Adopted by the Bankzitters

#17

Elin
Er wordt geklopt op het wc-hokje. De tranen stromen als watervallen over mijn wangen. "Elin ben je hier?" wordt er gevraagd. Zachtjes snik ik even en maak de deur voorzichtig open. Meteen wordt ik in een knuffel getrokken, waardoor ik nog harder begin te huilen. Zachtjes sust Liz me. "Liefje, haal is even diep adem" zegt ze zacht. "S-sorry" piep ik. Meteen schudt ze haar hoofd. "Geen reden om sorry te zeggen. Wordt eerst even rustig" ze wrijft over mijn arm waardoor ik terugtrek. "Je hebt het niet weer gedaan toch?" fluistert ze. Ik kijk haar spijtig aan.

Na een tijdje praten en mijn sneeën hebben verzorgd lopen we weer naar het lokaal. Voordat we naar binnenlopen wordt ik tegengehouden. "Je hoeft niks meer te eten als je dat niet wilt. Als er weer van die gedachtes komen tik me gewoon aan" zegt ze tegen me. Ik glimlach en bloos omdat ze zo lief is. "Dankje, komt goed". Ze geeft me een klein kusje op me wang voordat ze me weer mee naar binnen trekt. Ik grinnik even maar loop wel mee.

"Hoe was het?" vraagt Rob enthousiast als we de auto instappen. Liz en ik kijken elkaar even aan. "Het was best leuk" zeg ik na een tijdje. Rob kijkt om en kijkt van mij naar Liz. "Elin had gedachtes, kreeg een paniekaanval" zegt Liz zachtjes voor me. Meteen kijkt Rob me met medelijden aan. "Maar daarna ging het beter" zeg ik snel. "Heb je iets gegeten?". Ik zucht even maar knik wel. "Ik ben trots op je" zegt Rob nog voordat hij zich omdraait en de auto start. Ik kijk verbaasd, hoe kan iemand nou trots op mij zijn? "Ik meen het" zegt hij die via de spiegel naar mij kijkt. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. "En ik hou van je" hoor ik naast me. Meteen draai ik mijn hoofd en glimlach nog breder. "Ik hou ook van jou" zeg ik terug en ga tegen haar aanliggen.

Terwijl de auto langzaam de straat uitrijdt, voel ik me best rustig. De warme aanraking van Liz naast me geeft me een warm gevoel. En om te weten dat Rob trots op me is, en het ook echt meent, maakt het gevoel alleen maar beter. We rijden langzaam de straten door, opweg naar huis. Het is ondertussen ook al bijna acht uur. Door de rust en stilte denk ik aan vandaag. Hoe leuk en gezellig het vandaag was. Het voelt goed om te weten dat ik niet alleen ben, dat ik mensen om me heen heb die me steunen en van me houden.

"We zijn er" zegt Rob. Ik knik en open mijn ogen weer, om daarna rechtop te gaan zitten en uit te stappen. Als Liz en Rob ook uit de auto zijn lopen we naar de voordeur. Meteen wordt er al open gedaan door Matt. "Heyy! Hoe was het?" vraagt hij enthousiast. "Leuk" antwoord ik kort. "Gaan jullie eerst maar even douchen, daarna praten we wel". We worden naar boven gestuurd. Ik knik en loop voor Liz de trap op naar boven. "Ga jij eerst?" vraag ik. Ze knikt en pakt haar pyjama om daarna naar de douch te lopen. 

Als we allebei klaar zijn met douchen lopen we naar beneden. "Heyy" zegt Matt gelijk als we de kamer instappen. We groeten terug en gaan naast elkaar op de bank zitten. "Film?" wordt er voorgesteld. "Jaa!" roept Liz gelijk. Ik lach even en stem in. "Ik ga popcorn pakken" en Milo is al vertrokken. "Wil jij iets anders?" vraagt Rob aan me. Ik schudt me hoofd. "Heb niet zo honger, dankje". Hij knikt en niet veel later zitten ze te discussiëren over welke film we gaan kijken. 

"Wat is hier aan de hand?" vraagt Raoul die de kamer inkomt. Meteen is iedereen stil. "Ze zijn ruzie aan het maken over welke film we gaan kijken" mompel ik. "Stelletje kleuters" zegt hij terug en loopt naar de keuken. "Wat willen jullie kijken?" Raoul kijkt ons aan. Ik haal mijn schouders op en kijk naar Liz. "Ik weet er wel een" zegt ze. De afstandsbediening wordt aan haar gegeven en ze zoekt het op. 'A Man Called Otto'

De film is afgelopen. "Had je niet even kunnen zeggen dat het zo zielig was" mompel ik met tranen in me ogen. Ze lacht en knuffelt me. "Sorry". "Ik ga slapen" zeg ik na een tijdje en sta op. Iedereen zegt welterusten en ik loop naar boven. Ik poets nog snel me tanden en ga me bed in. Niet veel later komt Liz ook binnen, en komt naast me liggen. "Welterusten liefje" zegt ze. "Welterusten" mompel ik en val al snel in slaap.

------------
Hierna komt een epiloog en dan is dit boek helaas afgelopen. Trouwens ook mega sorry voor zo lang geen update meer. Ik zit helaas niet zo lekker in mn vel en heb daardoor beetje veel aan mn hoofd. Hopelijk kan ik binnenkort het nieuwe boek uploaden! Ik zal dit ook laten weten.

Als je nog vragen hebt over dit boek, het nieuwe boek of over mij. Laat maar weten x

Groetjes mij <3