Andrei Louise Villanueva-Mendoza (MHBTY BOOK 3)

CHAPTER 24

Louise's POV

I'm here at my office dito sa company ni Dad, katatapos lang ng meeting ko.

Ugh! It's really a tiring day, I looked at my wristwatch and it's 7:00 PM in the evening, I checked my phone if may text ba galing kay Andrea pero wala. Hindi pa kami nakakapag-usap after what happened last night.

I was interrupted by a sudden knock on my door.

Me: Come in!

Dana came in, she's my secretary. Nandito kasi ako sa kompanya ni Dad ngayon kasi umalis sila ni Gelli, they're attending some business trip sa Singapore. Dad is supposed to bring me but I declined because of the investigation na ginagawa ko for Lyle.

Dana: Coffee?
Me: Thanks.
Dana: Don't worry madaming creamer yan

I just plastered a soft smile and say my Thank You. Napatingin ako sa kanya dahil hindi siya umaalis sa harapan ko. Is she needing something?

Me: May kailangan ka?
Dana: Ahh---wala naman. Ahh may papipirmahan pala ako

Binigay niya sa akin ang isang folder kaya napaayos ako ng upo, hindi ko namalayang lumapit pala siya sa akin and she gently massaging my shoulder.

Me: What are you doing?
Dana: Minamasahe ka.
Me: Stop. Dana Stop. Please get out

She stops to what she's doing at tinignan ako

Me: I said get out

Lumabas siya ng pintuan ng opisina ko. I just gently massaged my head dahil sa nangyari. I stood up and decided to leave at hindi na ininum ang kapeng binigay niya.

Jake: Uuwi na po kayo Ma'am?
Me: Yeah
Jake: Ingat po

Tumango lamang ako bilang sagot and didn't bother to look at the woman standing behind him. Dana is beautiful, maganda ang pangangatawan but my wife is enough for me. Ayaw ko ng maulit yung nangyari. Si Jake naman ay isa sa mga loyal naming mga empleyado, his been working with us for almost 5 years now.

I decided na dumaan na muna sa isang favorite flower shop ni Andrea, bibilhan ko siya ng bulaklak as a peace offering to what happened last night.

Pagdating ko sa bahay ay sinalubong ako kaagad ni Kaila

Kaila: Mama!
Me: Hi Love. Mga kapatid mo?
Kaila: Si Nikki kadarating lang, nagbibihis pa. Si Andrei malalate daw ng uwi dahil sa practice tapos si Mommy nandoon sa kwarto

Natawa naman ako sa sinabi niya at ginulo ang buhok niya.

Kaila: Mama talaga!

We saw Nikki na pababa ng hagdan.

Nikki: Oy flowers! Hi Mama. Is that for Mommy?
Me: Yep! Kumain na ba kayo?
Nikki: Yeah, we're done. Ipapainit ko nalang yung pagkain mo Ma

Tumango nalang ako at ngumiti sa kanya before heading upstairs. I hope she'll be happy to this. Pagpasok ko sa kwarto ay naabutan ko siyang nagbabasa ng libro sa upuan niya. She just looked at me at binalik ulit ang atensyon sa binabasa niya.

Me: Hon, for you.

I handed her the bouquet of flowers and kissed her forehead

Me: I am sorry about last night. I didn't mean to invalidate your feelings

Hindi siya sumagot but she just looked at me and plastered a soft smile

Andrea: I am sorry too hon, dapat hindi ko ginawa yun, hindi ko lang kase matanggap na wala ba di Andrew kahit pa ilang taon na ang nakalipas.

Pinunasan ko ang mga luha sa mukha niya. I know she's hurt, even me. Perk we need to move on, not to the point na kalimutan si Andrew but life must go on, kung hindi kami uusad walang mangyayari sa amin.

Me: I understand hon.
Andrea: Kumain ka na ba?
Me: Hindi pa but Nikki and Kaila already prepare my food.
Andrea: Come, sasamahan kita sa dining. You want some coffee?
Me: Nagkapenna ako sa office hon. I'll just freshen up hon

Tumango lamang siya at ngumiti. I take a bath para mabawasan ang stress ko. After a minute, lumbas na din ako at nagbihis. Pagbaba ko nadatnan ko sila Andrea sa dining kasama si Andrei

Andrei: Mama, Good evening po
Me: Kadarating mo lang?
Andrei: Yes Ma, practice kasi eh
Me: Baka nakakalimutan muna ang mga ACADS mo Andrei ha
Andrei: Hindi naman po, I'm still on the Dean's list.

Tumango lang ako sa kanya and decided to eat. Andrea rubbed my shoulder, I know, nahahalata niyang pagod ako. I really am. Dagdag pa yang problema sa office.

After having some dinner ay umakyat na ako sa kwarto para makapagpahinha

Andrea: Hon, okay ka lang ba? Kanina ang tamlay tamlay mo, is there any problem?
Me: Wala hon, I'm just tired. Can we sleep now?

Tumango lamang siya sa akin at tumabi na sa kama.