Heart To Heart •|• Yiğit Poyraz

¹

"Poyraz'ın 5 kaldı, Yunus Emre de hala çok var! Yunus bir tane düşürdü. Poyraz disk toplamaya gitti. Emre boş atıyor. Emre de disk toplamaya gitti."

Survivor'ın en gergin ikilisi bu aralar Yunus Emre ile Poyraz'idi. Ve bu beni korkutmuyor değildi. İkisininde girdiği değişik bir hırs sonucu arkadaşlıklarını bozmuşlardı.

Bu hikaye bir yerden tanıdık geliyordu.

İstemsizce gözlerim Aleyna'ya çevrildiğinde oyunu izliyordu. İç çekip bende oyuna döndüm.

"Emre'nin biraz gazlaması lazım Poyraz..Poyraaz.. Poyraz bir topla yedi hepsini.."

"Paakeet.." diye sevincini yapmıştı Yunus'un inadına. Yunus derin nefes alıp yerine geçtiğinde sinirlendiği çok belliydi.

O sırada Poyraz herkes ile el çakışıyordu.

"Hadi takım harika gidiyoruz." Demişti Hakan da, o sırada Poyraz'ın Yunus'a dönüp bir dediğini fark ettim.

"30 saniye..30 saniye ile geçtim seni!" Yangına körükle gitmek bu olsa gerek.

"Kes sesini be Avarel." Yunus'un sesiyle kaşlarımı çattım. Dış görünüşden vurmak mı? Acılasıca.
Tepki göstermemek için derin nefes aldım. Poyraz alınmıştı. Yüzünden belliydi ne kadar belli etmemeye çalışsada.

"Sen busun oğlum işte. Medeni bir şekilde kavga bile edemiyorsun, çok yazık. Çok yazık.."

"Seni garanti sayım yapıcağım Poyraz efendi dur sen."

"Paaakeeett..."

"Sen Ersin abinin garanti sayısı olmuşsun."

Git gide ortam daha da gerginleşiyordu, Yunus Emre umarım ayaklanmazdı. Çünkü Poyraz'ın 5 dakikasını almazdı onu sinir etmek.

"Ben senin arkandan el sallıcağım, görüceksin o zaman kim garanti sayıymış."

"Yaptığın istatiklere bak sen önce Yiğit Poyraz."

Poyraz bunun üzerine el sallamıştı.

"Tabii tabii sen akıllı sensin."

Yanımda duran Damlaya döndüm. "Sustursun biri şunları yoksa gerçekten Yunus Emre çığrından çıkıcak.."

"Gerçekten..ortam giderek daha kızışıyor..baksana şunlara ya."

Tekrardan onlara döndüğümde "Aferin.. dersine harika çalışmışsın..Turabi ağabeyin öğretmiş sana laflarını.."

Ve korktuğumuz o an başımıza geldi. Yunus Emre ayaklandı.

"Poyraz.." diye fısıldadım. Poyraz adını duyar duymaz bana baktı. Yüzünde şaşkınlık vardı. Tam susucak derken Yunus ikinci bombayı patlattı.

"Bak seni sikerim anlıyor musun? Fena halde sikerim hemde."

Poyraz hızla Yunus' döndüğünde yüzü eski haline çevrildi.

"Ne? Ne dedin sen? Ha?"

"Yağmur istersen sen bir el at ha?" Şaşkınlıkla Damlaya döndüm.."Niye ben.." cümlem yarıda kaldı. İç çektim ve ayağı kalktım.

Poyraz'ın kolundan tuttum. Konuşucaktım.. sustum.

"Laflara bak laflara sarı papatya." Poyraz'ın kolunu daha çok çekiştirdim.

"Konuşma lan sikik!"

"Oğlum bak.."

"Yunus yeter kendine gel! Ettiğin laflara bak ya." Kendimi cidden tutamamıştım. Çünkü Yunus gerçekten kendine gelmesi gerekiyordu.