حياة المعلم

لقاء

انت "
هتفت زمردة بصدمه قاطعت سهيله من الرد على ذلك الكائن ابو شبشب فسالت سهيله بحيره
"انتوا تعرفوا بعض"
فاجابت هى ومحمد
"اه "
"ولا عمرى شفتها انا معرفش حد غيرك ي قمر "
لم ترد عليه سهيله فهى يأست من طريقة كلامه واسلوبه الذى يربكها كل مرة فسالت زمردة بفضول
"تعرفيه منين الكائن دا "
تزمر محمد
"ايه كائن دى ولا علشان انت حلو وقمر كده هتسوق علينا"
لم تهتم به سهيله وهى تقول لزمردة التى تتابع ما يحدث
"سيبك منه تعرفيه منين"
اجابت زمردة
"لا معرفش دا انا اعرف دا"
قالت ذلك وهى تشير لعيسى
كادت ترد عليها سهيله لكن محمد هتف بمزاح
"اهو ظهر الحق كدبت عليكى انا علشان تعرفى ان انتى اللى شاغله العين والننى"
"ننى اسكت شويه كلامك بيلغبطنى"
ثم وجهت كلامها لزمردة
"وانت بقا تعرفى الاستاذ دا ازاى ها "
كادت زمردة ترد لكن تذكرت شى مهم كان تائه عنها هى صدمت برؤية رفيق جريمتها هنا لكن لم تنتبه انها بذلك ستعترف بما فعلته وان علمت حياة بذلك ستقلب عيشتها وكما تعلم سهيله لا تخبى شى عن حياه
اجابت زمردة بارتباك
"اعرفه لا معرفوش"
"الله مش انتى لسه بتقولى انك تعرفيه"
"ماهو انا... اصلا.....هو..".
" اصل ايه انطقى تعرفيه منين انا مش مرتحالك عملتى ايه انا حاسه انك عامله مصيبه "
"مصيبه عرفتى ازاى قصدى.. مفيش حاجه دا.... دا...".
اجاب عيسى بهدوء ورزانه
" انا شوفت الانسه قبل كده كان واحد بيعاكسها وكان معاها بنتين صغيرين فساعدتها رغم انها مكنتش محتاجه مساعده "
امات سهيله براسها
"اه افتكرت يوم ما كانت خديجه زعلانه وقالت لحياه واتهزقتوا علشان كده مش عايزه تقولى وتفكرينى بتهزيقك، عادتك ولا هتشتريها"
"متهزقناش ايوه ايوه انت هتقوليلى يلا ي اخت علشان نلحق"
ثم وجهت كلامها لمحمد
‏" وانت ي دكتور محمد ي ريت اللى حصل دا تانى ما يتكررش سواء اللى دلوقتى او قبل كده اعرفك منين علشان تنادى عليا"
وغادرت تاركا الذى يطالعها بهيام
"ي لهوى على مجمد دى اللى تودى دنيا تانى"
واكمل بتزمر
"قال ما تتكررش دا انا ما صدقت انك اخدتى بالك منى قال ماتتكررش"
نظرت زمردة لعيسى بامتنان
"شكرا بس انت طلعت سوسه وعرفت تقنعها بفكره ما خطرتش على بالى بس صح انت ازاى هنا ايه الغباء دا اكيد ساكن هنا معلش متركزش معاى عمتا شكرا يلا سلام"
قالت ذلك ولم تعطيه فرصه للرد وغادرت سريعا وراء سهيله
"مجنونه اقسم بالله وانت ي عم محمد ي ولهان ينفع اللى عملته من امتى بنوقف بنات الناس ونعاكس كده"
"بس اسكت مش عايز اسمع اسم محمد بعدها من حد"
"انت حالتك حاله انت محدش هيعدلك غير هاشم يلا نلحقه قبل يرن ويتخانق معانا"
...........
كان يحيى ينام فى غرفه بهدوء وهو يحلم بان امه تركته بحاله لكنه فجاة شعر وكانه يغرق فاستيقظ بفزع
"بغرق الحقونى"
لكنه تفاجا بوالده يمسك كوب ماء وينظر له بغضب
"ايه ي بطه خوفتى قووى من الميه قوم ي زفت قوم انت يومك اسود"
"انا عملت ايه هو الواحد ميعرفش. يرتاح فى البيت دا انت ومراتك عليا "
"انت هتصاحبنى قوم"
قال محمد ذلك وهو يسحب منه الغطاء واكمل
"وبعدين هو انا لسه عملت حاجه إما علمتك الادب مبقاش محمد انتى يلا مش متربى ليه"
اجابه يحيى "معلش اصلك كنت مشغول مع امونه"
"متقولش امونه اسمها ماما امونه انا بس اللى. انديها بيها وادلعها"