Bilmem, belkide haksızdım.
Ben mi çok kötüyüm yoksa insanlar mı çok vicdansız?
O gün anladım aslında bişeylerin ters gittiğini. Ve bunu fark etmeme rağmen devam ettim, üstüne çabaladım, uğraştım peki ne içindi tüm bu yaptıklarım?
Beni dışlayan, bana değer vermeyen, önemsemeyen, gözlerimin içine bakarak yalanlar söyleyen ve beni 14 yıl boyunca kandıran bir arkadaşlık için miydi?
Sorguladım çok düşündüm, belkide yanlış düşündüm.
Küçüklüğümden beri hep şımarıktım ve her zaman şımarık yetiştirildim.
Arkadaşlarım her zaman bana imrenerek bakardı, tüm arkadaşlarım bana "keşke senin yerinde olsam" derdi.
Peki ben, benim yerimde olmak istiyor muydum?
İnsanlar neler yaşadığımı biliyor muydu? Hiç akıllarına geliyor mu?
Sahte dostluklar, sahte insanlar, sahte gülüşler, sahte aşklar, sahte günler, sahte sözler. Ve daha birçok şey.
Belki anlamsızdı fakat bu kadar sahteliğin içinde benim gerçekliğim neydi? Sahte bir evrende sahte bir hayat yaşıyor olamazdım değil mi?
Evet, tekrar başa döndük.
