İÇİMİZDE KALANLAR

(2) Siren sesleri

2.Bölüm

3 sene önce...

Uzaklardan bir yerlerden siren sesleri geliyordu, birden o sesler yaklaştı. Efsun'un elleri titriyor. Korkuyordu. Polisler gelip alacaktı ablasını... Hayatı boyunca bu evde aklını kaçırmayıp yaşayabildiyse bu bir tek onun sayesindeydi. Ablası bu evdeki eziyete dayanamamış olsa gerek ki polisi arayıp:
"- Ben artık dayanamıyorum, babam bize şiddet uyguluyor ve ben bu durumdan bıktım artık."diyordu.

Efsun bu sözleri duyunca korkmuştu. Çünkü biliyordu bu konuşmanın sonunu. Ablasını alıp Yetimhane'ye götüreceklerini, belki de bir daha onu göremeyeceğini... Bir anda aklına delice bir fikir girdi o da gidecekti. Peki ya nasıl? Ablasına sormaya korkuyordu. Yaşlarla dolmuş gözleriyle ablasına baktı:
"-Bende geleceğim senle. " dedi...
"-Olmaz" dedi sesi net ve kararlıydı. Annesi kızının ayağına kapanmış:

"- Sümeyye yapma,gitme bizsiz ne yaparsın sen oralarda" diyordu.
Sümeyye ağlamaktan bitap düşmüş gözleriyle belki de son kez annesine baktı.
"- Hepinizden nefret ediyorum, hayatımın içine ettiniz. "
Vee aniden kapı çalınca konuşmaları yarıda kesildi.
"-Sümeyye Yılmaz?"

"- Evet, benim..."diyebildi sadece. Ender,polisleri kapısının önünde görünce yüzünde donmuş bir ifadeyle önce Sümeyye'ye ardından polislere baktı. Polisler birden Ender'e yaklaşıp:
"-Sümeyye Yılmaz'ın babası siz misiniz?"

"-Evet, benim bir sorun mu var?"

"- Hakkınızda suç duyurusu var, sizi karakola kadar almamız gerekecek."

Ender 'in gözleri fal taşı gibi açılmıştı. Siniri yüzünden okunabiliyordu. Birden durumun ciddiyetini fark edip:
"- Üstümü giyinip,geliyorum."Dedi. Ender balkonda durmuş olan Efsun'a baktı.
"- Siz beni şikayet edersiniz ha, hele karakola gidip geleyim. Önce o anneni sonra da seni parça parça edip doğrayacağım." Dedi.
Efsun korkuyordu, hayatında hiç bu kadar çaresiz hissetmemişti kendisini. Evin balkonunda durmuş öylece dikilip kalmıştı. O fark etmese de vücudu titriyordu, kendinden geçmişti sanki. Birden ona yaklaşan ayak sesiyle irkildi.
"-Sizinde ifadenizi almamız gerekecek. " dedi polislerden birisi.

"-Olur." Demekle yetindi sadece Efsun.

"- Babanız gerçekten şiddet uyguluyor mu size?" Yüzünde acıma hissi vardı. Efsun bunu fark etmişti. Yüreği sızladı birden.

"Evet, uyguluyor." diyebildi sadece. Utanç duyuyordu. Oysa utanç duyulacak bir şey yapmamıştı o.

Birkaç soru sorduktan sonra polis Efsun'un yanından uzaklaşmış, diğer polisin yanına gidip olan biteni anlatmıştı. Annesi polislerin ayaklarına kapanmış:
"- Götürmeyin, kızımı benden. "
diye polislere yalvarıyordu. Lakin dinleyen kim?

**

Evde tek başına kalmıştı Efsun. Kendini çok yalnız hissediyordu.Çok korkmuştu. Babasının sözlerini hatırladı, anlık bir refleksle evdeki tüm bıçakları sakladı. Sonra tek çarenin beklemek olduğunu düşündü. Saniyeler geçti, sonra dakikalar, saatler gelen, giden yoktu. Genç kız yorgunluktan bitap düşmüş uyuya kalmıştı. Hayat bu küçük kıza hiç adil davranmamıştı. Belki de bu yüzdendir sürekli Avukat olmak istemesi, kim bilir ?

**

"- Nerde görülmüş bir kızın babası onu dövüyor diye polisi araması, biz de küçükken babamızdan dayak yedik. Dayağımızı yiyip oturduk yerimize."

"- Annesi terbiye vermemiş ki nerden bilsin?" dedi Ender Sultan'a bakarak.

"- Daha küçük, cahildir bey nerden bilsin?"

Sesler yankılanıyordu kulağına, birden yatağından doğrulup ne olduğuna baktı. Gelmişlerdi lakin ablası yoktu. Ne yani bir daha onu göremeyecek miydi, bu hayatın nasıl bir oyunuydu?

Bir kez daha anne ve babasından nefret etti Efsun, böyle olmak zorunda değillerdi. Onların kalplerine âdeta kir bulaşmıştı. İsteselerde temizleyemezlerdi artık o kiri. Nefretle anılacak bir ailede yaşıyordu. Oysa bu küçük kızın bir günahı yoktu. Belki de çok büyük bir günah istemişlerdi. Bundandı Tanrı'nın onları sürekli cezalandırıp durması. Karanlıklar içinde kalmış da ışığını kaybetmiş gibiydi âdeta. Gözlerinden yaşlar süzülüyordu. O kadar bitkin düşmüştü ki uyuya kaldığını bile fark etmemişti...

****

Bu bölümü yazarken ne kadar zorlandığımı tahmin bile edemezsiniz. Efsun'un hayatı içime dokundu. Bu bölümde biraz hüzünleneceksiniz maalesef :(

Sizce Efsun, bu yaşananları hak ediyor mu?

Efsun'un anne ve babası hakındaki düşünceleriniz neler?

Sizce Sümeyye bir gün tekrar evine döner mi, yoksa hep orda yaşamaya mı karar verir?

Bu bölümü de böylece bitirmiş olduk. Sizi çok seviyorum, kendinize çokça dikkat etmeyi unutmayın! Sevilyorsunuzzzzz 🐾💙