Dangerous / minsung

|¹⁴|

Tarih atalım~

...

"Abla?"

Şaşkınca, kapıda ona bakan ikiliyi izliyordu sarışın oğlanın gözleri. Her şeyin sonunda olduğunu bilmenin korkusu tüm gücünü çekerken, pişmanlıkla gözlerinden bir bir süzülen yaşlara engel olmaktan acizdi. Kendini açıklayamayacağını biliyordu, haksız olduğunu da biliyordu. Nefesleri boğazına dizilirken, suçlayıcı gözlerin kendisini görmemesini diledi sadece. Parmakları kulbu sıkarken yeniden dolan gözlerine aldırış etmedi "Özür dilerim.." derken de üstüne yürüyen ablasının adımlarını görüyordu sadece. Gözlerini yumdu ve kendisine gelecek olan darbeyi bekledi. Ancak düşündüğü gibi olmadı, Yuna hızlı adımlarla Minho'ya yaklaşmaya başladı ve ulaştığı gibi çok sert bir tokadı adamın yanağıyla buluşturdu. Minho'nun başı yana doğru düşerken, gözlerinde saf nefret vardı kızın "Karaktersiz, Seni evime aldım, ailemle tanıştırdım. Başından beri tek amacın kardeşimi kullanmak mıydı yani?"

"Yuna, önce bir dinle beni"

"Neyini dinleyeyim? Hyunjin gelmese asla öğrenemeyecektim benimle tanışma amacını" Kızın gözleri dolu dolu olurken, bir adım daha attığı kendisini aldatan adama. İşaret parmağını onun omzuna bastırırken, hayal kırıklığıyla gözlerinden yaşlar dökülüyordu, mahvolmuş hissediyordu "Sadece Jisung'u elde etmek için bulmuşsun beni. Bana bu yüzüğü verirken amacın neydi senin?" Titreyen eliyle cebinden nişan yüzüğünü çıkardı Yuna. Dudaklarını birbirine bastırırken güçlü durmak için büyük bir çaba harcıyordu. Yapamıyordu "Sana aşıktım ben, bana dokunmazken, kardeşimle mi ilgileniyordun?"

"Biraz da kardeşinden hesap sorsana, Yuna"

Bunu derken de Minho'nun gözleri, kapının ucunda yere çökmüş ağlayan çocuktaydı. Hyunjin onu sakinleştirmek için bir şeyler söylüyordu, ancak Jisung onu ittiriyordu. Aynı şekilde o tarafa baktı Yuna, sonrasında Minho'ya çevirdi gözlerini "Sen kimsin de, hangi yüzle bana gelip kimden hesap soracağım söylüyorsun?" Sıcak yaşlar bir bir yanaklarını ıslatırken güldü Yuna geldiği bu hale. Hayatı boyunca sevip yanında durduğu iki insanın ihanetiyle baş başaydı şimdi "Hem ne yaparsa yapsın o benim kardeşim, ona kızarım sinirlenirim, ama atamam hayatımdan. O yüzden onun hakkında konuşma, bir daha Jisung'a yaklaşmaya kalkma. Adi seni"

"Yuna, güzelim bir dinle beni. Olan biten zaten Hataydı"

Çekip gitmek için arkasını dönen kızın bileğini yakalayan adam, onun kendini geriye çekmesiyle bunda başarısız oldu. O durduramadı kapıya ilerleyen nişanlısını. Ama durdu kız bir adım daha atmadan önce. Parmakları arasındaki nişan yüzüğüne baktı, gözlerini yumdu öylece. Hiçbir zaman bu kadar yıkılacağını düşünmezdi, onları yalnız bıraktığı anlar zihnini yoklarken yumruğunu sıktı. Arkasını döndü, kendisine ihanet eden Minho'ya son kez bakarken. Aşık olduğu adamdan iğreniyordu, onun sevgisizliğinden iğreniyordu "Bu yüzüğü de al, hiçbir şeyini istemiyorum" fırlatıp attı pahalı yüzüğü evin içine doğru. Yerden Jisung'u kaldırıp koridora çıkaran Hyunjin'le de kapıyı sertçe çekti ve kapattı. Şimdi tüm ilişkileri bitmişti.

Ardından dizleri tutmaz oldu, eğildi ve sırtını kapıya yaslarken ağlamaya başladı, tuttuğu her bir göz yaşının acısını çıkarırcasına. Kabullenemiyordu "Nefret ediyorum senden. Tamıştığım günden, nişanımızdan, her şeyinden"

Ablasının yere çökmüş halde ağlayan haline bakarken, Sarışın oğlanın da göz yaşları durmuyordu. Ablasının kendisine kızmaması daha kötü hissettiriyordu ona. Kızmalıydı, bağırmalıydı belki vurmalıydı ama böyle yapmamalıydı. Onu tutan Hyunjin'i ittirdi. Kapıya yaslanmış olan ablasının ayakları önüne kadar yürüdü Jisung. Yüzsüzlüktü belki ona yaklaşması, ama yere eğildi ve ellerini ablasının dizleri üzerine koydu. Kendini savunacak hiçbir şeyi yoktu. "Özür dilerim" dedi titreyen sesiyle. Gözleri açamayacak kadar şişikti tatlı oğlanın. O kadar çok ağlamıştı ki etraf busbulanıktı "Seni üzdüğüm için, bunlara sebep olduğum için.." Başını ablasının dizlerine yasladı ve iç çekti küçük kardeşi. Boğuluyordu "Sana ihanet ettiğim özür dilerim. Bana artık güvenemeyeceğin için özür dilerim. Lütfen ağlama"