6

413 5 0

by angle440494

by angle440494

Unicode
................................

ကြီးကျယ်ခန်းနားတဲ့ အိမ်ကြီးရဲ့ ထမင်းဝိုင်းတွင် အစားအသောက်များက အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ အနံ့များကလည်း ဆွဲဆောင်လို့နေသည်။

ထိုထမင်းဝိုင်းတွင် အမျိုးသားလေးယောက် ထိုင်နေကြသည်။

''သားငယ် မထသေးဘူးလား ရိပ်ငယ်....''

''ကိုကြီးရဲ့ သားငယ်က အိမ်ပြန်မအိပ်ဘူးညက.....''

''ကလေးကို မလွှတ်ထားနဲ့အုံး....''

''ဟွန့်....ကိုကြီးတို့ပဲ အမျိုးမျိုးတတ်နိုင်လွန်းတယ်.......''

ယောက်ဖဖြစ်သူနဲ့ ရိပ်တို့ရဲ့စကားဝိုင်းကို မင်းထန်နဲ့ ဇွဲက ဘေးကနေနားထောင်နေသည်။

''ယောက်ဖတို့ စားနှင့်တော့မလား....ရိပ်...ထမင်းခူးပေးလိုက်အုံး....''

''သားငယ်ကိုစောင့်အုံးမယ်..........''

ထိုအချိန်တွင် ထမင်းစားအခန်းထဲသို့ ကောင်လေးတစ်ယောက်အပြေးဝင်လာကာ စာပွဲရဲ့ထိပ်၌ ထိုင်နေသော စိုင်းတမန်လည်ပင်းအားသိုင်းဖက်ကာ ချွဲနေတော့သည်။

''ဟီးဟီး.....ဘကြီးတို့ကို လွမ်းနေတာ.....နေကောင်းလား......''

ထိုမြင်ကွင်းကို အားလုံးကပြုံးကာကြည့်နေကြသည်။

''ကယ်.....ဆိုစမ်းပါအုံး ဘာပူစာမလို့လဲ....''

''ဟာ....သားငယ်က တကယ်လွမ်းနေတာပါ....''

''ကဲ.....မင်းအရိပ်....ကိုကြီးကိုချွဲမနေနဲ့....ထိုင်တော့.......''

''ဟုတ်ပါးပါး....အားလုံးမောနင်း.....''

ရိပ်လည်း ထမင်းခူးလိုက်တော့သည်။ထို့နောက်အကိုကြီးအား ဟင်းဦးချပေးလိုက်ပြီး ဘေးမှ ယောက်ျားအား ဟင်းခပ်ထည့်ပေးလိုက်သည်။

''ဦးဇွဲရော....နေကောင်းတယ်မလား.....''

''ကောင်းပါတယ်သားငယ်....အိမ်ဘက်လာလည်အုံးနော်....''

''ဟုတ်ကဲ့.....''

မင်းထန်တစ်ယောက် မျက်နှာမကြည်တော့ပေ။ဘယ့်နှယ် ဖအေဖြစ်သူကိုမေ့ကာ ကျန်တဲ့သူများအား နှုတ်ဆက်နေတာ နည်းနည်းတော့ မလွန်ဘူးလား။