Ölümün Fısıltıları

ilk yarattığım bu eşsiz dünyama hoş geldiniz.

Bu yolculukta benimle sonuna kadar gelen herkese teşekkür ederim.🕯️

Başlama tarihimiz
10.03.2024

~

Nereye gittiğimi bile bilmiyordum; ayaklarım sadece bana yürümemi söylüyordu, ben de dinliyordum. Issız bir geceydi, kargaların sesi hariç başka ses çıkmıyordu. Tam tepemde ise ayın parlaklığı vardı. Kasvetli bir geceydi. Birden tüm hava aydınlanıp gök gürültülü bir şekilde gürledi. Yağmurun damlaları yüzüme damlamasıyla kollarımı iki yana açıp kafamı havaya doğru kaldırdım.

Yağmur acıyı dindirir miydi? Bedenimdeki bu acıyı alır mıydı? Kahkaha attım, yine ve yine attım. Kendime mi gülüyordum? Yoksa gerçeklerin farkına mı varıyordum? Deli gibi kahkaha atıyordum. Kahkahalarım yavaş yavaş dinmişti; onun yerine ağlamam başlamıştı. Dermanım kalmamıştı artık. Ben ne yaptım da ailemi benden aldılar? O kadar bitkindim ki daha fazla dayanamayıp diz üstü yere düştüm. Her tarafım ıslanmıştı. Gözyaşlarım ben istemeden akıyordu, damla damla...

Omzuma değen el ile yerimden sıçradım. Korkarak arkamı dönüp geri geri gitmeye başladım. Karşımda 20 yaşlarında, kirli sakallı, 1.80 boylarında esmer bir adam vardı.

"Eğlenmeye ne dersin, güzellik?" Tüm vücudum gerim gerim gerilmişti. Deli gibi korkuyordum ama bunu adama belli etmemeye çalışıyordum. En sonunda ayağa kalkmaya başarmıştım.

"Rahat bırak beni," diyip yoluma devam ettim. Arkamdan gelmeye devam ediyordu; hala ben koşmayı deneyecekken iki elimi arkamdan sıkıca tutmuştu.

"Nereye gidiyorsun? Seninle yapacak güzel planlarım var."

Konuşmasını bitirir bitirmez o iğrenç sigara kokan nefesiyle boynumu öpmeye başladı. Ben çırpındıkça o daha çok öpüyordu. Elleri göğsümden aşağı gidince, tüm var olan gücümle "Yardım edin," diye bağırdım. O kadar bağırdım ki ses tellerim ağrımıştı. Gözlerimden yaşlar akıyordu.

Yolun sonu muydu?

Hikayem burada mı bitiyordu?

Hayır, böyle bitemezdi; bir şeyler yapmam gerekiyordu. Tekrar bağırmayı denedim. Ama kimse sesimi duymuyordu. Bu sefer kaçmayı başarmıştım. Kafayı yemiş gibi hissediyordum; buna rağmen kaçıyordum. Ama yine yakalamıştı. "BIRAK BENİ," mümkünmüş gibi daha çok bağırarak
yardım istiyordum.

"Boşuna bağırma. Sesini kimse duyamaz. Sen kendinde misin? Şu an bir orman yolundayız." Nefesinden bile kusacaktım. Kendimi tutamadan öğürdüm. Beni yere düşürüp üstüme çıkmıştı. "Yalvarırım bırak." Beni dinlemeyip elleriyle tişörtümü yırtmıştı. Üstüme tekrar gelmesiyle birlikte beynim durmuş gibi hissediyordum; bir anda ellerim itmeyi bırakmıştı. Teslim olmuştum adeta.

Bir ya da iki dakika geçmişti, pek emin değildim ama bu bir iki dakika benim için yüz yıldı.

Aklıma cebimde bıçağımın olduğu geldiğinde kahkaha attım. Üstümdeki canavar bir şeyleri sorgular gibi yüzüme bakmıştı ama bilmediği bir şey vardı; şu an celladına bakıyordu. Elim yavaşça pantolonumun cebindeki bıçağı seri bir şekilde çıkarıp tüm nefretimi kusar bir şekilde sırtına saplamıştım. Bıçağı saplamamla ses tellerinden öyle bir bağırmıştı ki umursamadan bıçağı çıkardım.

"Yalvarırım bırak," dediğinde yüzüne tükürdüm.

"Oruspunun evladı, az önce ben de yalvardım, dinledin mi? Hayır." Az önce sanki hiçbir şey yaşanmamış gibiydi. Ben böyleydim, işte hiçbir şeyi umursamıyordum. Bıçağı tekrar sapladım bağırış seslerinden zevk aldığımı fark edince omzundaki bıçağı daha derine sokup sert bir biçimde çevirmiştim. Tekrar bıçağı çıkardım ve tekrar sapladım.

Tekrar ve tekrar sapladım...

Ellerim kandı.

Yüzüm,kıyafetlerim kandı; ortalık kan göletine dönmüştü, adeta yağmurun etkisiyle birlikte kan her yerdeydi. Tüm gücümle bağırdım göğe doğru. Bu çığlık ruhumun acı çığlığıydı. Bunu herhangi bir kişi duysa normal çığlık olarak algılardı ama bu çığlık normal bir çığlık değildi, bu çığlık bir şeylerin başlangıcıydı.

Ben Larissa Elis, ilk cinayetimi 16 yaşımda işlemiştim.

Ve andım olsun ki ailemin katilini bulup onu da yok edeceğim.

Ben Larissa Elis, acı ve tutkunun beden almış halindeydim.

Öncelikle herkese merhaba daha önce hiç okumadığınız bir kurgu ile karşınızdayım.

Larissa'yı anlamanız biraz zor olabilir çünkü o bir sürü duyguyu aynı anda yaşayan bir kadın. Mesela az önce tecavüz edilmekten kurtuldu ama bunu umursamayıp katil rolüne büründü. buna şimdiden alışmanız lazım.

Çiçeklerim başlarda kalemimi belki beğenmeyebilirsiniz ama bana güvenin bölümler ilerledikçe kalemim daha iyi oluyor. Bu açıklamayı yapmak istedim çünkü birkaç bölüm okuyup kitap sarmıyor diyip bırakmanızı istemiyorum.

Ve bölümler ilerledikçe daha uzun bölümler gelecek.
Instagram: xidilw0