Heart To Heart •|• Yiğit Poyraz

⁸

"Yağmur, pişt uyan." Göz kapaklarım kendi kendine açılırken karşımda Poyraz'ı görmem ile kaşlarım istemsizce çatıldı. "Poyraz? Noluyor ya bu saate?" Her yer kapkaranlık.

"Kalk hadi kalk, sürprizim var sana." Yeni uyanmanın verdiği salaklık ile Poyraz'a şaşkınca bakıyordum. Ama şuan olduğumuz pozisyonu yeni farketmiştim. Ben yatağımda uzandığım için o da benim yüzüme doğru egilmişti. Ben uykulu uykulu bakarken, karşımdaki de bana olan bakışlarını çekmiyordu. Poyraz hafifçe güldü. "Bakma öyle güzel güzel, kalk hadi bekliyorum sahilde." Gjözlerimi ayırmadan kafamı salladım. Poyraz üstümden çekilip sahile doğru ilerlemeye başladı. Yerimde doğrulup mataramda ki su ile yüzümü sildim.

Sahile ilerlediğimde kimsenin olmadığını fark ettiğimde içime hafif bir korku düştü. Kimse yokken bu zifiri karanlık olduğundan daha korktunçtu.

"Alp? kadar nerdesin ya-"

"İyi ki doğdun Yağmur.." Ensemden üflenen ses ile yavaşça arkama döndüğümde Poyraz ile dip dibe düştük. "İyi ki doğdun, iyi ki doğdun Yağmur." Naifçe fısıldadı. ikimizin de yüzünde büyük gülümseme vardı. "Bir pastam yok..havai fişekler ve güzel bir dekorasyonumda yok ama sözüm olsun buradan çıktığımızda bunların hepsini yapacağım."  Düşünmeden hareket edip boynuna sarıldım.

"Sen yeterlisin."

___

Kalbim acıyor.

Ne kadar acımaması gerekiyorsa da daha fazla acıyordu.

Kendime niye diye sormam gerekiyordu sanırım.

Harbiden niye Yağmur? Niye ilk aşkın olup 2021 de tüm hayatını mahveden biri şuan düelloda kaybettiği için niye kalbin acıyor senin?

Çünkü kalbimi susturamamıştım. Susmamıştı.

Ve şuan ona olan duygularım nefretimden öfkemden kırgınlıklarımdan ağır basıyordu.

Onu affedemezdim. Bunu kendime ve Batuhan'a da yapamazdım.

Ama affetmek çok isterim.

Dolan gözlerimi hızlıca kırpıştırdım ve derin bir nefes aldım. Poyraz diğerleriyle vedalaşıyor, Yasin ise ağlıyordu.

Bende ağlamak istiyordum..

Bir kaç dakika sonra karşımda dikildi. Başını yana yatırdı ve gülümsedi.

"Benden bu kadarmış."

Sertçe yutkundum ve dolu gözlerle yüzüne baktım. Tam lafa giricekken kesti.

"Gözlerin mi doldu senin? Yapma.. gözlerin yine benim için yaş dökmesin."

Bu son noktaydı. Gözümden ilk yaş düştü. Sonra ikinci. Sonra zaten devamı geldi.

"Alışkın onlar sen merak etme beni."

Gözlerini kapattı ve iç çekti. Geri açtığında açması ile beraber onunda gözünde ilk yaş döküldü.

"Dikkatli ol burda tamam mı? Sakatlanmamaya dikkat et. Kimse senle kavga etmeye çalışmasın kendine ve sinirine hakim ol. Parkurda dikkatli ol. Yanında Batuhan var zaten."

Kafamı salladım. İkimizde ağlıyorduk ve bu o kadar saçmaydı ki.

"Sende dikkat et kendine. Hasta olma bir daha o kadar. Üzme kendini olur mu? Yüklenme kendine. Hem burdan çıktından sonra yemek yiceksin aklına bu gelsin sevin. Ha birde ev soyma sakın, Acun abi koruyamaz seni boylarsın hapisi. Takımı da merak etme hallederiz bir şekilde."

Göz yaşları içerisinde güldü. "Takımı bilmem ama seni merak edeceğim kesin be kızım." Sesi titredi.

Gözlerimi kaçırdım. Göz yaşlarımı silmeye ne kadar uğraşsamda kendi bildiklerini yapıp gene ağlıyordum.

"Kaçırma gözlerini zaten göremiceğim uzun bir süre." Kendi kendine güldü. "Belki de hiç."

Onu affetmiceğimi kabullenmişti.

Tekrar ona baktım. Ve sarıldım. Benim ellerim onun boynuna dolanırken onun elleri belime dolandı.

"Özür dilerim. Döktüğün her göz yaşı için çok özür dilerim Yağmur. "

Şuandan değil 2021'den bahsediyordu.

Bir kaç dakika sonra ayrıldı benden. "Survivor bittikten sonra herşeyi öğreniceksin. Ama şuan olmaz."

Kaşlarımı çattım. "Neyi?"

"Herşeyi." Yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "Kendine çok iyi bak. Benim gibi seni üzmelerine sakın izin verme. Ben seni hep izlemekte olacağım."

Kafamı salladım.

"Tamam tamam." Dedim hafif gülerek."

Son kez kendine çekti ve sarıldı.

Sonrası benim gözyaşlarım, onun gözyaşları ve gidiş.

Yiğit Alp Poyraz Survivor 2024'e veda etti.

___