"Bismillahirrahmanirrahim"
Saçlarım şekil önümden çekil çikiletam dmsjdbsk
Kendinize güzel bakın .Havalar çok güzel sizde o kadar güzel günler geçirin.:)
----
"Zina"
Dedim aynı Baran gibi.Kalbim durmakla koşmak arasında gidip geliyor,bedenim benden bağımsız hareket ediyordu.
Kızmış mıydı herkesin içinde o konuyu açmama?
"Elif benim sana bu konuda söylemem gereken önemli bir şey var.Baştan beri sana sevgilim olduğunu ve onu çok sevdiğimi söylemiştim."
Ellerimde olan gözlerimi seviyorum kelimesinde Baran'a çevirmiştim.Aynıydı,hala aynı acı içimdeydi belki de çok daha fazlası.
"Bana öyle bakma Elif...lütfen."
Nasıl baktım bilmiyorum ama gözlerini kaçırmasına yetmişti.Korkak bir adama aşık olmuştum.Daha yaptıklarının arkasında durmayı bile bilmeyen korkak bir adama aşık olmuştum.Bu da benim ayıbım olsun kalbim.
"Elif."
Dedi nefesi tükenişcesine,bitmişcesine.
"Yalandı."
Tek kelime çıktı ağzından.'Yalandı.'
Onun ağzından çıkan tek nefeste çıkan kelime benim bütün kazdığım kör kuyulardan bir sarmaşık gibi başını çıkardı.Ayaklarımdan kalbime kadar ince bir sızı,ince bir dal uzandı.
"Ne?"
"Yalandı işte.Sevgilim olduğu ile ilgili söylediğim her şey."
Benden bir tepki bekliyormuşcasına kurdu cümlelerini.Anlamadığım tek şey nedendi.Neden bana bu eziyeti yapmıştı ki.Düşünmeyi bırakıp ayağa kalktım.Bir yerden atmam gerekiyordu bu içimdeki anlamsız hissi.
"Neden?"
Bir sağa bir sola gidiyordum ama yetmiyordu.Ona ihtiyacım vardı.
"Neden Baran neden?Neden bana bu acıyı çektirdin.Neden ya neden?"
Her kelimemde umutlar yerini sinire bırakıyordu sanki.Sevgilisi hiç olmamasına sevinmem gerekirken,beni hiç aldatmamış olmamasına mutluluktan bayılmam gerekirken benim hissettiğim tek şey derin bir sinirdi.
"Elif lütfen sakinleş.Anlatayım,anlatayım dinle beni."
O da benim gibi ayağa kalktı.İlk başta karşımda durdu,adımları yaklaştı.O yaklaştıkça fırtınalı denizim sabah meltemindeki denize bırakmaya başladı yerini.
Böyleydi işte Baran.Böyleydi işte benim Baran'a hissettiklerim.Bir sakin,bir umut dolu,mutlu,huysuz,sinirli...Baran bana her duyguyu aynı anda yaşatabilecek bir adamdı.
"Sana bu yalanı söylememin nedenlerinden olan evliliğimizdi.Ben bu evliliği senin gibi ilk başta hiç istemedim.Hatta benim gerçekten eşim olana kadar istemedim."
Dedi bir yandan ellerimi tutarken.İçi gidiyormuş gibi bakıyordu.Bu da yalan mıydı?
"Gel."
Dedi durduğu ilk an.Bir eliyle hala elimden tutarken oturdu koltuğa beni de yanına çekti.
"Anlat."
Dedim gözlerim hala ondayken.Boşta olan elini kaldırıp gözerimin altında gezdirdi usulca.Tamamen etkisi altına alıyordu bu şekilde.Ve biliyordum ki o da bunu anlıyordu.
"Güzelim...ilk başta sende biliyorsun hatta sende benim gibiydin.Bu evliliğin olmaması için söyledim.Vazgeçersin,bırakırsın diye.Ama o zamanlar senin gibi birisi sevgilim var dememi hatta onunla evlensek bile hala ilişki içinde olacağım dememi kabul etmişti.Ve bu kesinlikle beklemediğim bir durumdu.Ondan sonra da düzeltemedim zaten.Söz ağızdan bir kere çıkıyordu geri döndüremedim evlenene kadar.Hatta evlendiğimiz ilk gün bile denedim.Ama olmadı sen o gece sabaha kadar ağladın bense kapının ucunda çaresizce bekledim.Elifim,ben ilk defa bir kadının ağlamasından bu kadar rahatsız oldum.Her gözyaşında,her hıçkırığında...her nefesinin kesilmesinde sanki birisi boğazımı sıkıyormuş gibi hissettim.Ben o gün çoktan sana aşık olmuştum.Bundan da geri dönemedim.Dönmek de istemedim."
Yanağımda hissettiğim parmaklar benden uzaklaştı ve kendi göz altlarına gitti.Bana olduğu kadar nazik olmadan sertçe sildi gözyaşlarını.
Kıyamadım.
Ondan kopardığım elimi uzattım onun bana yaptığı gibi usulca gezdirdim parmaklarımı yüzünde.
"Elif."
"Hmm"
Dedim bulunduğumuz ortama iyice kendimi kaptırırken.
"Ben sana çok pis aşık oldum be kızım."
Dudaklarımda oluşan gülümseme Baran'a da bulaşmış o da büyükçe gülümsedi.
Razıydım.O bana böyle bakacaksa,böyle gülecekse her şeye razıydım.Bütün engellere,zorluklara her şeye razıydım.
"Elif."
Dedi tekrardan.Adım hiç bu kadar güzel çıkmamıştı.Onun sesinden duyacaksam her zaman ismimin seslenilmesine razıydım.
"Efendim."
"Sevdaluğum benim."
Kelimeleri beni oradan oraya götürüyor.Kalbimde tsunami aklımda fırtınalar çıkarıyordu.Sözlerimse bir yaprak kadar eşsizce çıktı.
"Baran."
Dedim aynı onun gibi.Ve o da aynı şekilde tepki verdi'hmm' diyerek.
"Ben sana çok pis aşık oldum be adam."
Yüreğim ağzımda kurduğum cümleyle Baran'ın titrek nefesini hissettim.Sadece nefesi değil dudakları da titreyerek uzandı alnıma.Orada bir şeyler mırıldanarak ayrıldı.Yanaklarıma,gözlerime ve son olarak da bu gecenin gizli elmasına uzandı dudakları.
İlk sözlerimiz,kalbimiz ve ruhumuz birleşti gizli elmanın altında o gece.
-----
Sınavlarım,bayram ve tekrar Kütahyaya dönüşüm derken anca bu zaman yazabildim bölümü.
"Aramızdakimesafenin adıdır nasip.Herkes birbirine nasibi kadar uzak,nasibi kadar yakın..."(Hazreti Mevlana)
Allah'a emanet olun beybilerr:)
