Adopted by the Bankzitters

#11

Elin
Liz is bijgekomen en heeft het ook tegen de rest gezegd. Het is nu middag en we zitten aan tafel te lunchen. "Heb je de uitslag trouwens al" vraagt Raoul. Rob knikt. "Ja ik zal het zo voorlezen" zegt hij. Ik kijk naar het brood voor me. Eigenlijk heb ik geen honger. "Oh Elin omdat het volgende week kerstvakantie is hebben we vrijdag een kerstontbijt" zegt Liz enthousiast. Ik kijk haar met grote ogen aan. "Oh" is het enige wat ik kan zeggen. "Oh nee sorry" zegt ze gelijk. "Nee geeft niet" zeg ik met een kleine glimlach. "Maar ik zal de uitslag lezen" zegt Rob om het onderwerp te veranderen. Iedereen knikt instemmend.

"Geachte ouders/verzorgers van Elin van de graaf,

We hebben een gesprek gehad over Elin en heeft een vragenlijst ingevuld, hierin zijn we na een overleg erachter wat er zou kunnen zijn. We willen zoizo nog een afspraak maken om nog een test te doen voor astma, hier zijn we ook door het formulier achter gekomen dat ze dit zou kunnen hebben. Helaas zou ze ook hoogsensitief (HSP) is. Uw kan hier niks tegen doen, ook zou ze waarschijnlijk autisme kunnen hebben. Dit zou ook de oorzaak zijn van de aanval die ze had. Ook willen we zeggen dat we in de volgende afspraak het moeten hebben over de eetstoornis die ze heeft. Dit kan uw al wel door hebben gehad. We gaan hier aan werken.

De volgende afspraak is 20 december, hier wil ik graag over nog iets hebben wat we in het formulier hebben gezien."

Leest hij voor. Ik weet al gelijk waar ze het de volgende keer over willen hebben. "Wow" hoor ik sommige zeggen. "Fijn dat ze wel weten wat je hebt" zegt Raoul. Iedereen knikt. "We zien het verder wel in het volgende gesprek" zegt Rob. "Maar waar willen ze het de volgende keer dan over hebben, is het dan zo erg dat ze het niet via de mail kunnen zeggen" zegt Matthy. Ik schijf me stoel naar achter en ren naar boven. Ik duik me bed in en rol me helemaal in mijn deken. Niet veel later hoor ik iemand op mijn deur kloppen. "Liefje mag ik binnenkomen?" hoor ik Liz vragen. Ik maak een 'mhm' geluidje en de deur gaat open. Ze sluit de deur achter zich en komt bij me zitten. "Wat is er?" vraagt ze. "Ik wil niet dat ze het weten" fluister ik. "Dat volgende gesprek?" zegt z. Ik knik. "Wil je het mij vertellen?" vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. "Ik wil het wel maar kan het niet" zeg ik zacht terug. Ineens bedenk ik me iets. "Mijn dagboek" zeg ik. "Wat is daarmee?" vraagt Liz verbaasd. "Je mag het lezen, dan weet je het. Maar alsjeblieft niets tegen iemand zeggen" zeg ik. Ze knikt braaf en pakt het boekje van mijn bureau.

Liz
Ik pak het boekje van haar bureau en ga weer zitten bij Elin. Ik sla het boekje open. "Bij het begin?" vraag ik. Ze knikt. Ik lees alles, sommige had ik al gelezen. Echt niet normaal dat ze dit moest meemaken. Ik sla de bladzijde om en schrik toch wel een beetje als ik dit lees, het is namelijk niet zo lang geleden.

'4 december 2023, 12:39

Wanneer stopt deze pijn? Ik wil het gewoon niet meer. Niemand mag mij. Ik kan het gewoon niet meer.'

'5 december 2023, 14:03

De jongens zijn in het kantoor aan het opnemen, ik moest eigenlijk mee maar heb gezegd dat ik me niet zo lekker voelde. Dit is waarschijnlijk de laatste keer dat ik hierin ga schrijven. Dus hier een afscheidsbrief:

Lieve jongens,
Als jullie dit lezen ben ik heel dankbaar dat jullie me hebben geadopteerd. Jullie gaven mij de beste dagen die ik had, de beste steun die ik die tijd nodig heb gehad. Maar ik kan gewoon niet meer, alle pijn. Alle gedachtes die ik heb. Alles wat ik probeer lukt niet. Ik verpeste alles voor jullie. Ik hoop dat ik jullie geen last was. Bedankt voor deze leuke tijd.'

Ik kijk Elin met tranen in mijn ogen aan. "Ik wist niet dat het zo slecht met je ging" zeg ik. Ze haalt haar schouders op. Ik kijk terug in het boekje en sla de bladzijde om

'5 december 2023, 16:30

Ik kan ook echt helemaal niks! Zit ik daar bij de trein, wil ik gaan blijken de jongens net uit die trein te komen. Ze hadden dus voor een video met de trein gemoeten inplaats van met de auto. Ik heb geluk gehad dat ze het niet door hadden. Ik ben echt zo nutteloos, zelfs dat kan ik niet!'

Nu zit ik echt te huilen, terwijl Elin nog steeds op de zelfde plek en manier ligt. "W-waarom?" vraag ik zacht. Weer haalt ze haar schouders op. Ik sta op. "Ik laat je wel alleen, maar doe jezelf alsjeblieft niks aan" smeek ik haar. Ze knikt gewoon. Ik loop naar beneden met het dagboek ik mijn handen. Ze had het niet eens door dat ik die mee heb genomen. Waarschijnlijk lopen de tranen nog steeds over me wangen maar dat maakt me niks uit. Ik stap de woonkamer in en kijk Rob en Matt als eerste aan. Ik weet dat ik dit niet mocht zeggen van haar maar ik kan niks anders. "Wat is er?" vraagt Matthy bezorgd en trekt me in een knuffel. "E-Elin" komt er met moeite uit. "Wat is er met Elin?" vraagt hij zacht. Ik kruip uit de knuffel en geef het boekje aan hem. "D-dit meen je niet" zegt Matthy na een tijdje. "Wat?" vraagt Rob gelijk. Matthy geeft het boekje weer door en ik loop naar buiten. Hoe kan ze dit zichzelf aandoen? Ik wil haar helpen maar hoe? Daarom snijd ze zichzelf ook, om al deze pijn weg te halen... "Liz!" hoor ik iemand roepen. Ik kijk om en zie Elin op me af komen. Ze spreidt haar armen en trekt me in een knuffel. Snel vouw ik me armen om haar kleine lichaam heen. "Sorry. Het spijt me. Ik weet ook niet waarom ik dat deed. Ik ben zo blij dat ik er nog ben. Ik kan niet zonder je" ratelt ze. "Shh, het is oké. We praten hier later wel over. Maar volgens mij moet je niet alleen tegen mij sorry zeggen" zeg ik doelend op Matthy die ook bijna huilend achter Elin staat. Ze ziet me kijken en draait zich om. Als ze Matt ziet rent ze naar hem toe en geeft hem een knuffel terwijl ze het hele verhaal nu bij hem doet. Ik glimlach even. Het ziet er echt heel lief uit. "Je staart" zegt Elin. Ik schrik uit me gedachten en zie dat ze recht voor me staat. "Huh? Wat?" zeg ik verbaasd. Ze grinnikt even. "Je staarde. Maar kom je een film kijken?" zegt ze lief. Ik glimlach weer en knik. Ze pakt me hand en we lopen naar de bank. Ik ga zitten met Elin tussen me benen. "Welke film?" vraagt Raoul. Iedereen is blijkbaar naar beneden gekomen. "Bambi" zeggen Elin en ik tegelijk. Ze kijkt me aan en geeft een kusje. Ik voel me wangen rood worden en verberg me hoofd in haar nek. "Cute" fluistert ze in mijn oor. "Hou op" fluister ik lachend terug. Ze grinnikt en pakt mijn handen die op haar schoot lagen. Na een tijdje wordt ik moe door alle gedoe en val in slaap.