"That Doctor is Mine"

CHAPTER 28

Levine POV

Nandito na nga kami sa museum ni Doc Harvey at diko maiwasang mapangiti habang pinagmamasdan ang ibat ibat masterpiece, gustong gusto ko talagang makapunta sa lugar na to diko lang talaga magawa dahil sa sobrang busy ko.

Patuloy lang na nakatutok ang mga mata ko sa mga paintings, ang kalmado sa pakiramdam. Maya maya pa'y naramdaman ko ang presensya ni Doc Harvey sa tabi ko.

"You like abstract painting huh?" biglang sabi niya, nagtinginan kaming dalawa saka ako marahang ngumiti at itinuon muli ang mga mata sa pinta.

"I do. Iyong tipong magulo siyang tingnan but behind of those messy combinations st0kes of colors is a very deep meaning" sagot ko, di naman siya nagsalita.

"Ewan ko pero mula ng bata pa ako nabibighani na talaga ako sa mga abstract paintings." dagdag ko pa. Bigla niya nalang iniangat ang isang kamay niyat inilagay sa ulo ko at lumapit ng kaunti ang mukha niya sa mukha ko saka siya marahang ngumiti.

"you're really different" sabi niyat, nagtaka naman akot napakurap kurap.

"Huh?"

Di siya sumagot bagkus ay ginulo niya lang ang buhok ko saka siya umalis. Naglibot libot nalang rin ako hanggang sa nagring ang phone ko.

"Hello"

("Hello, where are you?")  napahinto naman ako nang marinig ang boses ni Hash.

" N-nandito ako sa museum--"

"Heyy gwyn!" naputol ang sasabihin ko ng sumingit bigla si Doc Harvey sa likuran ko.

"Ano yun?" lingon ko sakanya.

"Oh..sorry..." paumanhin niya ng makitang may kausap ako sa selpon ko.

"sige lang ano yun?" sagot ko naman.

"I just wanna say that there's a painting of Mona Lisa over there, I'm sorry again to bother." pagpapatuloy niya

"Really, gonna see that later"

"Okay" sagot niyat tumalikod na.

("Ehem!") rinig kong ubo sa kabilang linya.

"Heyy Hash, I'm sorry. Saan na tayo non?"

("Who's that?")

"Yung kausap ko kanina? Si Doc Harvey"

("Why both of you are together?")

"Ah..Doc Harvey just invited me to hangout"

("Oh really?")

I don't know... I'm not really sure.... it's hard to said this but..I feel he's upset.

Upset? why?

"You sounded upset"

("Who? me? huh!")

now he's sarcastic.

Bigla nalang gumuhit sa labi ko ang marahang pagngisi. Para siyang babae kung umasta na tila ba...

Nagseselos?!

Napabilog ang mga mata ko, no he can't be.

"Are you really not upset?"

biglang tumahimik kayat tiningnan ko ang phone ko kung on-call paba.

"Hello?"

("ofcourse I'm upset")

napahinto ako, ayokong mag assume na nagseselos siya noh even though he kinda sounded like that.

"why?"