Destined to be Yours

Chapter 14 : Moment

Flashback!!! :)

(Ito po yung nangyare noong magkasama sina Annoying dwarf at fafalicious James! ^_^ before their practice in Elle's house )

James Andrew's POV

"Baba na!" Nakatingin lang siya sakin with confusion painted in her face.

"What? Are you going to stare at me the whole day?."

I smirked.

"Ang yabang talaga."
I heared her murmured. Then she got out of the car and followed me.

"Bakit ba tayo nandito? Binago na ba ang place ng praktis? Hindi naman dito nakatira si Elle ah.."

She said. Hindi na yata siya humihinga kapag nagsasalita. I think that's better kesa naman umiyak siya ng umiyak, buti na nga lang at mukhang napagod na siya kaiiyak.

"Hoy! Sumagot ka nga.!"

She shouted. Hindi ko siya pinansin, sa halip naupo na lang ako sa isang bemch.

Nandito kasi kami sa isang park malapit sa subdivision nila Elle. Naisip kong huminto muna dito sigurado kasing mag aalala sila
Pag nakita nila ang itsura ni Merryce

Naramdaman kong naupo na din siya sa tabi ko.

"We'll go to our practice, when you're Okay."

She glanced at me then turn back her gaze to nowhere.

Ilang minutong katahimikan sa pagitan namin.

Lumingon ako sa kanya.
And there i saw her crying again..
Tsk! Such a cry baby.

"Stop crying! There's a liquid coming down from your nose."

I said while looking at her. She suddenly touch her nose, with his finger sensing if there is really something there.

I just can't help but to laugh while looking at her.

"Liar!!"

Sabi niya tapos sinuntok niya ako sa braso.

"Aww! Stop that--ouch! Amazona ka din pala!"

I said teasing her. But i heard her sniff. Is she crying again?? Hanggang sa naramdaman kong huminto na siya sa pagsuntok sa braso ko.

"Hey, are you Okay?"
Great James Andrew. Nakita mo na ngang umiiyak e, tatanungin mo pa!

Hindi siya nagsalita, sa halip pinalis niya yung luha niya gamit ang likod ng palad niya.

She look so innocent.
So fragile.

Hinigit ko na lang siya palapit, at saka ko siya niyakap. Nakasubsob lang siya sa dibdib ko. Habang yakap ko siya, naramdaman ko din ang kamay niyang unti unting yumayakap pabalik sa akin.

Go on.. Ilabas mo lang lahat ng luha mo.
Ito lang ang kaya kong gawin para mapagaan ang loob mo, para maibsan ang lungkot na nararamdaman mo.

Ito lang muna.. Sa NGAYON.

"Let's go, baka hinahanap na nila tayo."

Pagka-kalas niya sa pagkakayakap namin walang lingon-likod siyang naglakad papunta sa kung saan ko pinark ang kotse ko.

Nasa kotse na kami..
Magsisimula na sana akong mag maneho ng bigla niyang hinawakan ang isang kamay kong nasa manibela..

Puno ng pagtatakang napatingin ako sa kanya

"Thank you, medyo gumaan ang pakiramdam ko."

I saw her smiling at me, but it didn't reached her eyes. Ilang segundo rin siyang nakatingin lang sakin..

Agad siyang nag iwas ng tingin ng gumanti rin ako ng tingin sa kanya, the same intensity ng pagtitig niya sakin.

"Hmm. Mura na ang libre ngayon Ms. Del frado."

I said ,saka ko ibinalik ang tingin ko sa daan at nagsimulang magmaneho

"What? Anong mura na ang libre??."

"Hindi simpleng thank you lang ang bayad sa pagcocomfort ko sayo."

Sumulyap ako sa kanya at ngumiti.

"Whatever Mr. Dickenson!"
Padaskol niyang sagot sabay snob sakin.

-------End of flasback-------

Hmm. Ano sa tingin niyo?? Mukhang ito na ang simula ng forever nila!! *^__^*

Lels. XD
Hooorray!

Thanks for reading!