Biraz geçmişe dönelim ne dersiniz?
Eminim şaşıracaksınız millet!!
Lise zamanlarımdı, daha birinci sınıftım okulun ilk günü büyük hayallerim, umutlarım heyecanım ve bir yandan da içimi kemiren kaygılarımla stresimle, kabuslarımla ve korkularımla. Aslında bir nevi korkularımla yüzleşmeye gidiyordum fakat daha çok küçüktüm.
Bu kadar acı için, daha çok küçüktüm.
Yavaş adımlarla okulun yoluna doğru ilerliyordum. İçimden tanrıya yalvarıyordum "lütfen günüm güzel geçsin" acı olmadan. İlerliyordum..ilerliyordum..kafam önüme doğru eğikti fakat kafamı kaldırdığımda okulun kapısının önünde buldum kendimi. Endişelendim, ellerim titremeye başladı..buna alışıktım ama bu daha farklıydı.
Ellerim titreye titreye okula girdim. Sınıfımı bulmak için katlara çıktım. Birinci sınıflar ilk katta oluyormuş pek bişey bildiğim yoktu. Sınıfımı buldum içeri girdim, herkes birbirleriyle tanışmıştı kahkalar atıyolardı. Her zaman cam tarafındaki sıraları çok seviyordum. Cam taraftaki üçüncü sıraya oturdum. Zaten tekli sıralar vardı, bu yüzden rahattım. Masanın üstüne kalemliğimi ve defterimi çıkardım. O an tüm sınıf sessizleşti ve bende merakımdan kafamı yukarı oynattığımda herkesin bana doğru baktığını ve sırıttığını gördüm. Benim baktığımı gördüklerinden itibaren herkes kahkaha attı. Sadece gülümsedim..
Ders başladı, hocamız geldi herkesle tek tek tanıştı ve memnun olduğunu dile getirdi. Sıra bana geldiğinde ise tüm sınıf kahkahalar atarak
"Onun ismi var mı? A-a durun ezik olmasın"
Dediler ve güldüler. Ben ise sadece gülümsedim.
Tanrıya yalvardım, o teneffüs zili çalmasın diye. Tanrım lütfen kurtar beni..
Çok çaresizim.
Onlar beni anlar mıydı? Beni aralarına alırlar mıydı?
Arkadaşım olurlar mı? İsterler miydi beni? Severler miydi beni? Görürler miydi? Hissederler miydi?
Ve gerçek kabusum o an başladı..
Evet, o ses teneffüs zili..
Kaçmak istedim.
Tek kaçış yolumu denedim uyumak.
Denedim, kafamı sıraya koydum. Masama vurulan elin sesiyle irkildim. O an kafamı hiç kaldırmak istemedim, oracıkta canımı teslim etmek istedim.
Ama olmadı. Kaldırdım kafamı yüzlerine baktım
"Benimle derdiniz ne?"
diye sordum.
"Bilmem, belki derdimin sen olmasını istiyorumdur"
Uğraşma benimle diyerek masayı üstüne ittirdim. Tuvalete gitim, kabine girdim ve nefesimi düzenledim zorbalık istemiyordum..
Zaten kim isterki.
Dur bir dakika bu ses çok tanıdık.
Ne yoksa?
