Destined to be Yours

Chapter 5 Mr. Yabang's Hanky

Sione Merryce's POV

"Yaya, aalis na po ako." Malumanay at walang gana kong Paalam.

"Hindi ka ba muna kakain hija?" - Yaya. "sa canteen na lang po." Pagkasabi ko nun kay yaya ay nagmamadali na akong lumabas ng bahay at sumakay ng kotse.

Pinaandar naman ng driver namin ang makina pagkasakay ko ng kotse, ilang sandali pa at nakarating na ako ng school. Habang naglalakad ako hindi ko maiwasang malala ang unang araw ko dito sa university kasama ang bruha kong bestfriend. Nung araw na yun din namin nakilala si Kyle. Ang bilis talaga ng araw, second year na kami ngayon at pakiramdam ko hindi lang yon ang nagbago dahil...

"hey Merryce!"

Agad akong lumingon para makita kung sino yon. Si Kyle pala. Patakbo siyang lumapit sa akin. "Merryce, kamusta?"

I fake a smile as a response. Hindi ko alam pero simula nung araw na yun (my parent's arguments in tagaytay) pakiramdam ko nawalan na ng saysay ang buhay ko.

"huy! Ano nasa bakasyon pa rin ba ang utak mo?" untag ni Kyle. Ang kulit talaga >_< di ko na siya pinansin at nauna ng maglakad. Naramdaman ko naman na nakasunod na din siya pero sa pagkakataong ito tahimik na siya. Siguro nahalata na nya na wala ako sa mood ngayon. Hanggang sa makarating na kami sa room at makaupo na kami natapos ang first subject na hindi kami nag-uusap kahit nasa tabi ko lang naman siya.

Nang akmang tatayo na ako sa kinatatayuan ko, hinawakan niya ang kaliwang kamay ko. "Merryce, hindi ako sanay ng ganyan ka." Kyle said with worried face. "ok lang ako." Sagot ko saka binawi ang kamay ko. "alam kong hindi ka ok. Nandito naman ako pwede mong sabihin sa'kin ang problema mo." Inaasahan ko ng mangyayari to. Alam kong mapapansin niya. "Kyle.." yun lang ang nasabi ko, nagmamadali akong lumabas ng room para di niya makita ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.

Takbo lang ako ng takbo hanggang sa makarating ako sa mini park ng school, doon ibinuhos kong lahat ng sakit na nararamdaman ko pakiramdam ko luluwa na ang mga mata ko sa kakaiyak. Nasa ganong sitwasyon ako ng ,may makita akong isang tao na nakatayo sa harapan ko, at dahil nakatungo ako hindi ko siya nakilala. Inabot niya sakin yung panyo niya at saa naupo sa tabi ko. Di ko pinansin ang offer niya, but he insist. Kaya napilitan na akong tanggapin.

James Andrew Dickenson's POV

The moment she entered the room (Merryce) I saw sadness in her face, it's not the usual annoying girl I've known..I think there's something wrong with her; they didn't even notice me sitting behind them. After the class, I was about to leave when I heared my so-called cousin asking that annoying dwarf. So, she really had a problem. As if I care... when I got my way outside the room, someone bumped in my back. Before I knew who it was, she's already in front of me, that annoying dwarf. "Wait..is she crying?" I asked myself. I just found out myself following her in the school garden sitting beside her.

Nakasalampak siya sa may damuhan sa may lilim ng malaking puno, she's crying. I offered my hanky but she refused, But I insist. "here." I said. At last she accepted, I don't know how to stop her from crying. I thougth she would stop crying after wiping her tears, but I was wrong. Parang lumala pa nga. "Haist.. You're really annoying.." I said in a low voice.

But she's still crying... or should I say bawling. "Hey..Stop crying" I said while patting her back. Then I caught her attention, she turned her gazed to me with shock registered in her face. Nagulat siguro siya dahil sa sobrang gwapo ng nasa harapan niya. Totoo naman diba?