The Loser Club Series 2: Mandy Suarez

CHAPTER ONE

"You don’t start out writing good stuff. You start out writing crap and thinking it’s good stuff, and then gradually you get better at it."

- Octavia E. Butler

Pinasadahan ng tingin ni Mandy sa salamin ang kaniyang ayos, she's wearing beige polo blouse na naka-tuck in sa gray pleated skirt, samantalang two inches plat shoes ang suot niya sa paa.

She sighed sigurado kung makikita sya ng mga kaibigan niya siguradong pupunahin ang suot niya, she going to a date with his future husband, yep she's going to meet the guy, the son of the wealthy Greek businessman na bagong kasosyo ng Lolo at Daddy niya.

She doesn't know how to feel, she felt empty, she felt this is so wrong all though her life sinunod niya ang gusto at nais ng mga ito. Mula nung bata siya na ngayon na nasa tamang edad na siya, pakiramdam niya ay isa siyang aso na nakatalo sa leeg.
Isang masunuring aso na train na sumunod sa amo, iyon ang pakiramdam niya.
She doesn't want to be a doctor to begin with she wanted to be teacher just like her Mom.

She look deep on herself on the mirror again..
Are you happy?
Is this really what you wanted?
Isang luha ang pumatak sa mata niya.

Isang katok ang narinig niya sa pinto ng kwarto niya.
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan niya bago pinunasan ang luha sa mata niya at tinungo ang pinto.

"Hi are you done? Hinahanap kana nila Lolo sa baba." It's her older brother Max. Isang ngiti ang namitawi sa labi nito.
"I'm done na din kuya, pababa na din ako maya-maya."
"Look at you my lovely little sister, it's like a yesterday you're so little ngayon? Look." Inuwestra nito siya.
She smile kahit papaano ay nawala ang lungkot niya.
"I really can't believe it, you look very lovely you look fantastic."
Parang nabasa nito ang nasa isip niya na magugustuhan kaya ng Lolo at Daddy niya ang suot niya.
"You really know kung anong itatanong ko, thank kuya I feel relieved."
"Let me hug you, come here." Ibinuka nito ang braso at mabilis siyang yumakap sa kapatid, rinig niya ang mahina nitong pag-tawa.

Aside from her friends ang kuya niya ang nakaka-intindi sa kaniya, the only person who she treasures more.

Hes five years older than her, he's a business graduate and as you can all guest his course was also picked by their Lolo, He wants to study arts at dahil hindi gusto ng Lolo ang kurso nitong kuhain ay walang nagawa ang kuya niya.
Ang Lolo niya tangin tao sa mansion nila na kapag may sinabi at inutos ay hindi mababali.

Her kuya Max was also was married to ate Vienna in arrange marriage. Her dad was also the business partner of their Lolo ang Daddy.
Although hindi gusto ni ate Vienna si kuya Max ay sa huli ay na-inlove din ito sa kuya niya, nilagawan nito si ate Vienna and slowly she learned to love him, her kuya Max was the sweetest person she knows.

Bigla niyang naisip kung magiging ganito din kaya ang magiging kapalaran niya sa magiging asawa niya.

Humiwalay siya sa kuya niya,
"Nag-aalala ka na baka ni ka magustuhan ng lalaking yun? Tama ba?" Tanong nito.
Tango ang sinagot niya sa kapatid.
"I know you will be anxious and scared, you know I always here for you. And if you don't want to get married to that guy kakausapin ko sila Lolo at Daddy, you know you can always say no, right?"

"You know that I can't." Naluluhang sagot niya.
"Come here." Isa mahigpit na yakap ulet ang binigay ng kuya niya.
"Thank you kuya." Sagot niya.
"What's this? Hindi ba ako pwede sumali?"
Lumingon ako kay ate Vienna. Nakangiti itong lumapit sa kanila.
"Hi ate Vien." Bati ko dito ng humiwalay sa kuya niya.
"They're looking for you." Bumaling ito sa asawa niya, "And I'm looking for you as well let's go downstairs mali-late na tayo sa doctors appointment ko."
"Sorry hon, binigyan ko lang ng moral support ang little sister ko." Sagot ng kuya niya sabay halik sa noo ng asawa nito.

After kunin ang bag niya sa kama ay sabay-sabay silang bumaba at nauna ng umalis ang mga ito, they insisted na ihatid siya ngunit tumanggi nalang siya. She have her own car naman.

Pumunta siya sa office kung saan nandun ang Lolo at Daddy niya, ang isa nilang katulong ang nag-bukas ng pinto. Her dad was busy on his laptop while her Lolo is reading the business section of the news paper.

Binaba nito ang dyaryo at sumimsim ng kape at isang tingin ang pinukol sa kaniya, she felt nervous dahil sa tingin nito, she's always scared of her Lolo.

"You can go now Berta and inform the gardener na ayusin ang trabaho niya! I'm paying him to do his work! Look at my plants they are dying! Anong klaseng pag-aalaga ang ginagawa niya! Mierda! " Umalingaw-ngaw sa loob ng silid ang galit na boses ng Lolo niya.

Isa ito sa pinakayaw niya, kapag nagagalit ang Lolo niya. Pakiramdam niya ay may phobia na siya sa boses nito.

Pag-kalabas ng pobreng katulong na nagulat din sa biglang pag-sigaw ng Lolo niya ay tumikhim siya.

"Lolo, Dad I'm going now." Doon na nag-angat ng tingin ang Daddy niya, samantalang ang Lolo naman niya at ibinagsak sa table nito ang dyaryong binabasa.
"Are you? Look at you, you don't even know how to dress properly." Her Lolo said dryly.
"I-its a breakfast meeting Lolo, and sa cafe ang meeting place. I don't want to overdress."
Nauutal na sagot niya.
"You better not messed this up, Madeline." It's her Dad.
Lumunok siya.
"I'm not." Taas noong sagot niya
"Suguraduhin mo lang, it's the son of our new investor they own half of the share sa kompanya. Wag na wag mo kaming ipapahiya ng Daddy mo."
Ngumiti siya ng mapakla.
"Goodbye Lolo, Dad."
"You're starting to look like that whore." Rinig pa niyang wika ng Lolo niya.

A whore... What a choice of word para sabihin sa apo mo..
Paboritong salita ng kaniyang Lolo patungkol sa kaniyang Ina.

Nanginig ang buong katawan niya, she closed her fist. Her hearts pounds so much she wants to cry..

All this time, they still hate my mother...

Tumalikod na siya at lumabas ng office diretso sa kotse niya.