The Loser Club Series 2: Mandy Suarez

CHAPTER THIRTEEN

HALOS matumba si Mandy mula pagkaka-upo ng biglang huminto ang truck na sinasakyan nila ng mga kapwa niya doktor, na ngayon ay bihag ng mga armadong rebelde.

Napadaing siya ng tumama ang braso niya sa malamig na parte ng truck. Madilim ang paligid iyon ang hula niya kahit nakapiring ang kaniyang mga mata ay pinilit niyang dumilat. May kaunti siyang naaaninag kapag may liwanag na dumaraan o tumatama sa piring niya.

Umusod siya makaupo ng maayos dahil maliban sa piring sa mata ay nakagapos din ang mga kamay niya, nararamdam na din niya ang pangangawit ng kaniyang mga braso at tuwing pinipilit niyang makawala ay tila ba sumusikip ang tali, sa malamang ay magkakaroon iyon ng pasa.

"My arms, I think my arms is broken." Luminga siya pinang-galingan ng boses.
Nagsimula itong maiyak.
Siya man ay kanina pa gustong maluha, pero pnipigilan niya, gusto niyang iriserba ang lakas kung ano pa man ang balak gawin sa kanila ng mga taong ito.
"Shhh... Stop crying, Dra. Lao." Awat ni Doctor Li dito.

"Yeah, it's natural na feel scared and to cry in this situation but reserve your energy, I'm pretty sure they know but now that we are now missing and I'm sure someone will rescue us." Saad niya.

"How do you know someone will rescue us? We don't even have a clue were are we?"

"Stop being negative please, I know you are scare, I-I am scared, but I know we will be rescued, I just know." Dagdag pa niya.

"She right, let us hope that the military save us." Sagot naman ni Dr.Paz

Then all of a sudden the door of the truck swang open.

"Consíguelos! ¡apurarse!" Natataranta Sila sa sigaw ng lalaki kasunod ng pag-akyat ng iilang lalaki sa truck.

"Por favor no nos hagas daño!"
Sigaw ng isang doktor.

"Solencio!"

She shrinks in fear in biglang may humablot sa kaniya patayo at hinila siya pababa.

"Please where will you taking us!" Daing niya ng pag-tapos ay bigla siya nitong binagsak sa lupa.

Napaluha siya sa sakit, kinakapos siya ng hininga dahil sa pagtama ng dibdib niya sa lupa.

My God please, please wag nyo pong hayaan na may mangyari saming masama...

Bigla siyang pinatihaya ng kung sino.

No!

Her eyes were wide in fear, she was grasping for air, her body jerked ng kapkapan nito ang damit niya na tila ay may hinahanap, pagkaraan ay muli siyang hinila patayo at pinalakad.

Napagtanto din niya na ang suot niyang ID ang kinuha nito sa kaniya.

Nanuyo ang mga labi niya dahil sa halos maubusan siya ng hininga ng tumama ang dibdib niya sa lupa, it's chilly night pero pakiramdam niya ay naliligo na siya sa pawis, idagdag pa ang kumikirot niyang mga braso at kamay, sigurado siyang puno na ng pasa at gasgas ang mga iyon.

Muli silang pinalakad at ilang beses pa na muntikan madapa dahil tiyak niyang pa-hagdan ang dinaanan nila.

Naramdaman din niya na wala na ang malamig na hangin na kanina ay umiihip s balat niya.
She is so sure na tila nasa loob sila ng bahay or building dahil maamoy sa paligid ang amoy ng pintura, alikabok.

Kumalansing ang tunog ng kadena, tila ba mahabang kadena at kasunod ng pag-bukas ng tila bakal na pinto.

Ikukulong Sila, iyon ang hula niya.