çok yoruluyordu.Boşluk bulduğu en ufak anda ise benimleydi.
Baran hızlıca kahvaltısını yapıp hazırlanmak için odaya çıktı.Bende zaten yemek istemediğim kahvaltılıklardan bir kaç atıştırıp masayı toplamaya başlamıştım.
Kahvaltılıkları dolaba koyarken merdivenden inen Baran'ın sesini duydum.
"Ben gidiyorum."
Dediği an bende elimdekileri bırakıp yanına gittim.Ayakkabılarını giyerken onu izledim.Ne güzel kocam vardı benim.
Ceketini de eline her zamanki gibi asıp rutinimizi gerçekleştirdik.O alnımı öperken ben onda nefeslendim.
"Dikkat et kendine.Allah'a emanet ol."
